Μόνιμος κάτοικος της άγριας ζωής του Εθνικού Πάρκου Κερκίνης, μαζί με τους λύκους και τις αλεπούδες και τους φτερωτούς επισκέπτες, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια το τσακάλι που φαίνεται, ότι την περίοδο της πανδημίας, αύξησε τον πληθυσμό του!

Η έντονη παρουσία του τσακαλιού μαζί με τα υπόλοιπα κυνοειδή, προβληματίζει τους κτηνοτρόφους που δραστηριοποιούνται στο Εθνικό πάρκο, κυρίως με την εκτροφή βουβαλιών, αφού καθημερινά παρατηρούν δίπλα στις μονάδες τους, αναρίθμητα ίχνη τσακαλιών.

Το φαινόμενο μελετά, από τις αρχές του χρόνου, ο ζωολόγος – οικολόγος, σύμβουλος Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και υποψήφιος διδάκτορας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Θεόδωρος Κομηνός στο πλαίσιο επιστημονικής έρευνας που διεξάγεται από τις ΜΚΟ «ECO Studies» και «RWild IN GR» σε συνεργασία με τη Μονάδα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου της λίμνης Κερκίνης και με χρηματοδότηση του ΟΦΥΠΕΚΑ.

Από το δέλτα του ποταμού Στρυμόνα στη λίμνη Κερκίνη, «παρέα» με κορμοράνους που έσκιζαν τον ουρανό και χιλιάδες βουβάλια που ακολουθούσαν το καθημερινό τους δρομολόγιο από τις στάνες στο νερό, ο κ. Κομηνός ανέλυσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τα στοιχεία που έχουν προκύψει, μέχρι στιγμής, περίπου 5 μήνες από την έναρξη του προγράμματος.

Με καθημερινή παρουσία στο πεδίο, κυρίως τις βραδινές ώρες οπότε και κινούνται τα τσακάλια ως νυκτόβια σαρκοφάγα, ο κ. Κομηνός κατέγραψε με θερμικές κάμερες, μέχρι στιγμής, περίπου 400 τσακάλια να κινούνται σε περιοχές δίπλα στη λίμνη!

Ιδιαίτερο είναι το γεγονός ότι φαίνεται να κυκλοφορούν μαζί με λύκους και με ημιδεσποζόμενους σκύλους, αφού η τροφή είναι άφθονη και δεν υπάρχει ανταγωνισμός.

Σημειώνεται ότι στην έρευνα συμμετέχει και η Μιλού, το ειδικά εκπαιδευμένο σκυλί για εύρεση περιττωμάτων τσακαλιού και λύκου που στέλνονται στη συνέχεια για τροφικές και γενετικές αναλύσεις καθώς ήδη έχουν εντοπιστεί ζώα που τα φαινοτυπικά τους χαρακτηριστικά θυμίζουν υβρίδια.

Σύμφωνα με τον επιστήμονα, στην περιοχή υπήρχαν τσακάλια και κατά το παρελθόν αλλά όχι σε τόσο μεγάλο πληθυσμό. Ο ίδιος αποδίδει την αύξηση στο γεγονός ότι υπάρχει αφθονία τροφής από τα νεκρά ζώα που παραμένουν στην ύπαιθρο και προέρχονται από τις κτηνοτροφικές μονάδες.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Με αφορμή το περιστατικό με την άτυχη γυναίκα στη Θεσσαλονίκη, που δαγκώθηκε από οχιά όταν κλήθηκε να την απομακρύνει από σχολείο, το WWF έδωσε στη δημοσιότητα πληροφορίες για τις οχιές και τα φίδια γενικότερα στην Ελλάδα, αλλά και οδηγίες για το τι πρέπει να κάνεις αν τα συναντήσεις και αν σε δαγκώσουν.

Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση, αναλυτικές οδηγίες αλλά και όλα τα φίδια όπως και τα άλλα ερπετά της Ελλάδας είναι καταγεγραμμένα στο αξιόπιστο ερπετολογικό site herpetofauna.gr.

Τα φίδια που έχουν δηλητήριο στη χώρα μας, είναι ο σαπίτης, το αγιόφιδο και οι οχιές. Τα δύο πρώτα έχουν δηλητήριο στα πίσω δόντια και άρα είναι πάρα πολύ δύσκολο να δαγκώσουν με τρόπο που να εγχύσουν δηλητήριο σε άνθρωπο.

Σχετικά με τις οχιές, πέντε είναι τα είδη που υπάρχουν στην Ελλάδα, αλλά μόνο ένα, η Vipera ammodytes, εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα.

Ειδικότερα, οι οχιές είναι αργά φίδια και αν νιώσουν απειλή μένουν ακίνητες ώστε να μη γίνουν αντιληπτές και στη συνέχεια απομακρύνονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να αποφύγουν τον κίνδυνο.

Στην περίπτωση που τις πλησιάσει κάποιος αρκετά αρχίζουν να συρίζουν δυνατά (συριγμός) και κουλουριάζονται σε θέση άμυνας, ενώ είναι έτοιμες να χρησιμοποιήσουν την έσχατη άμυνά τους, το δάγκωμα, εάν τις πλησιάσουν σε απόσταση λιγότερη του μισού μέτρου.

Οι οχιές δεν θα επιτεθούν ποτέ εάν κάποιος δεν τις αρπάξει ή έρθει κοντά τους, εάν δεν νιώσουν δηλαδή άμεση απειλή για τη ζωή τους. Ακόμα όμως και σε αυτή την περίπτωση είναι πιο πιθανό να δαγκώσουν «στεγνά», δηλαδή χωρίς έγχυση δηλητηρίου, ως προειδοποίηση μόνο.

Σύμφωνα με πάντα με το WWF, δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε απομακρύνει τα φίδια από τον χώρο μας για πάντα. Μπορούμε όμως να εστιάσουμε στο τι τα προσελκύει, λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα για να τα αποφύγουμε και να προστατευτούμε.

Οι συνηθέστεροι, εξάλλου, λόγοι που ένα φίδι θα βρεθεί μέσα στην οικία μας ή σε άλλον κλειστό χώρο, είναι είτε γιατί έχει ανακαλύψει κάποια πηγή τροφής, είτε γιατί θέλει να βρει μια κρυψώνα για να ξεκουραστεί.

Τέλος, σύμφωνα με την οργάνωση, λόγω της σύνθεσης του δηλητηρίου των φιδιών στην Ελλάδα, μετά από ένα δηλητηριώδες δάγκωμα διαθέτουμε υπεραρκετό χρόνο ώστε να επισκεφτούμε εγκαίρως ένα νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες.

Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση δαγκώματος στον λαιμό ή στο κεφάλι, λόγω του ότι κατά τον σχηματισμό οιδήματος ενδέχεται να προκληθεί απόφραξη της αναπνευστικής οδού, όπως και η περίπτωση αναφυλακτικής αντίδρασης, όπως συνέβη με τη γυναίκα στη Θεσσαλονίκη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ολοκληρώθηκε το έργο της αποκατάστασης του βορειοανατολικού περιβόλου του μεγάλου κάστρου της Μυτιλήνης, μήκους περί τα 800 μέτρα.

Και η Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου σε συνεργασία με την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης Βορείου Αιγαίου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου «γιόρτασε» την ολοκλήρωση αυτού του σημαντικού έργου.

Με άνοιγμα του κάστρου με ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Ανακατασκευάζοντας το κάστρο της Μυτιλήνης» και με μια μεγάλη συναυλία το βράδυ της περασμένης Τετάρτης 31 Μαΐου, στο Άνω Κάστρο με τη Σαββίνα Γιαννάτου.

Το έργο της αποκατάστασης του βορειοανατολικού περιβόλου του μεγάλου κάστρου της Μυτιλήνης διήρκεσε περί τα οκτώ χρόνια και συμπληρώνει ως τμήμα το μεγαλόπνοο και πολύπλευρο έργο που επί σειρά ετών γίνεται για την ανάδειξη του μεσαιωνικού πυρήνα της πόλης της Μυτιλήνης.

Πολύ σημαντικά είναι όμως τα ευρήματα που ήρθαν στο φως, κατά τις ανασκαφικές εργασίες που πραγματοποιήθηκαν παράλληλα με τις αναστηλωτικές προκειμένου να ελεγχθούν και στερεωθούν τα θεμέλια του περιβόλου.

Δεδομένου του ότι το κάστρο της Μυτιλήνης, ένα από τα μεγαλύτερα κάστρα της Μεσογείου, βρίσκεται στον υπερυψωμένο και περίοπτο, βραχώδη λόφο που μεγάλο τμήμα του περιβάλλεται από τον βόρειο λιμένα της αρχαίας πόλης, πάντοτε εθεωρείτο ότι ταυτίζονταν με την αρχαία ακρόπολη σε συνεχή χρήση από τα χρόνια της αρχαιότητας μέχρι και τα ύστερα οθωμανικά χρόνια.

Οι ανασκαφές έφεραν στο φως τμήματα του τείχους της Μυτιλήνης των κλασικών χρόνων, που κατεδαφίστηκε από τους Αθηναίους κατά τη διάρκεια της αποστασίας των Μυτιληναίων από την Αθηναϊκή Συμμαχία στον πελοποννησιακό πόλεμο.

Αλλά και τμήματα των Bυζαντινών και Γενουάτικων τειχών πάνω στα οποία «πάτησαν» οι διάφορες φάσεις των Οθωμανικών τειχών επί 500 χρόνια. Από το 1462 όταν το κάστρο κατελήφθη από τον Μωάμεθ τον πορθητή μέχρι και την απελευθέρωση της Μυτιλήνης το 1912! 

Ιδιαίτερης σημασίας η αποκάλυψη στα Γατελούζικα τείχη (13ος – 15ος αιώνας) επιγραφών και άλλων οικοδομικών υλικών των Ρωμαϊκών χρόνων που ανήκουν σε κάποιο δημόσιο κτήριο, Γυμνάσιο ή Αμφιθέατρο που υπήρχε εκεί.

Ανάμεσα τους και ένας κατάλογος εφήβων της πόλης των πρώιμων Ρωμαϊκών χρόνων. Επίσης, το ανάγλυφο ενός ψαρά που βρέθηκε ενσωματωμένο στα τείχη και προέρχεται μάλλον από ιερό αφιερωμένο στον Ποσειδώνα.

Ας σημειωθεί ότι η κατάλληλα διαμορφωμένη πρόσβαση επιτρέπει στον επισκέπτη να δει από κοντά το σύνολο αυτών των ευρημάτων.

Από τα πλέον ενδιαφέροντα πρόσφατα ευρήματα κοντά στο συνεχιζόμενο έργο της αναστήλωσης της βυζαντινής πυλίδας του πάνω κάστρου, είναι αυτό μιας ομαδικής ταφής του πρώτου μισού του 19ου αιώνα.

Εύρημα που αποδεικνύει τις τραγικές στιγμές για τους κατοίκους της πόλης κατά την επιδημία πανώλης που είχε πλήξει τη Μυτιλήνη το 1832.

Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι του κάστρου έθαβαν τους νεκρούς τους σε ελεύθερο χώρο δίπλα στην πυλίδα μην μπορώντας να τους θάψουν στα μεγάλα μουσουλμανικά νεκροταφεία εκτός των τειχών!

Το εύρημα θυμίζει την ιστορία του θαύματος του νεομάρτυρα Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου.

Τη λιτάνευση του λειψάνου επέτρεψαν οι Τούρκοι μόλις 37 χρόνια μετά το μαρτύριό του και μάλιστα, με την κατηγορία του αρνητή του Ισλάμ. Κόντρα στις οδηγίες των γιατρών του Σουλτάνου που δεν επέτρεπαν συγκεντρώσεις ώστε να αποφευχθεί η διάδοση της νόσου επέτρεψαν μέχρι και λιτανείες προκειμένου να σωθεί το νησί. Η περιφορά του λειψάνου θεωρείται ότι έσωσε την πόλη και τους ανθρώπους του νησιού από την επιδημία.

Οι αναστηλωτικές εργασίες στο κάστρο συνεχίζονται. Ήδη, έχουν ξεκινήσει εργασίες του ιεροδιδασκαλείου – Μεντρεσέ του 16ου αιώνα, ενώ εντάσσεται σε πρόγραμμα της επόμενης προγραμματικής περιόδου 2021 – 2027 η αναστήλωση του λεγόμενου μεγάλου περιβόλου που περιλαμβάνει και την αναστήλωση του μεσαιωνικού ανακτόρου.

Τέλος, εντάσσεται και η αναστήλωση του επιθαλάσσιου τείχους της πόλης, η ανασκαφή στο κάτω κάστρο όπου βρίσκεται θα αναδείξει τα υπολείμματα του βυζαντινού Μελανουδίου, του περιτειχισμένου προαστίου της ύστερης βυζαντινής Μυτιλήνης.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κοπτικά εργαλεία ανθρωπιδών, εργαλεία δηλαδή προγόνων του ανθρώπινου είδους με τη σημερινή του μορφή, ηλικίας έως και 500.000 χρόνων βρήκε στην περιοχή της Κρατήγου, περίπου οκτώ χιλιόμετρα νότια της πόλης της Μυτιλήνης και παρέδωσε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου πριν από λίγες ημέρες, ένας γνωστός αρχαιοδίφης ερευνητής, ο κ. Βασίλης Κουμαρέλας.

Πρόκειται για έναν μεγάλο αριθμό εργαλείων και συγκεκριμένα χειροπελέκεις, κοπείς, τρίεδρα, ξέστρα, αξίνα, λεπίδες, φολίδες, πυρήνων και προϊόντων κατάτμησής τους, όλα της παλαιολιθικής περιόδου.

«Πιθανόν, τονίζει ο ίδιος ο κ. Κουμαρέλας, προέρχονται από θέση ανάλογη και σύγχρονη εκείνης στα Ροδαφνίδια Λισβορίου Λέσβου, που ανασκάπτεται από την καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Νένα Γαλανίδου και χρονολογήθηκε μέσα στην Κατώτερη ή Πρώιμη Παλαιολιθική Εποχή».

Ας σημειωθεί εδώ ότι όπως η ίδια η κ. Γαλανίδου έχει αναφέρει, τα εργαλεία της εγκατάστασης που ανασκάπτει «εκτέθηκαν για τελευταία φορά στην ηλιακή ακτινοβολία στο χρονολογικό φάσμα μεταξύ 476 και 164 χιλιάδων ετών πριν σκεπαστούν από άλλες επιχώσεις».

«Τα ευρήματα που παραδόθηκαν, λέει μιλώντας στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λέσβου Παύλος Τριανταφυλλίδης, είναι σημαντικά και θα αξιολογηθούν από επιτροπή που θα συγκροτηθεί, όπως προβλέπεται από το νόμο. Με τομές θα εξεταστεί αν πρόκειται για ευρήματα που είναι φερτά από τη θάλασσα ή αν προέρχονται από μια παλαιολιθική θέση. Όπως και να έχει όμως,, πρόκειται για σημαντικά ευρήματα» τόνισε καταλήγοντας ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Μιλώντας στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο κ. Κουμαρέλας είπε ότι το σύνολο των παλαιολιθικών εργαλείων που παρέδωσε, τα εντόπισε και τα περισυνέλλεξε από ακτές της παραλιακής ζώνης της Κρατήγου νότια της πόλης της Μυτιλήνης, όπου τα τελευταία καλοκαίρια κολυμπά.

«Οι συγκεκριμένες κολυμβητικές ακτές είπε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ διαμορφώθηκαν τη διετία 1982 – 1984 με μπάζα από χωματουργικές εργασίες κατά την επέκταση προς τα νότια του αεροδρομίου της Μυτιλήνης. Πιθανά από τις εκσκαφές που πραγματοποιήθηκαν στην κοιλάδα όπου σήμερα βρίσκεται ο διάδρομος του αεροδρομίου που έχει επεκταθεί και προσομοιάζει με χώρο όπου οι προϊστορικοί άνθρωποι συνήθιζαν να εγκαθίστανται».

Ας σημειωθεί ότι όπως ο κ. Κουμαρέλας ανέφερε, «ερευνώντας εκ των υστέρων τη σχετική βιβλιογραφία, διαπίστωσε, πως τα παλαιολιθικά ίχνη της περιοχής Κρατήγου αναφέρονται επιγραμματικά από τον Ανδρέα Ανδρεΐκο, ερευνητή και συγγραφέα με αξιόλογο έργο στην προϊστορική αρχαιολογία, ιδιαίτερα της Παλαιολιθικής Εποχής, στην έκθεση του προς το Υπουργείο Πολιτισμού, με τίτλο «Παλαιολιθικά Υπόβαθρα στην Ελλάδα», το 1998».

Εάν τα ευρήματα που βρήκε και παρέδωσε ο κ. Κουμαρέλας αποδειχθούν σύγχρονα των ανασκαπτομένων εδώ και 10 χρόνια από την κ. Γαλανίδου στα Ροδαφνίδια της Λέσβου, περί τα 50 χιλιόμετρα μακριά από την Κράτηγο, θα είναι και αυτά δείγματα λιθοτεχνίας της Αχελαίας τεχνικής παράδοσης, που για πρώτη φορά στα Ροδαφνίδια και τώρα και στην Κράτηγο απαντώνται στη νοτιοανατολική Ευρώπη.

«Πρόκειται σύμφωνα με την κ. Γαλανίδου, όπως είπε παρουσιάζοντας τα ανασκαφικά δεδομένα της μακρόχρονης έρευνας της σε διάλεξη στη Μυτιλήνη πριν από λίγους μήνες, για τη μακροβιότερη τεχνολογική κατάκτηση του ανθρώπινου γένους, καθώς επιβιώνει για ενάμιση εκατομμύριο χρόνια. Και είναι αυτή που θα συνοδέψει τα προγονικά είδη του προϊστορικού ανθρώπου στην πρώτη έξοδό τους από την Αφρική και στην κατάκτηση της Ευρασίας. Πρόκειται δηλαδή για την αρχαιότερη τεχνολογία που χρησιμοποιούν και οι πρώτοι κάτοικοι του Αιγαίου στο νησί, στην οποία περνούν νομάδες όντες από τις απέναντι ακτές μέσω λωρίδων γης που εμφανίζονται κατά καιρούς όταν πέφτει η θαλάσσια στάθμη της Αιγαιακής λεκάνης.

Η ανασκαφή δηλαδή, τροφοδοτεί με αρχαιολογικό υλικό, στρωματογραφημένο και χρονολογημένο με απόλυτες και σχετικές μεθόδους τη συζήτηση για τον πρώιμο αποικισμό της Ευρώπης και τις μεταναστεύσεις στην Ευρασία. Και αναδεικνύει το σημερινό Αιγαίο ως έναν χώρο που συνέδεε τη νότια Βαλκανική Χερσόνησο με την Ανατολία».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Με πρωτότυπες δράσεις εμπλουτίζεται το φετινό κάλεσμα του Δήμου Σίφνου στους ταξιδιώτες. Την Κυριακή 4 Ιουνίου 2023, στις 7 το απόγευμα, οι πύργοι και τα αρχαία μνημεία της Σίφνου θα ενωθούν νοερά για 20η φορά μέσω της αναβίωσης του αρχαίου συστήματος επικοινωνίας που συνέδεε τον τότε γνωστό κόσμο με μεγάλη αποτελεσματικότητα.

Εκατοντάδες εθελοντές, ντόπιοι και επισκέπτες κάθε ηλικίας, θα μετακινηθούν στη Σίφνο με οχήματα, βάρκες αλλά κυρίως με τα πόδια για να φτάσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερα από τα 85 σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος του νησιού, ώστε να στείλουν μήνυμα συναδέλφωσης στις Κυκλάδες και στην Ελλάδα.

Οι αρχαίοι πύργοι στη Σίφνο, συνδέονται με τις ακροπόλεις του νησιού και χρησίμευαν ως φρυκτωρίες, φυλάκια ή αποθηκευτικοί χώροι.

Οι φρυκτωρίες στη Σίφνο άρχισαν να χτίζονται για να στέλνουν προειδοποιητικά σήματα σχετικά με εχθρικές επιδρομές πειρατών ανάμεσα στον 6ο και 3ο αι. π.Χ. και επαναχρησιμοποιήθηκαν ως βίγλες κατά τα ρωμαϊκά και ενετικά χρόνια.

Ειδικά φέτος, οι εκδηλώσεις αποκτούν μεγαλύτερη σημασία καθώς αναμένεται να ανταποκριθούν από ιστορικά μνημεία και τους δικούς τους πύργους η Άνδρος, η Θήρα, η Κέα, η Κίμωλος, η Κύθνος, η Μήλος, η Σέριφος, η Σύρος, η Πάρος, η Φολέγανδρος και ενδεχομένως και άλλα σημεία.

«Το παρελθόν μας, μας δείχνει πως αν οι Έλληνες ενωθούμε, κάνουμε θαύματα. Η αναβίωση των αρχαίων πύργων είναι ένα εντυπωσιακό και διδακτικό έθιμο που έχει αναδειχθεί σε πόλο έλξης για επισκέπτες από Ελλάδα και εξωτερικό και πολλούς repeaters», ανέφερε η Δήμαρχος Σίφνου, Μαρία Ναδάλη.

Οι εκδηλώσεις θα μεταδοθούν «ζωντανά» ραδιοφωνικά, τηλεοπτικά και διαδικτυακά μέσω των εθελοντών που θα μεταφέρουν σε όλο τον κόσμο το κλίμα, την εικόνα και τη θετική ενέργεια από κάθε σημείο της Σίφνου και από όλα τα άλλα νησιά που θα συμμετέχουν.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ένα μοναδικό λεύκωμα με ανέκδοτες φωτογραφίες, που αποτελούν ντοκουμέντα, από τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953, δώρισε στην Ιστορική Δημόσια Βιβλιοθήκη Ζακύνθου, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ James Baker, ο οποίος βρέθηκε στο νησί, ως αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, για την υποστήριξη των σεισμοπαθών του νησιού.

Ο τότε νεαρός αξιωματικός, James Baker, κατέγραψε με τη φωτογραφική του μηχανή, μοναδικά στιγμιότυπα, από την ισοπεδωμένη από την μανία του Εγκέλαδου και την πυρκαγιά που ξέσπασε μετά, Ζάκυνθο, τον πόνο των κατοίκων, που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα αλλά και τις περιουσίες τους, τις μεγάλες ουρές για να προμηθευτούν με τρόφιμα και νερό.

Το Λεύκωμα φέρει τον τίτλο «Φωτογραφικά ντοκουμέντα James Baker III από το νησί της Ζακύνθου, τον Αύγουστο του 1953» περιέχει κείμενα στην ελληνική και την Αγγλική γλώσσα και περιλαμβάνει βιογραφικό του αποστολέα, πρόλογο από τον πρόεδρο της Δ.Ι.Β.Ζ. Φίλιππο Συνετό, κείμενο του James Baker III με τίτλο «Μια όμορφη πόλη, φλεγόμενη και ερειπωμένη» και 29 φωτογραφίες, κατανεμημένες σε δύο ενότητες.

Η παρουσίαση του Λευκώματος θα γίνει το Σάββατο 15 Ιουλίου 2023.

Στην επιστολή του προς τη Βιβλιοθήκη της Ζακύνθου ο James Baker III, αναφέρει: «Όταν ο Έκτος Αμερικανικός Στόλος έμαθε για τον μεγάλο σεισμό της 12ης Αυγούστου 1953, εδόθη εντολή αμέσως σε 10 πλοία να πλεύσουν άμεσα στην Ζάκυνθο, που εκείνη την εποχή ξέραμε ως Ζάντε, και σε δύο άλλα κοντινά νησιά.

Δύο ημέρες αργότερα, Αμερικανοί πεζοναύτες έφτασαν στην Ζάκυνθο και προσέφεραν τρόφιμα, νερό, ιατρική περίθαλψη και άλλες υπηρεσίες στους κατοίκους του νησιού.

Ήμουν ένας νέος ανθυπολοχαγός που υπηρετούσε στους πεζοναύτες. Ποτέ δεν ξεχάσαμε αυτό που είδαμε. Μία όμορφη πόλη, κατεστραμμένη, να καίγεται. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά – πολλοί πληγωμένοι, όλοι υποφέροντες – που μας χαιρέτησαν με αξιοπρέπεια και ζεστά χαμόγελα. Ήμασταν ευγνώμονες για την ευγενική υποδοχή και την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να προσφέρουμε στους ανθρώπους αυτού του νησιού.

Ανταποδίδοντας, σας παρακαλώ να δεχτείτε αυτή την προσφορά προς τη Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη, της συλλογής από τις φωτογραφίες που πήρα το 1953. Μέσω αυτών,οι πολίτες της Ζακύνθου μπορούν να δουν πάλι αυτό που είδαμε τότε, διατηρώντας τις αναμνήσεις. Και μέσω αυτών θέλω να τιμήσω αυτούς που χάθηκαν, την αντοχή των γενναίων ανθρώπων που επέζησαν κα την σκληρή δουλειά αυτών που έχουν ξαναχτίσει το νησί.

Ελπίζω επίσης ότι αυτές οι φωτογραφίες καταδεικνύουν την συνεχόμενη φιλία μεταξύ των ανθρώπων των Ηνωμένων Πολιτειών και αυτών της Ζακύνθου και όλης της Ελλάδας».

Για την παρουσίαση του λευκώματος του James Baker, μίλησε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο πρόεδρος της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ζακύνθου Φίλιππος Συνετός, ο οποίος ανέφερε ότι «η ΔΙΒΖ διατηρεί ένα μεγάλο πλούτο από σπάνιες εκδόσεις, αρχεία και ντοκουμέντα που έρχονται από τα βάθη των αιώνων.

Φέτος με αφορμή την συμπλήρωση 70 χρόνων από τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1953 στη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά, αποφασίσαμε να τυπώσουμε, σε μια αναμνηστική έκδοση, το μοναδικό για την εποχή, έγχρωμο αρχείο φωτογραφιών που μας έστειλε από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2017, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών James Baker.

Πρόκειται για μοναδικά φωτογραφικά στιγμιότυπα που ο ίδιος ο James Baker τράβηξε ευρισκόμενος στη Ζάκυνθο ως αξιωματικός του Αμερικανικού στρατού, στα οποία καταγράφεται το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας και η συνδρομή των στρατιωτικών αποστολών των συμμαχικών χωρών στους σεισμόπληκτους.

Με την έκδοση αυτή θέλουμε να θυμίσουμε στους νεότερους το μέγεθος της τραγωδίας του 1953 και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για τη βοήθεια που προσέφεραν εκείνες τις δύσκολες ώρες οι σύμμαχοι μας στον τόπο μας, με την αποφασιστική παρουσία τους. Το Λεύκωμα αυτό θα αποσταλεί στον ίδιο τον κ. Baker σε τιμητική αποστολή και κατά την παρουσίαση του έχουμε προσκαλέσει τον Αμερικανό Πρέσβη στη Ζάκυνθο».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ