Αρθρα & Απόψεις
Πιο ανεκτικοί οι Δυτικοευρωπαίοι απέναντι στις θρησκευτικές μειονότητες, την άμβλωση και τους γάμους ομοφυλοφίλωv

Οι Ευρωπαίοι από την ανατολική και κεντρική Ευρώπη είναι λιγότερο ανεκτικοί σε σύγκριση με εκείνους των δυτικών χωρών, απέναντι στις θρησκευτικές μειονότητες και δεν αντιμετωπίζουν τόσο θετικά ζητήματα όπως την άμβλωση και τους γάμους μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου, σύμφωνα με μια έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα.
Το ανεξάρτητο αμερικανικό ινστιτούτο Pew Research Center, που είναι γωνστό για τις δημογραφικές και θρησκευτικές έρευνές του, διεξήγαγε μεταξύ 2015-17 μια μεγάλη μελέτη, σε 34 χώρες, στην οποία συμμετείχαν 56.000 ενήλικοι άνω των 18 ετών.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, σχεδόν σε όλη τη Δυτική Ευρώπη, πάνω από τους μισούς πολίτες είπαν ότι θα δέχονταν έναν μουσουλμάνο στην οικογένειά τους (53% στο Ηνωμένο Βασίλειο, 66% στη Γαλλία, 88% στην Ολλανδία). Στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη όμως, λιγότεροι από τους μισούς δηλώνουν “έτοιμοι” να αποδεχτούν έναν μουσουλμάνο ως μέλος της οικογένειάς τους (12% στην Τσεχία, 29% στη Ρουμανία, 43% στη Σερβία).
Παρόμοιο χάσμα εμφανίζεται επίσης και στην αποδοχή των Εβραίων, προσθέτει το Pew Research Cennter, υπενθυμίζοντας ότι στις περισσότερες από τις 34 χώρες που μελετήθηκαν η πλειοψηφία των κατοίκων είναι χριστιανοί (καθολικοί, προτεστάντες ή ορθόδοξοι). Εκτός από τη Βοσνία, τη Ρωσία και τη Βουλγαρία, που έχουν σημαντικές μουσουλμανικές μειονότητες, στις περισσότερες από τις υπόλοιπες χώρες, “οι μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι αποτελούν ένα πολύ μικρό τμήμα του πληθυσμού”.
Μια άλλη διαφοροποίηση είναι ότι “το να είναι κανείς χριστιανός (καθολικός ή ορθόδοξος) αποτελεί σημαντική συνιστώσα” της εθνικής ταυτότητας στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ (εκτός της Τσεχίας), όχι όμως και στη Δυτική Ευρώπη.
Σχεδόν σε όλες τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, η πλειοψηφία τάσσεται κατά της νομιμοποίησης του γάμου των ομοφυλοφίλων (96% στην Αρμενία, 79% στη Βουλγαρία, 47% στη Σλοβακία), σε αντίθεση με τη Δυτική Ευρώπη (το 88% στη Σουηδία τάσσεται υπέρ, στη Γαλλία το 73%, στην Πορτογαλία το 59%).
Στη Δυτική Ευρώπη, ακόμη και στις θεωρούμενες “συντηρητικές” καθολικές χώρες, όπως η Ιρλανδία, η Ιταλία και η Πορτογαλία, έξι στους δέκα δηλώνουν ότι η άμβλωση θα πρέπει να είναι νόμιμη σε όλες τις περιπτώσεις ή σχεδόν σε όλες. Στην Ανατολική Ευρώπη, οι απόψεις διίστανται: Τσέχοι, Εσθονοί και Βούλγαροι τάσσονται υπέρ, ενώ Πολωνοί, Ρώσοι και Ουκρανοί κατά των αμβλώσεων.
Η έρευνα διενεργήθηκε σε αντιπροσωπευτικά δείγματα 1.400 ενηλίκων ανά χώρα, τηλεφωνικά ή με συνεντεύξεις πρόσωπο με πρόσωπο και το περιθώριο λάθους ανέρχεται στο 2,7-3,4, ανάλογα με τη χώρα.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP
ΑΡΘΡΑ
Πού πάμε; Τί θέλουμε; Τί θα γίνει;

Ομογένεια: Κοινωνική αναλγησία από την μία, συμπόνια και προσφορά στις καταστροφές από την άλλη.
Φθινόπωρο, μια από τις ομορφότερες εποχές του χρόνου και η επανεκκίνηση για πολλές δραστηριότητες του ελληνισμού στην Ευρώπη και όχι μόνο.
Η μουντάδα θαμπώθηκε από την λάμψη του καλοκαιρινού ήλιου και την ραστώνη των διακοπών , βοηθώντας ακόμα μια φορά την ανυπαρξία να φαίνεται σαν κάτι.
Με αυτές τις πρώτες γραμμές ξεκινάω να γράφω έχοντας έναν κόμπο στο στομάχι και να ζητώ απαντήσεις: Πού πάμε; Τί θέλουμε; Τί θα γίνει;
Πέρασαν λίγοι μήνες που για πρώτη φορά οι απόδημοι Έλληνες είχανε τη δυνατότητα (όσοι την είχανε) να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στη χώρα διαμονής τους (και όπου μπορούσανε, δες χιλιομετρικές αποστάσεις κ.λ.π) και τί μ’αυτό; Η μηδαμινή συμμετοχή (25.000 περίπου ψηφοφόροι κοντά στις 50.000 οι αιτήσεις) απόδειξε ότι είμαστε μόνο για στείρα κριτική και άναρχες κραυγές.
Αυτό βέβαια εξυπηρέτησε τα κόμματα που διεκδίκησαν την ψήφο μας, μιας και οι περισσότεροι αν όχι όλοι, είχαν σε ανυποληψία τον απόδημο ελληνισμό. Γιατί το λέω αυτό; Μα μια ματιά στα προεκλογικά τους προγράμματα, στους υποψηφίους που επέλεξαν οι αρχηγοί, τις θέσεις, τοποθέτησής τους και γενικά την έλλειψη διαλόγου και την παρουσία που δεν υπήρχε σε γενικές γραμμές το αποδεικνύει.
Μα τί γράφω τώρα, εδώ στην ίδια τη χώρα αντί για προγράμματα και θέσεις αναλώσαμε δύο εκλογικές περιόδους στην πρώτη ποιος θα πάει με ποιόν και στην δεύτερη μάθαμε την Ροδόπη, ξεχνώντας την ακρίβεια, τις αποτυχίες του επιτελικού κράτους (δες φωτιές, Τέμπη τώρα ήρθαν και οι πλημμύρες, ο μη σεβασμός της ανθρώπινης ζωής κ.λ.π).
Η καλοκαιρινή ραστώνη και το βόλεμα της εξουσίας, της πολιτείας να ασκεί πολιτική με επικοινωνιακά μέσα, γέννησαν νέους αυτόαποκαλούμενους χώρους και φορείς που το μοναδικό συνεκτικό στοιχείο ανάμεσα στο ετερόκλητο πλήθος που το απαρτίζουν είναι η λατρεία για εξουσία και προβολή.
Καλώ μέσα από αυτές τις γραμμές να αναλογιστούμε όλοι, ποιοι είναι και ποιοι τους αφήνουν και γιατί τους αφήνουν να αυτοαποκαλούνται εκπρόσωποι της ομογένειας στη Γερμανία και κατ’επέκταση στην Ευρώπη, μπορεί και σε όλο τον κόσμο.
Αυτό το γεννάει η κοινωνική αναλγησία, ο «ωχ αδελφισμός» και το να κοιτάμε την πάρτη μας λες και όταν έχει φτάσει η φωτιά στο σπίτι του γείτονα το δικό μας εκ θαύματος θα τη γλυτώσει.
Από την άλλη όμως δεν μπορώ να μη δώσω „τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ“, οι φονικές πλημμύρες στην Ελλάδα ελέω Ντάνιελ και ενδεχομένως ανικανότητα διαχείρισης πόρων, σχεδιασμού και έργων βλέπουμε το τελευταίο διάστημα δύο πάρα πολύ ενθαρρυντικά στοιχεία .
1ο ότι η νέα γενιά ήταν και είναι παρούσα ουσιαστικά στις πληγείσες περιοχές ( καθήκον και χρέος όλων να τους στηρίξει να μείνουν στην περιοχή τους και να σταθούν στα πόδια τους, πόδια που ανήκουν στην ελληνική οικονομία) .
2ο Η ομογένεια και ιδιαίτερα της Γερμανίας που ζω καθημερινά από την πρώτη στιγμή είτε μέσα από προσωπικές πρωτοβουλίες ατόμων, φορέων , επιχειρήσεων αναδεικνύουν το „Όταν θέλουμε μπορούμε“. Η συγκέντρωση αγαθών και οικονομικών πόρων προς τους πληγέντες συμπατριώτες μας, μεγάλη και συγκινητική.
Εάν μπορούσαμε όλοι να διαθέσουμε λίγο προσωπικό χρόνο και πόρους εδώ που ζούμε, να δημιουργήσουμε περισσότερα ελληνικά πολιτιστικά κέντρα, να ενισχύσουμε σε υποδομές τους χώρους των ελληνόγλωσσων σχολείων και της ελληνομάθειας, να στηρίζαμε με περισσότερο ζήλο την ελληνική εξωστρέφεια στις τοπικές κοινωνίες που ζούμε, αλλά και να εκλέξουμε τους δικούς μας αντιπροσώπους, αυτούς που εμείς θα κρίνουμε ότι μπορούν να μας εκπροσωπήσουν στηρίζοντάς τους, αλλά και κρίνοντας το έργο και την παρουσία τους.
Αφήνοντας παρακαταθήκη στις νεότερες γενναίες την συμμετοχή και προσφορά μέσα από τις ιδέες και τα έργα.

Αρθρα & Απόψεις
Με την «Πένα» του Βασίλη: Ο.Ε.Κ Γερμανίας- Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Ελληνισμού

Ο.Ε.Κ Γερμανίας
Τί τρέχει με την Ομοσπονδία των Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας, γιατί δεν την αναγνώρισε το πρωτοδικείο; Ποιοι φταίνε για την απαξίωση του θεσμού, αλλά και το τσαλάκωμα χαρακτήρων θεωρώντας τους όλους ίδιους;
Απαξιώνοντας 60χρόνια ιστορίας, αγώνων και προσφοράς. Το όποιο μεταβατικό στάδιο θα πρέπει να κινηθεί με γρήγορους ρυθμούς σε όρους διαφάνειας, δημοκρατίας συμμετοχής ουσιαστικής και όχι αποσπασματικής, με όραμα , πρόγραμμα και στόχους.
Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Ελληνισμού
Μετά από πολλά χρόνια συμμετοχής στα κοινά ως ενεργός πολίτης ένα πράγμα λέω όταν βλέπω μια καινούργια προσπάθεια σε ό,τι και να είναι:
«Ο χρόνος θα δείξει και το έργο θα αποδείξει»

Αρθρα & Απόψεις
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ: Παρουσίαση του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Ελληνισμού

15 Σεπτεμβρίου ημέρα Παρασκευή στους χώρους του ξενοδοχείου NH Brüsels πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση παρουσίασης του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Ελληνισμού (EHF).
Την εκδήλωση άνοιξε ο Πρόεδρος του Ιδρύματος και Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βρυξελλών κος Φίλλιπος Κοτσαρίδης κάνοντας αναφορά στην ανάγκη δημιουργίας ενός φορέα που θα έχει κοινό σημείο αναφοράς ο ελληνισμός της διασποράς που βρίσκεται στο γεωγραφικό σημείο της Ευρώπης, καλύπτοντας έτσι το κενό που υπάρχει με μια συντονισμένη δράση μπροστά στις σποραδικές προσπάθειες ανάδειξης των ομογενών.
ΑΡΘΡΑ
Παιδιά και ΜΚΔ: Πώς αντιμετωπίζεται ο Ψηφιακός Εκφοβισμός;

Της Κατερίνας Παπαϊωάννου: Στην εποχή μας, ο εκφοβισμός που ασκείται πρόσωπο με πρόσωπο έχει υποκατασταθεί από αυτόν που συμβαίνει στα ψηφιακά μέσα (μηνύματα στο κινητό, chat στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ.). Πώς μπορείτε, ως γονείς, να αντιμετωπίσετε τον ψηφιακό εκφοβισμό;
Ακολουθούν μερικές συμβουλές που βάζουν τα πράγματα σε μια άλλη, πιο νηφάλια βάση.
1.Μάθετε στα παιδιά να είναι ψύχραιμα, να μην παθιάζονται online και να αντιμετωπίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως έναν χώρο να μιλάνε με τους φίλους τους, χαλαρά και ήπια, και όχι για να ξεδίνουν ή να σχολιάζουν. Πριν γράψουν κάτι, επιπόλαιο, είναι καλύτερα να το σκεφτούν, να το φιλτράρουν και να προτιμήσουν να το μεταφέρουν στους φίλους τους προφορικώς.
2.Εκπαιδεύστε τα παιδιά σας μόλις αντιληφθούν απειλητικό, υβριστικό ή αρνητικό μήνυμα να το φωτογραφίζουν και να κρατάνε στο κινητό ή τον υπολογιστή και, κατόπιν, να σας το αναφέρουν/δείχνουν. Προχωρήστε σε καταγγελία στην αστυνομία εφόσον συνεχιστούν τα μηνύματα κι ενημερώστε το σχολείο και τους άλλους γονείς.
3.Εξηγήστε στα παιδιά ότι θα πρέπει να είναι πιο πονηρεμένα και να μην μοιράζονται ανοιχτά –με γνωστούς ή ξένους– τα προσωπικά τους στοιχεία ή πληροφορίες για εσάς και την οικογενειακή σας κατάσταση.
4.Πείτε στα παιδιά πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συναντιούνται, έστω και για λίγο, με αυτούς που «γνώρισαν» και συνομίλησαν μέσω ίντερνετ.
5.Συζητήστε μαζί τους, δώστε τους παραδείγματα, παρακολουθήστε μαζί ντοκιμαντέρ, και μην τα φοβερίζετε απειλώντας τα ότι θα τους πάρετε το κινητό ή το λάπτοπ. Δεν βοηθά. Τουναντίον, το να μάθουν μέσα από πραγματικές ιστορίες και παθήματα είναι πιο χρήσιμο.
6.Επισημάνετε στο παιδί ότι ο αυτοσεβασμός, τα όρια και η ασφάλειά του είναι ό,τι πιο σημαντικό. Εκείνο μπορεί να έχει καλές προθέσεις, αυτό όμως δεν συμβαίνει κατ’ ανάγκη και με τους υπόλοιπους.
Γράφει η Κατερίνα Παπαϊωάννου

Απόφοιτος του ανώτατου τεχνολογικού εκπαιδευτικού ιδρύματος κεφαλονιάς με πτυχίο τεχνολογίας ήχου και μουσικών οργάνων, έκανα τη διπλωματική μου εργασία με θέμα το παραδοσιακό παιδικό τραγούδι
life coaching για γονείς και δασκάλους και παιδιά
LinkedIn:www.linkedin.com/in/katerina-papaioannou-90b704221
Instagram:katerina.papaioannou.kidscoach
Facebook: Katerina Papaioannou – Kids Life Coach
Website: https://katerina-papaioannou.com
Email: info@katerina-papaioannou.com
Τηλέφωνο:+4916092873010
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ
Ενθαρρύνοντας την ειλικρίνεια στα παιδιά

Μέσω της ειλικρίνειας το παιδί ενισχύει την συναισθηματική του νοημοσύνη αλλά και την αυτοπεποίθησή του. Νιώθει αληθινό, έντιμο, περήφανο, και βλέπει πως οι γύρω του το αντιμετωπίζουν ως ένα άτομο που μπορούν να εμπιστευτούν και να στηριχτούν πάνω του.
Είναι σημαντικό, ως πρότυπα, γονείς και δάσκαλοι να αποφεύγουν να λένε ασκόπως ψέματα στα παιδιά. Αν επιθυμείτε τα παιδιά σας να είναι αυτάρκη, υπεύθυνα και γεμάτα αυτοπεποίθηση, είναι απαραίτητο να προτιμάτε την οδό της ειλικρίνειας και της ανοιχτότητας, του διαλόγου και της επικοινωνίας. Μεγαλώνοντας, το παιδί θα μάθει πόση διαφορά κάνει ένα ψέμα από μια αλήθεια, πόσο σεβασμό αντανακλά η ειλικρίνεια, και συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος των ενηλίκων συχνά «εγκρίνει» και χρησιμοποιεί το ψέμα για να πετύχει τους στόχους του, «συγχωρώντας» τον εαυτό του κατά τη στιγμή που το κάνει.
Το κλειδί κατά τη διδασκαλία της αξίας της ειλικρίνειας είναι:
- Μην κρίνεις! Τα παιδιά δεν έχουν ποτέ κακή πρόθεση. Πριν κρίνεις την συμπεριφορά του παιδιού καλύτερα δες από απόσταση και με καθαρό μυαλό την κατάσταση και συζήτησε μαζί του.
- Ενεργητική ακρόαση. Η ενεργητική ακρόαση βοηθά τους ενήλικες να ακούσουν προσεκτικά το παιδί. Έτσι, θα καταλάβεις αν λέει την αλήθεια ή αν φαντάζεται ιστορίες.
- Αποφυγή επισήμανσης. Μην αποκαλείς το παιδί σου ψεύτη. Με τον καιρό και την επανάληψη ίσως το πιστέψει και αρχίσει να ενεργεί με βάση αυτό που περιμένεις: το ψέμα!
- Μίλα στο παιδί από πολύ μικρή ηλικία, για την ειλικρίνεια και την αξία της σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Το ψέμα «σπάει» την εμπιστοσύνη στην οικογένεια και τα μέλη της πρέπει να μπορούν να πιστεύουν το ένα το άλλο.
- Επαίνεσε την ειλικρίνεια! Όταν το παιδί ενεργεί σωστά και με ειλικρινή, καθαρή διάθεση, επιβράβευσέ το, ώστε να επαναλάβει αυτή τη συμπεριφορά και να την καταγράψει ως θεμιτή και εκτιμητέα.
Να θυμάσαι πως, ως ενήλικες, εμείς είμαστε τα πρότυπα των παιδιών και από εμάς μαθαίνουν. Ας δώσουμε, λοιπόν, ένα γερό και διαρκές μάθημα περήφανης ειλικρίνειας.
Γράφει η Κατερίνα Παπαϊωάννου
Απόφοιτος του ανώτατου τεχνολογικού εκπαιδευτικού ιδρύματος κεφαλονιάς με πτυχίο τεχνολογίας ήχου και μουσικών οργάνων, έκανα τη διπλωματική μου εργασία με θέμα το παραδοσιακό παιδικό τραγούδι
life coaching για γονείς και δασκάλους και παιδιά
LinkedIn:www.linkedin.com/in/katerina-papaioannou-90b704221
Instagram:katerina.papaioannou.kidscoach
Facebook: Katerina Papaioannou – Kids Life Coach
Website:https://katerina-papaioannou.com/
Email:info@katerina-papaioannou.com
Τηλέφωνο:+4916092873010
ΑΡΘΡΑ
Εκλογές 2023: Η χώρα που πληγώναμε…

Σχεδόν 30 ημέρες πριν τις επερχόμενες ελληνικές εκλογές για την ανάδειξη του επόμενου κοινοβουλίου η κατάσταση στη χώρα χαρακτηρίζεται από απόλυτη ρευστότητα. Σε κλίμα οικονομικής και εργασιακής ανασφάλειας, ακρίβειας, ενεργειακής κρίσης, εύθραυστης ισορροπίας στα ελληνοτουρκικά, όξυνση μεταναστευτικού ζητήματος και με έναν εκλογικό νόμο που θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά και αφορά στην απλή αναλογική, το σίγουρο είναι, αν δεν υπάρξει κάποια φοβερή εξέλιξη, ότι στις 22 Μαίου η Ελλάδα δεν θα έχει κυβέρνηση.
Μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναμφίβολα έχασε κομμάτι της αξιοπιστίας της και ζημιώθηκε ακόμη και η προσωπική εικόνα του Πρωθυπουργού. Συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προβάδισμα σε νεαρές ηλικίες και σε αυτές τις εκλογές καλούνται να ψηφίσουν για πρώτη φορά περίπου 400.000 νέοι ψηφοφόροι, τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ για τη Νέα Δημοκρατία, που αν και στις δημοσκοπήσεις φέρεται να προηγείται, ωστόσο με τον νέο νόμο χάνει τους επιπλέον 50 βουλευτές που ελάμβανε το πρώτο κόμμα με το προηγούμενο νομικό καθεστώς.
Από την άλλη πλευρά, ο Τσίπρας δηλώνει πως σε περίπτωση που το κόμμα του δεν είναι πρώτο και λάβει τη δεύτερη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, θα την επιστρέψει αμέσως, ακυρώνοντας ουσιαστικά την ουσία του εκλογικού νόμου που η δική του κυβέρνηση εισηγήθηκε και ψήφισε. Στην περίπτωση που νικητής των εκλογών είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η συζήτηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη φαίνεται να μην καρποφορεί, αν ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμείνει στη δήλωσή του ότι δεν συμμετέχει σε κυβερνητικό σχηματισμό με τον Βαρουφάκη. Ο Ανδρουλάκης, περιμένει το ΠΑΣΟΚ να είναι στην τρίτη θέση, δηλώνει πως αρνείται να παίξει συμπληρωματικό ρόλο και προκειμένου να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία ή τον ΣΥΡΙΖΑ, απαιτεί για πρωθυπουργό ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής εκτός Μητσοτάκη και Τσίπρα. Όσο για το ΚΚΕ, αποσαφηνίζει ότι δεν θέλει να καταστεί κόμμα εξουσίας και δεν ενδιαφέρεται για συμμετοχή σε οποιαδήποτε κυβερνητική συμμαχία.
Άξιο αναφοράς είναι επίσης το γεγονός ότι οι δυνάμεις της ελληνικής ακροδεξιάς ενισχύονται σημαντικά, παραμένουν ωστόσο σε χαμηλά επίπεδα σε αντίθεση με την ευρύτερη άνοδο παρόμοιων σχηματισμών σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη. Εδώ θα πρέπει να αναφερεθεί ότι η τακτική του Μητσοτάκη να συμπεριλάβει στην κυβέρνησή του ισχυρά στελέχη που προέρχονται από τον συγκεκριμένο χώρο, αποδυναμώνει την επικίνδυνη για τους δημοκρατικούς θεσμούς άνοδο της δημοφιλίας τους και μια έκρηξη των ποσοστών των ακραίων δεξιών.
Οι εκλογές του Μαΐου είναι σημαντικές γιατί θα αποτυπώσουν στο κοινοβούλιο την πραγματική εικόνα της ελληνικής κοινωνίας για το κομμάτι των πολιτών που θα προσέλθει στις κάλπες. Σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και εντός μιας Ευρώπης έντονα ευρωσκεπτικιστικής, αγκυλωμένης στη γραφειοκρατία, θεατή των μεγάλων συγκρούσεων, τις συνέπειες των οποίων πληρώνει με βαρύ κόστος και ανήμπορη να υπερασπιστεί τον ρόλο της και τα σύνορά της χρειάζεται συμμετοχή, ατομική και συλλογική ευθύνη. Η συμμετοχή στην εκλογική αναμέτρηση του Μαίου είναι μια πρόκληση για το πολιτικό προσωπικό και για όλους εμάς που θέλουμε να έχουμε τον τίτλο του ενεργού πολίτη. Είναι μια πρόσκληση για συνεργασία εφόσον δεν προκείψει αυτοδυναμία για κανένα κόμμα, που όπως διαφαίνεται από τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, θα την αρνηθούν και θα σπεύσουν σε δεύτερες κάλπες. Η συνεργασία στην κυβέρνηση θεωρείται αδύνατη, αφού όλοι μοιάζει να θέλουν να κυβερνήσουν αλλά όχι να συνεργαστούν.
Μεγάλο στοίχημα για κάθε εκλογική αναμέτρηση αποτελεί το ζήτημα της αποχής. Η υφέρπουσα απαξίωση του πολιτικού κόσμου και το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό όπως διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, λειτουργούν αποτρεπτικά στη μαζική συμμετοχή στις κάλπες. Το δυστύχημα στα Τέμπη, γεγονός τραγικό που βύθισε τη χώρα σε πένθος, παράλληλα αποκάλυψε με τον πιο σκληρό τρόπο την ανεπάρκεια της κρατικής διοικητικής μηχανής ακόμη και σε ζητήματα ασφάλειας για την ίδια τη ζωή των πολιτών. Αυτή η συνθήκη δημιουργεί μια τάση κυρίως στη νεολαία να σκέφτεται απολιτικά, κάτι που συνιστά μια επικίνδυνη παγίδα. Ανατρέχοντας στα λόγια του Τόμας Μαν στους Στοχασμούς ενός απολιτικού,[i] όπου διέβλεπε την άνοδο του φασισμού, η απολιτική στάση «ήταν η πλάνη της μορφωμένης αστικής τάξης στη Γερμανία (Bildungsbürgertum): πίστεψε πως είναι δυνατόν ένας καλλιεργημένος άνθρωπος να είναι απολιτικός. Κανείς δεν γλυτώνει από την πολιτική· ξεπέφτει στη λάθος πλευρά!».

[i] Μανν Τ. (1999). Στοχασμοί ενός απολιτικού (μτφρ. Μαντώ Πουλή), εκδ. Ίνδικτος, Αθήνα.