Connect with us

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς τα μεσογειακά δάση ξαναγεννιούνται από τις στάχτες τους

Published

on

Πηγή φωτογραφίας: pixabay

Κρατούν μέσα τους – ερμητικά κλειστά – τους σπόρους που περιέχουν και στο πέρασμα της πύρινης λαίλαπας τους προστατεύουν μέχρι να φύγει η απειλή.

Οι κώνοι της χαλεπίου πεύκης και της τραχείας πεύκης μένουν κλειστοί πάνω στα δέντρα και όταν ο κίνδυνος περάσει και ο τόπος κρυώσει, ανοίγουν και ρίχνουν στο έδαφος τους σπόρους που δεν έχουν πληγεί από τη φωτιά.

Τη «σκυτάλη» στον μηχανισμό αναγέννησης των μεσογειακών δασικών οικοσυστημάτων παίρνουν, στη συνέχεια, οι πρώτες βροχές του φθινοπώρου, με τη βοήθεια των οποίων φυτρώνουν τα νέα μικρά φυτά και αναπτύσσονται μέσα σε έναν χρόνο, τόσο πυκνά το ένα δίπλα στο άλλο που η εικόνα τους θυμίζει μια βούρτσα και τις ακτίνες της που ξεφυτρώνουν από την επιφάνειά της.

«Αυτός είναι ο φυσικός μηχανισμός αναγέννησης των μεσογειακών δασικών οικοσυστημάτων που αποτελούνται κυρίως από τα δύο είδη πεύκης, αναπτύσσονται σε χαμηλότερα υψόμετρα και κινδυνεύουν περισσότερο από πυρκαγιές. Αυτός είναι ακριβώς και ο λόγος που ανέπτυξαν μηχανισμούς για να επιβιώσουν» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Θέκλα Τσιτσώνη, ομότιμη καθηγήτρια του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η ίδια επισημαίνει ότι τέτοια δάση βρίσκονται σε όλη τη χώρα: την Αττική, τη Χαλκιδική, τη Ρόδο, τη Σάμο, τη δυτική Ελλάδα, τη δυτική Πελοπόννησο, τη Θάσο, την ανατολική Ελλάδα και αλλού.

Σημειώνει, παράλληλα, ότι «καθώς πυρκαγιές υπήρχαν από τα αρχαιότατα χρόνια και οι περιοχές αυτές δεν είναι δυνατόν να απαλλαγούν από αυτές, γι’ αυτό και τα είδη που ευδοκιμούν εκεί, τα δύο είδη πεύκης και πολλά είδη θάμνων, έχουν τη δυνατότητα αναγέννησης μετά την πυρκαγιά- τα πεύκα με σπόρους και τα πλατύφυλλα με αναβλάστηση από το έδαφος».

Πότε δεν μπορεί να γίνει φυσική αναγέννηση

«Αυτό συνέβη και στο δάσος του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονίκη, όπου από την πυρκαγιά του 1997 μέχρι σήμερα έχει δημιουργηθεί ένα πλήρες ώριμο δάσος» αναφέρει η κ. Τσιτσώνη. Αντιθέτως, διευκρινίζει ότι μόνο σε δύο περιπτώσεις δεν είναι δυνατόν να υπάρχει φυσική αναγέννηση.

Η μία είναι η κλίση του εδάφους να ξεπερνάει το 50% καθώς οι σπόροι που πέφτουν από τους κώνους κατρακυλούν προς τα κάτω και η δεύτερη είναι να έχει καεί ένα δάσος 17 με 20 χρόνια νωρίτερα, οπότε δεν έχουν προλάβει τα δέντρα να ετοιμάσουν ώριμους σπόρους.

«Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να γίνει αναδάσωση ώστε να μην υπάρχει διάβρωση του εδάφους» προσθέτει. Σημειώνει, ωστόσο, ότι η αναδάσωση δεν χρειάζεται να γίνει παντού και αναφέρει ενδεικτικά την περίπτωση της Εύβοιας, όπου από τα 300.000 στρέμματα δάσους που κάηκαν, μόνο 10.000 στρέμματα χαλεπίου πεύκης χρήζουν αναδάσωσης.

Πηγή φωτογραφίας: pixabay

Μικρότερος ο κίνδυνος για δάση σε μεγαλύτερα υψόμετρα

Μικρότερος είναι σε κάθε περίπτωση ο κίνδυνος για τα δάση που βρίσκονται σε μεγαλύτερα υψόμετρα, όπως αυτά της μαύρης πεύκης και της ελάτης.

Η κ. Τσιτσώνη δηλώνει, βέβαια, ότι στην πυρκαγιά του 2021 στην Εύβοια η φωτιά ανέβηκε πάνω από τα μεσογειακά οικοσυστήματα και έκαψε μαύρη πεύκη και ελάτη, είδη που δεν διαθέτουν μηχανισμούς επιβίωσης, συνεπώς μπορούν να επανέλθουν μόνο με αναδάσωση ή με τη διαδικασία των σπόρων σε κηλίδες του δάσους μαύρης πεύκης που δεν έχουν καεί.

Σε κάθε περίπτωση υπογραμμίζει ότι μπορεί οι πυρκαγιές στα συγκεκριμένα δάση να είναι σπανιότερες, ωστόσο πλέον τα δεδομένα αλλάζουν και εκεί λόγω της κλιματικής αλλαγής, της εγκατάλειψης της υπαίθρου και της υποστελέχωσης των δασικών υπηρεσιών.

Τι πρέπει να γίνει μετά την πυρκαγιά

Σε ό,τι αφορά στα βήματα που θα πρέπει να ακολουθούνται ύστερα από μια πυρκαγιά, σχολιάζει ότι το πρώτο βήμα είναι ο χαρακτηρισμός των εκτάσεων ως αναδασωτέων μέσα σε χρονικό διάστημα 30 ημερών, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα.

Ακολουθούν ο καθαρισμός των καμένων εκτάσεων, αν είναι δυνατόν και μέσα στον πρώτο χειμώνα καθώς ως τότε έχουν απελευθερωθεί οι σπόροι στο έδαφος και μέσα σε έναν χρόνο το ξύλο διατηρείται και είναι αξιοποιήσιμο. Παράλληλα επιβάλλεται η εκπόνηση μελετών αποτροπής διάβρωσης και πλημμυρών, η υλοποίηση αντιδιαβρωτικών έργων (με κορμοδέματα, κλαδοπλέγματα και ξύλινα φράγματα) και η διενέργεια μελετών αναδάσωσης για τα σημεία όπου αυτό απαιτείται.

Πηγή φωτογραφίας: pixabay

Πόσος χρόνος χρειάζεται για την αναγέννηση;

Στο ερώτημα πόσος χρόνος χρειάζεται για την αναγέννηση ενός δασικού συστήματος, η κ. Τσιτσώνη απαντά ότι μέσα σε 10 με 15 χρόνια τα δέντρα πυκνώνουν και σχηματίζεται η εικόνα του δάσους, ενώ μετά τα 17 χρόνια ωριμάζουν οι κώνοι και στη συνέχεια το ίδιο το δάσος.

 Όσο για τα πεύκα που συχνά «ενοχοποιούνται» για την εκδήλωση φωτιάς, σημειώνει: «τα πεύκα μπορούν να φυτρώσουν ακόμη και στην πέτρα. Είναι πιο ολιγαρκή και δεν μπορούν να αντικατασταθούν. Η φύση ξέρει να επιλέγει το κατάλληλο είδος στην κατάλληλη θέση. Δεν φταίνε τα πεύκα που καίγονται».

Μοναδική λύση η πρόληψη

Η ομότιμη καθηγήτρια του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τονίζει ότι μοναδική λύση για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών είναι η πρόληψη.

«Το ζητούμενο είναι να προλάβει κανείς την πυρκαγιά μέσα στα πρώτα δέκα λεπτά. Γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει διαρκής παρακολούθηση των δασών με πυροσβέστες, εθελοντές, παρατηρήτρια, drones, υδατοδεξαμενές σε πολύ κοντινά σημεία. Αν η φωτιά επεκταθεί, μετά είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί, ακόμη και με αεροπλάνα» καταλήγει η κ. Τσιτσώνη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΑΡΘΡΑ

Αρθρο: Πάσχα με Χωρισμένους Γονείς: Όταν η Αγάπη Ενώνει Ακόμη και από Απόσταση (της Κατερίνας Παπαϊωάννου)

Published

on

Από

Bild von ciaorioris auf Pixabay

Το Πάσχα είναι μια γιορτή γεμάτη φως, αναγέννηση και ελπίδα. Είναι μια υπενθύμιση ότι, ακόμη και μέσα από τις αλλαγές και τις προκλήσεις, μπορεί να ανθίσει κάτι νέο, όμορφο και αυθεντικό. Για τις οικογένειες με χωρισμένους γονείς, το Πάσχα μπορεί να φέρει και σκέψεις, συναισθήματα, ερωτήματα. Όμως δεν χρειάζεται να είναι δύσκολο ή «λιγότερο» όμορφο.

Γιατί όταν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει διαχωρισμός — μόνο νέοι τρόποι να τη δείξουμε.

Η ουσία του Πάσχα: παρουσία, όχι τελειότητα

Το παιδί δεν περιμένει το τέλειο τραπέζι ή τις ιδανικές συνθήκες. Περιμένει να νιώσει ασφάλεια, συνέπεια και κυρίως, ότι είναι αγαπημένο χωρίς όρους και χωρίς διλήμματα. Δεν του ζητάμε να διαλέξει. Του δίνουμε χώρο να αγαπά ελεύθερα και τους δύο γονείς. Του χαρίζουμε ένα Πάσχα γεμάτο αλήθεια, απλότητα και συναισθηματική ζεστασιά.

4 θετικά βήματα για ένα συνειδητό, φωτεινό Πάσχα:

1. Συνεργασία με σεβασμό και διάθεση προσφοράς

Ο προγραμματισμός των ημερών γίνεται πιο όμορφος όταν δεν κυριαρχεί ο ανταγωνισμός αλλά η κοινή πρόθεση: να περάσει καλά το παιδί. Ένα τηλεφώνημα, μια συμφωνία για τη λαμπάδα, ένα κοινό μήνυμα υποστήριξης, είναι πράξεις που δείχνουν ότι οι γονείς μπορούν να λειτουργούν ως ομάδα – με ωριμότητα και αγάπη.

2. Ειλικρινής και ενδυναμωτική επικοινωνία

Αν το παιδί ρωτήσει γιατί δεν είστε μαζί, μιλήστε με αγάπη και απλότητα. «Η οικογένειά μας άλλαξε, αλλά η αγάπη μας για σένα είναι πάντα η ίδια – σταθερή, βαθιά και αληθινή.» Αυτή η ειλικρίνεια του δίνει δύναμη.



3. Δημιουργήστε νέες, τρυφερές παραδόσεις

Κάθε αλλαγή φέρνει και ευκαιρίες. Ίσως το πασχαλινό πρωινό γίνει πιο διαδραστικό, με ζωγραφιές και παιχνίδια. Ίσως η Ανάσταση συνοδευτεί από μια οικογενειακή βόλτα ή έναν ξεχωριστό τρόπο να πείτε «Χριστός Ανέστη». Το παιδί δεν χρειάζεται το «παλιό όπως ήταν»· χρειάζεται το «καινούριο με νόημα».

4. Αποδοχή όλων των συναισθημάτων με αγκαλιά

Η χαρά δεν έρχεται με το ζόρι. Το Πάσχα μπορεί να φέρει χαμόγελα αλλά και ευαισθησίες. Αφήστε χώρο σε όλα τα συναισθήματα. Το σημαντικό είναι το παιδί να νιώθει πως, ό,τι κι αν νιώθει, είναι αποδεκτό και έχει πού να στηριχτεί.

Το φως της Ανάστασης μέσα από μικρές πράξεις καθημερινής αγάπης

Η ουσία του Πάσχα δεν είναι στο πού και με ποιον, αλλά στο πώς νιώθουμε. Και αυτό το φως της Ανάστασης δεν το φέρνουν οι περιστάσεις, αλλά η πρόθεση – να είμαστε παρόντες, διαθέσιμοι, τρυφεροί.

Ο χωρισμός δεν μειώνει τη γονεϊκή μας αξία. Μας προσκαλεί να τη ζήσουμε πιο συνειδητά. Να δείξουμε ότι η αγάπη μας δεν εξαρτάται από το σχήμα της οικογένειας, αλλά από τη δύναμη της καρδιάς.

Και αν το παιδί σας πει «Δεν είναι όπως παλιά», απαντήστε του με ένα χαμόγελο και μια ζεστή φωνή: «Δεν είναι ίδιο, είναι κάτι νέο. Και μπορούμε να το κάνουμε όμορφο – μαζί.»

Της Κατερίνας Παπαϊωάννου
Απόφοιτος του ανώτατου τεχνολογικού εκπαιδευτικού ιδρύματος κεφαλονιάς με πτυχίο τεχνολογίας ήχου και μουσικών οργάνων, έκανα τη διπλωματική μου εργασία με θέμα το παραδοσιακό παιδικό τραγούδι
life coaching για γονείς και δασκάλους και παιδιά, LinkedIn:www.linkedin.com/in/katerina-papaioannou-90b704221, Instagram:katerina.papaioannou.kidscoach, Facebook: Katerina Papaioannou – Kids Life Coach
Website:https://katerina-papaioannou.com/ -Email:info@katerina-papaioannou.com
Τηλέφωνο:+4916092873010


Τι είναι η Ενσυνειδητότητα και ποια τα οφέλη της για παιδιά κι εφήβους: Της Κατερίνας Παπαϊωάννου

Continue Reading

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αυτοκίνητο: Από τα υψηλότερα ποσοστά ανάκλησης έχει η Ελλάδα αλλά και το καλύτερο ποσοστό επισκευής

Published

on

Από

Καθώς τα αυτοκίνητα γίνονται πιο τεχνολογικά προηγμένα, οι ανακλήσεις γίνονται όλο και πιο συχνές, ειδικά για είδη όπως αερόσακοι, ζώνες ασφαλείας, φρένα και ηλεκτρικά συστήματα. Photo credits: binfarisauto / pixabay

Οι κατασκευαστές ανακαλούν συχνά μεγάλο αριθμό αυτοκινήτων, ενώ ένα μεγάλο μέρος από αυτά δεν επισκευάζεται από τους ιδιοκτήτες τους.

Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο για την μετέπειτα κατάσταση των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, κυρίως κατά τη διάρκεια της πώλησης.

Καθώς τα αυτοκίνητα γίνονται πιο τεχνολογικά προηγμένα, οι ανακλήσεις γίνονται όλο και πιο συχνές, ειδικά για είδη όπως αερόσακοι, ζώνες ασφαλείας, φρένα και ηλεκτρικά συστήματα.

Η Ελλάδα, ενώ έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανάκλησης, έχει το καλύτερο ποσοστό επισκευής μετά την ανάκληση.



Το 50,2% όλων των μεταχειρισμένων οχημάτων που είχαν ανακληθεί τα προηγούμενα δύο χρόνια έχουν επισκευάσει τις αστοχίες. Τα αμέσως καλύτερα ποσοστά επισκευής σημειώθηκαν στη Σουηδία (49,7%), στην Ελβετία (48,8%), στη Γερμανία (48,5%) και στις ΗΠΑ (45,2%).

Από την άλλη τα χειρότερα ποσοστά επισκευής σημειώθηκαν στη Σλοβακία (27,2%), στην Πολωνία (27,6%), στο Ηνωμένο Βασίλειο (27,7%), στην Τσεχία (28,5%) και στη Σερβία (29,1%).

Αυτά είναι τα στοιχεία της CarVertical, μιας πλατφόρμας που ειδικεύεται στο ιστορικό των αυτοκινήτων, η οποία εξέτασε δεδομένα για 25 ευρωπαϊκές χώρες (μαζί με τις ΗΠΑ).



Τα υψηλότερα επίπεδα ανακλήσεων βρέθηκαν στη Νότια Ευρώπη, ιδίως στην Πορτογαλία (18,2%), στην Ελλάδα (17,6%) και στην Ισπανία (14,5%), ενώ η Βουλγαρία βρέθηκε στην τέταρτη θέση (13,9%) και η Γερμανία στη πέμπτη (11,5%).

Η πραγματική πρόκληση, ωστόσο, είναι να διασφαλιστεί ότι αυτές οι ανακλήσεις θα λυθούν. Ακόμη και στις χώρες της καλύτερης περίπτωσης, οι μισοί από τους αυτοκινητιστές δεν αναλαμβάνουν δράση για να δώσουν συνέχεια σε μια ανάκληση για τα οχήματά τους.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ


Continue Reading

ΑΡΘΡΑ

Αρθρο: Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και οι Δασμοί του Τραμπ: Από τη Φτώχεια στη Νέα Σκλαβιά ( της Μαρίας Τολίκα)

Published

on

Από

Bild von Gerd Altmann auf Pixabay

Η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται σε νέα φάση αβεβαιότητας, με ένα από τα βασικά σημεία καμπής να είναι η πολιτική των δασμών που υιοθέτησε ο Ντόναλντ Τραμπ. Οι επιθετικές δασμολογικές πολιτικές του, στο όνομα του «America First», στόχευσαν κυρίως την Κίνα αλλά και την Ευρώπη, υπονομεύοντας το ελεύθερο εμπόριο και διαταράσσοντας παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες.

Η αύξηση του κόστους σε βασικά αγαθά και πρώτες ύλες οδήγησε σε πληθωριστικές πιέσεις διεθνώς, επηρεάζοντας την καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εργαζόμενοι χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος βιώνουν καθημερινές οικονομικές πιέσεις, ενώ η κοινωνική δυσαρέσκεια μεταφράζεται πλέον σε διαδηλώσεις και δημόσιες καταγγελίες. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στην Ευρώπη, όπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις ασφυκτιούν, και ο κοινωνικός ιστός φθείρεται.

Η νέα φτώχεια που αναδύεται δεν είναι απλώς θέμα αριθμών. Είναι υπαρξιακή φτώχεια. Άνθρωποι που εργάζονται αδιάκοπα δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές ανάγκες. Η ανεργία, η ανασφάλεια και η έλλειψη πρόσβασης σε κοινωνικές παροχές δημιουργούν ένα νέο καθεστώς οικονομικής εξάρτησης και σύγχρονης σκλαβιάς. Η φωνή του πολίτη ατονεί, τα δικαιώματα συρρικνώνονται, και η δημοκρατία αποδυναμώνεται επικίνδυνα.



Στο μεταξύ, η ακροδεξιά στην Ευρώπη κερδίζει έδαφος, υποσχόμενη «εθνική ανάκτηση» και «λαϊκή κυριαρχία». Πολιτικές δυνάμεις, φιλικά προσκείμενες στον Τραμπ, υιοθετούν τον προστατευτισμό και τη ρητορική του φόβου. Κερδίζουν ψήφους, όχι γιατί προσφέρουν λύσεις, αλλά επειδή εκμεταλλεύονται τον θυμό και την απόγνωση. Έτσι, η οικονομική κρίση μετατρέπεται σε πολιτική κρίση, όπου οι θεσμοί τίθενται υπό αμφισβήτηση και η δημοκρατική νομιμότητα υπονομεύεται.

Αν η διεθνής κοινότητα δεν αντιδράσει συλλογικά — προωθώντας δίκαιες οικονομικές πολιτικές, κοινωνική προστασία και διαφάνεια — ο κόσμος θα συνεχίσει να βυθίζεται σε έναν φαύλο κύκλο ανισότητας, λαϊκισμού και αυταρχισμού. Οι πολίτες ζητούν αξιοπρέπεια, ισότητα και φωνή. Και όσο αυτά λείπουν, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε σε μια εποχή σκοτεινή, όπου η φτώχεια δεν θα είναι μόνο υλική, αλλά και βαθιά πολιτική.

της Μαρίας Τολίκα,
Διδάκτορ Πολιτικών Επιστημών Α.Π.Θ.,
Επίκουρη Καθηγήτρια στο E.S.C.Extérieur, Paris, France.

Continue Reading

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Η ΕΕ εξήγαγε προϊόντα διαστημικής τεχνολογίας ύψους 1,2 δισεκ. ευρώ το 2024

Published

on

Από

Οι ΗΠΑ ήταν ο κυριότερος προορισμός για τις ευρωπαϊκές εξαγωγές διαστημικού εξοπλισμού το 2014, καθώς έλαβε το 77,3% των συνολικών εξαγωγών. Photo credits: SpaceX-Imagery / pixabay

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξήγαγε προϊόντα διαστημικής τεχνολογίας, περιλαμβανομένων δορυφόρων, υποτροχιακών οχημάτων και οχημάτων εκτόξευσης διαστημικών σκαφών, αξίας 1,217 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2024, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.

Η ανακοίνωση της Eurostat συμπίπτει με τη Διεθνή Ημέρα της Πτήσης του Ανθρώπου στο Διάστημα, η οποία γιορτάζεται στις 12 Απριλίου.

Σε σύγκριση με το προ της πανδημίας 2019, οι εξαγωγές της ΕΕ αυξήθηκαν κατά 17 εκατομμύρια ευρώ (μια αύξηση 2%), ενώ η αξία των εισαγωγών αυτών των προϊόντων μέσα στην ΕΕ αυξήθηκε κατά 41%, από τα 117 εκατομμύρια ευρώ σε 166 εκατομμύρια ευρώ.



Η Γερμανία ήταν ο κορυφαίος εξαγωγέας διαστημικών εξοπλισμών εντός της ΕΕ, προμηθεύοντας αγαθά αξίας σχεδόν 825 εκατομμυρίων ευρώ στους διεθνείς εταίρους.

Οι ΗΠΑ ήταν ο κυριότερος προορισμός για τις ευρωπαϊκές εξαγωγές διαστημικού εξοπλισμού το 2014, καθώς έλαβε το 77,3% των συνολικών εξαγωγών. Η Ινδονησία ήταν δεύτερη στην κατάταξη, με συνεισφορά 9,7%, ενώ η Νότια Κορέα ήταν τρίτη με 8.6%.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ – BTA


Continue Reading

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οδηγός λεωφορείου έκλεψε 6 ευρώ κι έχασε εφάπαξ ποσό συνταξιοδότησης, 73.000 ευρώ!

Published

on

Από

Ο οδηγός ζήτησε από τους επιβάτες να ρίξουν 150 γεν στον κερματοδέκτη και στη συνέχεια δέχθηκε ο ίδιος χαρτονόμισμα 1.000 γεν (6 ευρώ), το οποίο δεν δήλωσε. Photo credits: Pexels / pixabay

Ένας οδηγός λεωφορείου, με 29 χρόνια προϋπηρεσίας, έχασε το εφάπαξ ποσό της συνταξιοδότησής του, ύψους 73.000 ευρώ, επειδή έκλεψε ποσό αντίστοιχο με 6 ευρώ από τα εισιτήρια των επιβατών.

Η πόλη του Κιότο στην Ιαπωνία, απέλυσε τον άνδρα, η ταυτότητα του οποίου δεν αποκαλύφθηκε, αφού μαγνητοσκοπήθηκε από την κάμερα ασφαλείας του λεωφορείου του να υπεξαιρεί 6 ευρώ (1.000 γεν) το 2022.

Ο οδηγός προσέφυγε στη δικαιοσύνη κατά της πόλης, αφότου οι αρχές του στέρησαν αποζημίωση 73.000 και πλέον ευρώ (πάνω από 12 εκατ. γεν). Ο άνδρας, που καταδικάστηκε πρωτοδίκως, είδε την ποινή του να ακυρώνεται στο εφετείο, με το δικαστήριο να εκτιμά ότι ήταν υπερβολική.



Εν τέλει το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε τελεσίδικη απόφαση υπέρ της δημοτικής αρχής και αποκατέστησε την αρχική ποινή, κρίνοντας ότι η συμπεριφορά του θα μπορούσε να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο σύστημα και στην καλή λειτουργία της υπηρεσίας των λεωφορείων.

Την ώρα του περιστατικού, ομάδα πέντε επιβατών μπήκε στο λεωφορείο και έπρεπε να πληρώσει 1.150 γεν. Ο οδηγός ζήτησε από τους επιβάτες να ρίξουν 150 γεν στον κερματοδέκτη και στη συνέχεια δέχθηκε ο ίδιος χαρτονόμισμα 1.000 γεν (6 ευρώ), το οποίο δεν δήλωσε.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ – AFP


Continue Reading

ΑΡΘΡΑ

Αρθρο: LostinTranslation: Χαμένοι στην Μετάφραση (της Έλενας Παρασκευοπούλου)

Published

on

Από

    Ολοκληρώνοντας επιτυχώς το ¼ του 21ου αιώνα, της εποχής της τεχνολογίας, της τεχνητής νοημοσύνης και των φρενηρών ρυθμών ζωής, η ταινία “Lost in Translation” της Sofia Coppola μοιάζει να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Μία ταινία-ωδή στις ανθρώπινες σχέσεις, στην ενδόμυχη ανάγκη του ανθρώπινου είδους για σύνδεση, επικοινωνία και την αίσθηση πως κάπου ανήκεις, κάποιος σε καταλαβαίνει. Οι δύο πρωταγωνιστές πασχίζουν να «μεταφράσουν» ο ένας τα συναισθήματα του άλλου και να βρουν μία αγκαλιά-καταφύγιο από έναν κόσμο που μιλάει μία γλώσσα διαφορετική, λιγότερο ανθρώπινη, ζεστή και ζωντανή.

Στην εποχή των social media και των likes πολλοί νέοι μοιάζουν με παίκτες σε ένα αόρατο παιχνίδι επιβεβαίωσης και αναγνώρισης στο βωμό του φαίνεσθαι. Τα απρόσωπα «likes» σε μία φωτογραφία ή ένα story έχουν καταλάβει πανηγυρικά τη θέση ενός αυθόρμητου και αληθινού «μου αρέσεις». Οι «κανόνες» της σύγχρονης επικοινωνίας είναι πολύπλοκοι, γραμμένοι σε μία παράξενη γλώσσα και συχνά δεν έρχονται με εγχειρίδιο μετάφρασης. Ένα απλό μήνυμα στο Instagram αποτελεί προϊόν υπερ-ανάλυσης και προετοιμασίας, από την κρίσιμη επιλογή του σωστού emoji μέχρι τον αριθμό των σημείων στίξης (μία . προσδίδει σοβαρότητα ενώ δύο ! ξεπερνούν το όριο του ενθουσιασμού που επιτρέπεται να δείξεις.).



Στην προσπάθεια διατήρησης μίας χαλαρής και άνετης εικόνας, του image ενός ατόμου με εικονική αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό του, οι νέοι της ηλικίας μας αναλώνονται σε επιφανειακές σχέσεις και γνωριμίες καθώς φοβούνται να εκτεθούν, να ανοιχτούν και να τσαλακωθούν. Να δείξουν ποιοι πραγματικά είναι και να αγαπηθούν ή να απορριφθούν για αυτό. Σε αυτόν τον φαινομενικά τέλειο κόσμο δεν υπάρχει χώρος για ένα μήνυμα που έμεινε στο διαβάστηκε ή για τρία θαυμαστικά σε μία πρόταση. Οι ευαισθησίες και τα θέλω μας θεωρούνται αδυναμίες ενώ τρέμουμε και μόνο στην ιδέα να αφήσουμε την ασφάλεια του διαδικτυακού κόσμου και να δώσουμε πραγματικές ευκαιρίες στους ανθρώπους, να γνωρίσουμε την αληθινή και αυθεντική πλευρά τους. Να μιλήσουμε για βιβλία, ταινίες και τραγούδια, να συζητήσουμε για τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας για τον κόσμο που αλλάζει και να επιλέξουμε να βρεθούμε, όχι να χαθούμε στην μετάφραση.

    Στο τέλος της ταινίας, ο Bob και η Charlotte δίνουν μία τελευταία αγκαλιά και ψιθυρίζουν ο ένας στον άλλον κάτι που ποτέ δεν θα μάθουν οι θεατές. Ίσως σε αυτή και μόνο την στιγμή να μετέφρασαν τις δύσκολες λέξεις αυτής της ψυχρής και απόμακρης γλώσσας και να συνδέθηκαν αληθινά, χωρίς συστολές και ενδοιασμούς. Τώρα μένει να κάνουμε και εμείς το ίδιο. 

Ελενα Παρασκευοπούλου
Καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας
του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Continue Reading

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΟΛΙΤΗ

Advertisement Europolitis

ΕΝΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ – GEDRUCKTE VERSIONEN

Advertisement Europolitis

Like us on Facebook

Advertisement
Advertisement Europolitis