Καθώς αυξάνονται οι τροπικοί κυκλώνες, που εμφανίζονται ολοένα συχνότερα και πιο πρόωρα μέσα στο έτος πάνω από τα θερμότερα νερά των θαλασσών και ιδίως του Ατλαντικού, ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (ΠΜΟ) αποφάσισε να σταματήσει φέτος τη χρήση του ελληνικού αλφαβήτου για την ονοματοδοσία αυτών των κυκλώνων.

Η αρμόδια επιτροπή του ΠΜΟ έκρινε ότι η περυσινή χρήση ονομάτων από τα ελληνικά γράμματα προκάλεσε σύγχυση και εστίασε την προσοχή περισσότερο στην «εξωτικότητα» των ελληνικών γραμμάτων παρά στον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν οι κυκλώνες.

Επιπλέον, θεώρησε ότι το 2020 το «βάφτισμα» κυκλώνων με τα ονόματα «Ζήτα», «Ήτα» και «Θήτα», που ακούγονται παρόμοια (τουλάχιστον στα αυτιά των αγγλόφωνων), προκάλεσε… προβλήματα, ιδίως όταν συνέπεσαν να συμβαίνουν ταυτόχρονα δύο καταιγίδες με τέτοια ονόματα από ελληνικά γράμματα.

Το ελληνικό αλφάβητο έχει χρησιμοποιηθεί μόνο δύο φορές το 2005 και εννέα φορές το 2020 για την ονοματοδοσία τροπικών κυκλώνων του Ατλαντικού.

Ειδικά πέρυσι κρίθηκε αναγκαία η χρήση του, επειδή υπήρχαν πολλοί κυκλώνες και είχαν εξαντληθεί τα προβλεπόμενα λατινικά ονόματα.

Μετά τη νέα απόφαση του ΠΜΟ, φέτος ακόμη κι αν υπάρξουν περισσότεροι Ατλαντικοί κυκλώνες και καταιγίδες από τους 21 για τους οποίους έχουν προβλεφθεί αγγλικά ονόματα, οι μετεωρολόγοι δεν θα καταφύγουν ξανά στο ελληνικό αλφάβητο, αλλά θα χρησιμοποιήσουν άλλα ονόματα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ολοφάνερα έχει έρθει η ώρα να πείτε αντίο και να αποχαιρετιστείτε, αλλά για τον έναν ή τον άλλο λόγο, π.χ. λόγω ευγένειας ή αμηχανίας, η συζήτηση τραβά σε μάκρος και καταντά ατελείωτη. Με άλλα λόγια, το… «κουράζουμε το πράγμα», καθώς δεν λέμε να βάλουμε ένα τέλος.

Μία νέα… ασυνήθιστη αμερικανική επιστημονική έρευνα δείχνει ότι σπάνια οι συζητήσεις τελειώνουν όταν το θέλουν οι περισσότεροι συνομιλητές, είτε η κουβέντα με μέλη της οικογένειας, φίλους, συναδέλφους ή ξένους γίνεται διά ζώσης είτε στο τηλέφωνο ή στο διαδίκτυο, και αυτό άσχετα με το θέμα της συζήτησης.

Εν μέσω πανδημίας και κατ’ ανάγκη απομόνωσης για πολλούς ανθρώπους, οι επαφές εξ αποστάσεως έχουν καταστεί ζωτικές.

Οι ερευνητές, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το «Science», το «New Scientist» και τη «Guardian», πραγματοποίησαν εργαστηριακά πειράματα με 252 εθελοντές, άγνωστους μεταξύ τους, που χωρίστηκαν σε ζεύγη και κλήθηκαν να συζητήσουν για όσο και ό,τι ήθελαν, για διάστημα έως 45 λεπτών.

Οι περισσότεροι έκαναν ψιλοκουβεντούλα (πού μεγάλωσαν, τι σπούδασαν κ.ά.), συχνά τόσο βαρετή που «ήταν δύσκολο να την παρακολουθήσεις», σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή Άνταμ Μαστρογιάνι του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Μετά έγινε αξιολόγηση των συμμετεχόντων σχετικά με την εμπειρία τους και κυρίως τον τρόπο και τον χρόνο λήξης της συζήτησης.

Διαπιστώθηκε ότι μόλις το 2% από τις 126 συζητήσεις ανά ζεύγη είχε τελειώσει όταν και οι δύο το ήθελαν.

Μόνο μερικοί εξωστρεφείς τύποι – το 10% των συμμετεχόντων – ήθελαν η κουβέντα να κρατήσει κι άλλο (μπορεί να βρήκαν και κάποιον πιο ενδιαφέροντα σύντροφο), αλλά η μεγάλη πλειονότητα – το 69% – ήθελαν να είχε τελειώσει νωρίτερα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι συχνό το φαινόμενο οι άνθρωποι να «παγιδεύονται» σε μία συζήτηση επειδή εσφαλμένα νομίζουν ότι ο συνομιλητής τους θέλει να συνεχίσουν την κουβέντα. Όταν και οι δύο έχουν την ίδια λανθασμένη εντύπωση, το πράγμα… παρατραβάει.

Τελικά, οι πιο πολλές συζητήσεις φαίνεται πως διαρκούν περισσότερο από την πραγματική πρόθεση των ανθρώπων.

Εν μέρει, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι τείνουν να κρύψουν τις πραγματικές επιθυμίες τους, ανησυχώντας μήπως φανούν αγενείς, προσβλητικοί ή αδιάφοροι στον άλλον.

Η μελέτη έδειξε ότι σχεδόν δύο στους τρεις (64%) κάνουν λάθος σχετικά με το εάν θέλει ο συνομιλητής τους να συνεχίσει την κουβέντα, είτε υπερεκτιμώντας (συνήθως) είτε υποεκτιμώντας τη διάθεσή του για περαιτέρω συζήτηση.

Έξι στις δέκα φορές (60% του χρόνου) και οι δύο θα ήθελαν, στην πραγματικότητα, η συζήτηση να είχε λήξει νωρίτερα (συνήθως) ή αργότερα, μόνο που δεν το αποκαλύπτουν στον άλλον.

Οι ερευνητές έκαναν μία δεύτερη μελέτη – όχι εργαστηριακή – σε 806 ανθρώπους, τους οποίους ρώτησαν σχετικά με τις πρόσφατες συνομιλίες τους και τη διάρκειά τους. Όπως και στο εργαστήριο, δύο στους τρεις (67%) απάντησαν πως ήθελαν η συζήτηση να είχε τελειώσει νωρίτερα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι οι περισσότερες συζητήσεις είχαν γίνει με την οικογένεια ή με φίλους.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πριν 100 χρόνια ένα θεατρικό έργο γραμμένο από τον Τσέχο συγγραφέα Κάρελ Τσάπεκ εισήγαγε τον νέο όρο «ρομπότ» και τώρα ένα ρομπότ έγραψε το πρώτο στον κόσμο θεατρικό έργο, που έκανε πρεμιέρα με Τσέχους ηθοποιούς στο διαδίκτυο την Παρασκευή.

Δεν είναι ακριβώς σαιξπηρικών προδιαγραφών, αλλά δεν είναι και για πέταμα…

«Είναι ένα είδος φουτουριστικού Μικρού Πρίγκιπα», δήλωσε στο “Science” ο Τσέχος θεατρικός συγγραφέας Ντέιβιντ Κόστακ του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα, ο οποίος επόπτευσε το έργο διάρκειας μιας ώρας, που περιγράφει την ιστορία ενός ρομπότ που βγαίνει στον κόσμο για να μάθει σχετικά με την κοινωνία, τα ανθρώπινα συναισθήματα και τον θάνατο.

Το κείμενο δημιουργήθηκε από το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης GPT-2, που ανέπτυξε η εταιρεία OpenAI του Αμερικανού Ίλον Μασκ (Space X, Tesla).

Το “έξυπνο” σύστημα έχει σχεδιαστεί ώστε να παράγει κείμενα με βάση τον τεράστιο όγκο πληροφοριών που είναι διαθέσιμες στο Ίντερνετ.

Η ίδια τεχνολογία έχει χρησιμοποιηθεί για να παράγει ψευδείς (fake) ειδήσεις, μικρές ιστορίες και ποιήματα. Τώρα, έγραψε και το πρώτο θεατρικό έργο.

Οι Τσέχοι ερευνητές έδωσαν αρχικά στο GPT-2 δύο προτάσεις διαλόγου, από τις οποίες το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης “πιάστηκε” για να προσθέσει έξτρα κείμενο. Βέβαια, προς το παρόν, δεν πρέπει να έχει κανείς υπερβολικές απαιτήσεις.

Μετά από μερικές προτάσεις, το λογισμικό αρχίζει να γράφει πράγματα που… δεν ακολουθούν πάντα με λογικό τρόπο την πλοκή, φθάνοντας στο σημείο κάποιες στιγμές να ξεχνά ακόμη και ότι ο πρωταγωνιστής είναι ρομπότ και όχι άνθρωπος ή στη μέση ενός διαλόγου να μετατρέπει έναν άνδρα σε γυναίκα.

Τα προβλήματα αυτά οφείλονται στο ότι το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης αδυνατεί να κατανοήσει πραγματικά το νόημα των προτάσεων. Απλώς συνδυάζει λέξεις που έχει ανακαλύψει ότι συχνά χρησιμοποιούνται μαζί.

Όσο μεγαλώνει το κείμενο που γράφει, τόσο αυξάνει και η πιθανότητα να λέει ανοησίες.

Συνολικά, περίπου στο 10% του κειμένου έγιναν ανθρώπινες παρεμβάσεις, ενώ το υπόλοιπο 90% προήλθε ατόφιο από το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης.

Ο ειδικός στην τεχνητή νοημοσύνη Τσαντ ΝτεΣαντ του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης εκτίμησε ότι θα χρειαστούν περίπου 15 χρόνια, ακόμη, έως ότου ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης είναι σε θέση να γράψει τελείως μόνο του ένα πολύπλοκο και συνεκτικό θεατρικό έργο από την αρχή έως το τέλος.

Όμως, ήδη το πρώτο αυτό πείραμα δείχνει τις νέες δυνατότητες που ανοίγονται για το μέλλον.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τον τελευταίο χρόνο λόγω της πανδημίας του κορονοϊού γάμοι ακυρώθηκαν, γαμήλιες τελετές διοργανώθηκαν σε στενό οικογενειακό κύκλο ή και μέσω Zoom.

Ωστόσο ζευγάρια σε όλο τον κόσμο αναζητούν δημιουργικές λύσεις για να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου.

Με αυστηρή τήρηση των μέτρων κοινωνικής απόστασης, ένα πολυτελές ξενοδοχείο στη Βόρεια Καρολίνα προτείνει γάμο στα σύννεφα και πιο συγκεκριμένα σε αερόστατο.

Με σκηνικό την οροσειρά Blue Ridge, στην πόλη Άσβιλ το ξενοδοχείο The Foundry καλεί τα ζευγάρια και λίγους καλεσμένους σε μία όχι παραδοσιακή γαμήλια τελετή χάρη στη συνεργασία με εταιρεία που διοργανώνει πτήσεις με αερόστατα.

Με αρκετό χώρο για έως και 16 άτομα στο αερόστατο, τα ζευγάρια μπορούν ακόμη να επιλέξουν να έχουν τη σημαντική μέρα της ζωής τους ζωντανή μουσική από βιολιστή.

Εκτός από την τελετή στον ουρανό, το πακέτο περιλαμβάνει επίσης δωμάτια για τους καλεσμένους στο The Foundry Hotel, σαμπάνια καλωσορίσματος κατά την άφιξη, σουίτα για τους νεόνυμφους και σοκολατένια δώρα για 20 άτομα από τοπικό κατάστημα. Στο πακέτο περιλαμβάνεται και η γαμήλια δεξίωση.

Επίσης παρέχεται η δυνατότητα παρακολούθησης της τελετής διαδικτυακά για τους φίλους και τους συγγενείς που δεν μπορούν να παραστούν στον γάμο.

Αν ο καιρός δεν είναι κατάλληλος τη μεγάλη μέρα, η τελετή διοργανώνεται σε… αίθουσα χωρίς επιπρόσθετο κόστος.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο Πολ Γκρίσαμ είχε χάσει το πορτοφόλι του στην άλλη άκρη της γης. Για να του επιστραφεί χρειάστηκαν μια σειρά από μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, επικοινωνία μέσω Facebook αλλά και γράμματα ταχυδρομείου.

53 χρόνια μετά, ο 91 ετών σήμερα κάτοικος του Σαν Ντιέγκο κρατάει και πάλι στα χέρια του όλα τα αναμνηστικά από την αποστολή του ως μετεωρολόγος του Ναυτικού στον Νότιο Πόλο.

«Το πήρε ο αέρας», είπε ο Πολ Γκρίσαμ, ενώ συπλήρωσε πως ενεπλάκησαν πολλοί άνθρωποι και πολύ προσπάθεια για να φτάσει και πάλι στα χέρια του.

Το πορτοφόλι περιείχε την ταυτότητα του Ναυτικού, την άδεια οδήγησης, μια κάρτα για το τι πρέπει να κάνει κατά τη διάρκεια ατομικής, βιολογικής και χημικής επίθεσης, μία κάρτα από παμπ, το εκκαθαριστικό της εφορίας και αποδείξεις από χρήματα που έστελνε στην γυναίκα του.

Ο Πολ Γκρίσαμ μεγάλωσε στο Ντάγκλας της Αριζόνα και κατατάχθηκε στο Ναυτικό το 1948. Ξεκίνησε ως τεχνικός της μετεωρολογικής υπηρεσίας για να γίνει στην συνέχεια μετεωρολόγος.

Μετατέθηκε στην Ανταρκτική το 1967 ως μέρος της επιχείρησης «Deep Freeze» στην οποία συμμετείχε ομάδα επιστημόνων.

«Δεν ήθελα με τίποτα να πάω. Φώναζα και κλώτσαγα ότι έβρισκα μπροστά μου. Ήμουν παντρεμένος και είχα δύο μικρά παιδιά».

Κάποια στιγμή όπως εξήγησε, έχασε το πορτοφόλι του, για να βρεθεί το 2014 πίσω από ένα ερμάριο στο κτήριο του σταθμού ΜακΚούρντο, στο νησί Ρος της Ανταρκτικής, ενώ αυτό κατεδαφιζόταν.

Στα χέρια του τελικά έφτασε από μία ομάδα ερασιτεχνών ιδιωτικών ντετέκτιβ, τους Στίβεν Ντεκάτο, Σάρα Λίντμπεργκ και Μπρους ΜακΚι, που στο παρελθόν είχαν αναλάβει να επιστρέψουν την ταυτότητα του Ναυτικού, στον ιδιοκτήτη της.

Την ίδια περίοδο ο Στίβεν Ντεκάτο συνεργαζόταν με μία εταιρεία που έκανε έρευνες στην Ανταρκτική. Όταν ο διευθυντής του, Τζορτζ Μπλέισντελ, έμαθε για την υπόθεση με την ταυτότητα, αποφάσισε να του εμπιστευθεί δύο πορτοφόλια που είχαν βρεθεί κατά την κατεδάφιση του κτηρίου, προκειμένου να επιστραφούν στους ιδιοκτήτες τους.

Για να καταλήξει το πορτοφόλι και πάλι στα χέρια του Πολ Γκρίσαμ, χρειάστηκαν μια σειρά από μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, επικοινωνία μέσω Facebook αλλά και γράμματα ταχυδρομείου.

Όσο για το δεύτερο πορτοφόλι, αυτό επεστράφη στο οικογένεια του ιδιοκτήτη, το 2016, αφού ο ίδιος είχε πλέον πεθάνει.

Πηγή: huffingtonpost.gr

Τα όνειρα μπορεί να μεταφέρουν τους ανθρώπους σε άλλους κόσμους, όμως είναι δυνατό να πιάσει κανείς συζήτηση με κάποιον που ονειρεύεται, να του θέσει ερωτήσεις και εκείνος να απαντήσει, δείχνει μια πρωτοποριακή διεθνής επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές από διάφορες χώρες (πανεπιστήμια Northwestern ΗΠΑ, Σορβόννης Γαλλίας, Όσναμπρουκ Γερμανίας και Ράντμπουντ Ολλανδίας), οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας “Current Biology”, πραγματοποίησαν τέσσερα ανεξάρτητα πειράματα με 36 ανθρώπους, οι οποίοι επιδίωξαν να έχουν διαυγή ή συνειδητά όνειρα (lucid dreams), δηλαδή μέσα στο όνειρό τους να έχουν επίγνωση ότι ονειρεύονται. Μερικοί είχαν προηγούμενη σχετική εμπειρία, ενώ άλλοι όχι.

Σε αρκετές περιπτώσεις οι ερευνητές πέτυχαν αμφίδρομη επικοινωνία, επιβεβαιώνοντας ότι είναι εφικτό για τους ανθρώπους που ονειρεύονται, να απαντούν σε ερωτήσεις με ένα “ναι” ή “όχι”, να ακολουθούν οδηγίες, να λύνουν απλά μαθηματικά προβλήματα και να διακρίνουν ανάμεσα σε εξωτερικά ερεθίσματα.

Η ανταπόκριση των ονειρευόμενων γινόταν με κινήσεις είτε των ματιών, είτε των μυών του προσώπου τους.

«Βρήκαμε ότι τα άτομα σε φάση ύπνου REM (σ.σ. με όνειρα) μπορούν να αλληλεπιδράσουν και να εμπλακούν σε επικοινωνία σε πραγματικό χρόνο. Επίσης, δείξαμε ότι οι ονειρευόμενοι είναι ικανοί να κατανοούν ερωτήσεις, να ενεργοποιούν την εργαζόμενη μνήμη τους και να παράγουν απαντήσεις.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα θεωρούσαν κάτι τέτοιο αδύνατο, υποθέτοντας ότι είτε θα ξυπνούσαν, είτε θα αδυνατούσαν να απαντήσουν και ότι σίγουρα δεν θα καταλάβαιναν καλά μια ερώτηση μέσα στον ύπνο τους», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Κεν Πάλερ του Northwestern.

«Ο πειραματικός στόχος μας ήταν παρόμοιος με το να βρει κανείς τρόπο να μιλήσει σε ένα αστροναύτη που βρίσκεται σε άλλο κόσμο, με τη διαφορά πως στην περίπτωση αυτή ο άλλος κόσμος είναι απολύτως κατασκευασμένος με βάση μνήμες αποθηκευμένες στον εγκέφαλο», ανέφεραν οι ερευνητές, οι οποίοι ευελπιστούν ότι μέσα από τον διάλογο με τους ονειρευόμενους θα ρίξουν περισσότερο φως στα όνειρα, ένα πεδίο που οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη εξηγήσει επαρκώς.

«Ο συνδυασμός των αποτελεσμάτων από τέσσερα διαφορετικά εργαστήρια που χρησιμοποίησαν διαφορετικές προσεγγίσεις, έδειξε αφενός πολύ πειστικά την πραγματικότητα του φαινομένου της αμφίδρομης επικοινωνίας στη διάρκεια των ονείρων και αφετέρου ότι γι’ αυτή την επικοινωνία μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαφορετικά μέσα», ανέφερε η ερευνήτρια Κάρεν Κονκόλι του Northwestern.

Οι ερευνητές του αμερικανικού πανεπιστημίου ανέπτυξαν επίσης μια εφαρμογή «έξυπνου» κινητού τηλεφώνου που βοηθά τους ανθρώπους να έχουν συνειδητά (διαυγή) όνειρα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ