Το 2022 ήταν μια εξαιρετικά απαιτητική χρονιά για την αυτοκινητοβιομηχανία. Όχι μόνο επειδή οι αυτοκινητοβιομηχανίες έπρεπε να αντιμετωπίσουν νέους κανονισμούς για την ασφάλεια και τις εκπομπές ρύπων, αλλά και γιατί ο πόλεμος στην Ουκρανία παρέτεινε την αστάθεια στις γραμμές παραγωγής των εργοστασίων και αύξησε τον χρόνο παράδοσης νέων αυτοκινήτων.

Οι ελλείψεις σε τσιπ ημιαγωγών και πρώτων υλών ανέβασαν παράλληλα το κόστος των οχημάτων, δημιουργώντας μια πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της αυτοκίνησης κατάσταση.

Αν και τα προβλήματα ήταν πολλά, ο τομέας της ασφάλειας των αυτοκινήτων δεν έκανε εκπτώσεις.

Ο Ανεξάρτητος Οργανισμός Euro NCAP διεξήγαγε τις περισσότερες δοκιμές ασφαλείας, δείχνοντας ότι η ασφάλεια οδηγών και επιβατών βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, παρά τα προβλήματα.

Πέρσι, το Euro NCAP δημοσίευσε συνολικά 73 αξιολογήσεις ασφαλείας, εκ των οποίων οι 67 αφορούσαν ολοκαίνουργια μοντέλα αυτοκινήτων. Από το σύνολο των δοκιμών τα 15 από τα 65 αυτοκίνητα έλαβαν τέσσερα αστέρια (22%), ενώ 50 αυτοκίνητα έλαβαν πέντε αστέρια (78%).

Από το σύνολο των μοντέλων, πλήρως ηλεκτρικά οχήματα ήταν 22, ποσοστό 34% και πέντε στους έξι νικητές του Euro NCAP Best in Class ήταν ηλεκτρικά.

Αυτό δείχνει την τάση των αυτοκινητοβιομηχανιών να επενδύουν στην ηλεκτροκίνηση. Από την άλλη, πολλοί νέοι παίκτες έχουν εισέλθει στην ευρωπαϊκή αγορά.

Συγκεκριμένα επτά μάρκες έκαναν το ντεμπούτο τους στο Euro NCAP. Από αυτές οι έξι προέρχονται από την Κίνα και μάλιστα τα αποτελέσματα που παρουσίασαν ήταν εξαιρετικά, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υψηλές βαθμολογίες.

Αυτό ανεβάζει τον ανταγωνισμό, καθώς οι παραδοσιακές αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν να αντιμετωπίσουν, πλέον, μοντέλα που παρέχουν υψηλά επίπεδα ασφαλείας και πολλές φορές είναι πολύ φθηνότερα.

Οι κεντρικοί αερόσακοι για τη μείωση των τραυματισμών σε ατυχήματα σε μακρινή πλευρά είναι ένα από τα νέα στοιχεία ασφαλείας.

Από τα 65 νέα αυτοκίνητα που εξετάστηκαν, τα 47 (72%) είχαν στάνταρ κεντρικούς αερόσακους μπροστινών καθισμάτων. Πέρσι, τα περισσότερα οχήματα που αξιολογήθηκαν από το Euro NCAP (94%), περιελάμβαναν ήδη ένα σύστημα ανίχνευσης της υπνηλίας του οδηγού.

Σε 53 από τις 61 περιπτώσεις αυτό επιτυγχάνεται με παρακολούθηση της εισόδου του τιμονιού ή και της θέσης της λωρίδας, ενώ σε 9 αυτοκίνητα χρησιμοποιείται άμεση παρακολούθηση των ματιών του οδηγού ή συνδυασμός.

Φέτος, όλες οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν να δουλέψουν προς το Vision Zero με νέα πρωτόκολλα στις δοκιμές αυτοκινήτων. Θα δοθεί πολύ μεγάλη έμφαση στην ασφάλεια ευάλωτων χρηστών του δρόμου.

Όλα αυτά τα στοιχεία από τη μία βοηθούν στην μείωση των ατυχημάτων, όμως από τη άλλη αυξάνουν την τιμή των αυτοκινήτων, καθώς αυτά έχουν συστήματα που στοιχίζουν και επιβαρύνουν το συνολικό κόστος.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στον 10ο μ.Χ. αιώνα ανάγεται το παλαιότερο σπάραγμα χειρογράφου που διαθέτει η Κεντρική Βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και τον 12ο αι. ο πρώτος Κώδικας. Και τα δυο αποτελούν μέρος της συλλογής των χειρογράφων του ΑΠΘ, που σώζονται μέχρι σήμερα.

Λειτουργικά, θεολογικά, ιστορικά, θεατρικά και χειρόγραφα λογοτεχνών, ελληνικά και ξενόγλωσσα, όπως επίσης και ένα ειλητάριο – ένα χειρόγραφο τυλιγμένο γύρω από έναν άξονα, αποτελούν μεταξύ άλλων τη θεματολογία της συλλογής.

Τα περισσότερα από αυτά είναι χαρτώα, αλλά αρκετά είναι επίσης και τα περγαμηνά. Στον κατάλογο του Λίνου Πολίτη αναφέρονται 113 χειρόγραφα, αλλά ο εντοπισμός νεοτέρων μετά τη δημοσίευση του Καταλόγου ανεβάζει σημαντικά πλέον αυτόν τον αριθμό.

«Για παράδειγμα το χειρόγραφο 95 έχει μέσα τριάντα δύο διαφορετικά σπαράγματα (σ.σ. μεμονωμένα φύλλα από κώδικες διαφορετικών χειρογράφων). Το χειρόγραφο 94 έχει μέσα οκτώ και το χειρόγραφο 99 έχει μέσα δύο. Αυτήν τη στιγμή, υπάρχουν στη Συλλογή 183 τεκμήρια αλλά συνεχώς εντοπίζουμε νέα χειρόγραφα και ο αριθμός αυτός ήδη έχει ξεπεράσει τα 350. Δεν ξέρουμε πού θα φτάσει το νούμερο, γιατί η διαδικασία είναι σε εξέλιξη», δήλωσε ο Αντώνης Χατζηχρήστος, από το Γραφείο Παλαιογραφίας και Κωδικολογίας της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του ΑΠΘ.

Η Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ έχει διαμορφώσει ειδικό χώρο μελέτης των χειρογράφων αυτών στο επιστημονικό της αναγνωστήριο, ο οποίος έχει ηχομόνωση, ειδικά εργαλεία παλαιογραφικής έρευνας, όπως βαριδιακές αλυσίδες, λάμες αλλαγής φύλλων, ειδικά μαξιλάρια, καθώς και ειδικά αναλόγια, στα οποία εναποτίθενται τα τεκμήρια, όταν χρειαστεί να τα μελετήσει ένας ερευνητής.

Σε ειδική ημερίδα που διοργάνωσε την περασμένη Πέμπτη η Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ, συμμετείχαν καταξιωμένοι επιστήμονες διαφορετικών αντικειμένων, με σκοπό να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα για τις απαιτήσεις που έχει η επιστημονική κοινότητα ως προς αυτό το θέμα, έτσι ώστε η Βιβλιοθήκη να ανταποκριθεί στις ανάγκες της.

«Ήδη έχουμε συνεργαστεί με αρκετούς από αυτούς τους επιστήμονες, ενώ σε διεθνές επίπεδο, ήδη έχουν γίνει διαμοιράσεις του υλικού, όπως για παράδειγμα στο σεμινάριο που πραγματοποίησε ο συντηρητής της Συλλογής μας κ. Μπουδαλής εκ μέρους του Ιδρύματος Αγίας Αικατερίνης του Σινά στο Λονδίνο μέσω ΖΟΟΜ, στο οποίο και προέβαλε τα χειρόγραφά μας σε συναδέλφους του από τη Σιγκαπούρη μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Επίσης έχουμε επιστημονική επαφή με βιβλιοθήκες, όπως η Αποστολική Βιβλιοθήκη του Βατικανού και η Αμβροσιανή Βιβλιοθήκη στο Μιλάνο. Τις συνεργασίες αυτές προσπαθούμε να τις επεκτείνουμε», τόνισε ο κ. Χατζηχρήστος.

Τα χειρόγραφα της συλλογής του ΑΠΘ είναι ιστορικά αντικείμενα, που έχουν καθαρά επιστημονική χρήση, καθώς το σύνολο των κειμένων που περιέχουν πολλές φορές δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό.

Συντήρηση χειρόγραφων που υπέστησαν φθορές

Το 2007 η διοίκηση του ΑΠΘ μπήκε στη διαδικασία να συντηρήσει τα χειρόγραφα της συλλογής της Κεντρικής του Βιβλιοθήκης. Κάποια από αυτά ήταν σε καλή κατάσταση και επομένως ήθελαν ελάχιστη εργασία, υπήρχαν όμως χειρόγραφα που ήταν σε μέτρια κατάσταση, αλλά και κάποια των οποίων η κατάσταση ήταν κακή.

«Αν θα ήθελε κανείς να συμπυκνώσει τους λόγους για τους οποίους ένα χειρόγραφο φτάνει σε μία κατάσταση που θέλει συντήρηση, αυτό θα μπορούσε να γίνει χρησιμοποιώντας τη λέξη απώλεια. Απώλεια του υποστρώματος γραφής – δηλαδή των φύλλων ή τμημάτων τους, που έχουν αποκοπεί ή έχουν χαθεί από άλλους παράγοντες, όπως η έντονη ανάπτυξη μυκήτων, φθορά από τρωκτικά αλλά και έντομα», επεσήμανε ο συντηρητής έργων τέχνης του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού Γιώργος Μπουδαλής, ο οποίος ήταν ένας από τους έξι συντηρητές, που μετά από ανοιχτούς διαγωνισμούς ανέλαβαν αυτό το έργο.

Η συντήρηση έγινε σε περίπου εκατό χειρόγραφα, με βάση τα σύγχρονα πρότυπα. «Προσπαθούμε – στο μέτρο του δυνατού, να προσθέτουμε όσο λιγότερα πράγματα γίνεται πάνω σε ένα χειρόγραφο, γιατί η εμπειρία μας έδειξε ότι πολλά από τα υλικά με τα οποία θεωρούμε ότι φτιάξαμε ένα χειρόγραφο και το σώσαμε σε βάθος χρόνου, δημιουργούν πολύ περισσότερα προβλήματα. Για παράδειγμα υπάρχουν οι ανθρωπογενείς φθορές, μία εκ των οποίων είναι η επέμβαση με σεϊλοτέιπ, το οποίο με τον καιρό οξειδώνεται και περνάει η κόλλα μέσα στο χαρτί», τόνισε ο κ. Μπουδαλής.

Συντήρηση χειρογράφων με… σημειώματα από τους προηγούμενους

Η συντήρηση των χειρόγραφων, σύμφωνα με τον κ. Μπουδαλή, είναι τόσο παλιά δουλειά όσο και τα ίδια τα χειρόγραφα.

«Αυτό που έχουμε παρατηρήσει και προσωπικά με γοητεύει, είναι ένα χειρόγραφο σε μία περγαμηνή που έχει ένα σκίσιμο και κάποιος προσπάθησε – με μεγάλη αποτελεσματικότητα, να το συγκρατήσει με μία λεπτή κλωστή και έναν κόμπο. Θα μπορούσε να παραλληλιστεί με μία επέμβαση, όπως κάνουμε με το ράψιμο σε ένα ανθρώπινο τραύμα. Η σύγκριση δεν είναι τυχαία. Η περγαμηνή είναι κι αυτή ένα δέρμα, όχι βέβαια ζωντανό όπως το ανθρώπινο, αλλά ας μην ξεχνάμε τη συνάφεια που έχουν τα βιβλία και οι άνθρωποι σε γλωσσικό μεταφορικό επίπεδο, αφού δεν είναι τυχαίο ότι και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για …σώμα», είπε χαρακτηριστικά.

Άλλου είδους επεμβάσεις συντήρησης χειρόγραφων από τη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή εποχή, ήταν με συμπλήρωμα χαρτιού ή περγαμηνής που χρησιμοποιούνταν για να καλύψει και να διορθώσει απώλειες στο υπόστρωμα.

«Τα παλιά βιβλία που δεν μπορούσαν πια να χρησιμοποιηθούν, τα … ανακύκλωναν με έναν τρόπο, χρησιμοποιώντας τα φύλλα τους για να …μπαλώσουν άλλα έγγραφα. Οπότε έπαιρναν ένα κομμάτι τους και με κόλλες της εποχής το κολλούσαν, είτε στο σώμα του βιβλίου (στα φύλλα) και πολύ πιο συχνά στις ράχες, σημείο το οποίο, μαζί με τα περιθώρια, υφίσταται τη μεγαλύτερη φθορά», είπε ο κ. Μπουδαλής. «Μάλιστα, οπουδήποτε υπάρχει απώλεια του κειμένου, είτε γιατί έχει χαθεί είτε γιατί καλύπτεται με μία συμπλήρωση, πάντοτε συμπλήρωναν και το κείμενο που έχει χαθεί κι αυτό γινόταν για να συνεχίσει να χρησιμοποιείται και να υφίσταται ως χρηστικό αντικείμενο», εξήγησε.

Πολύτιμη γνώση στους συντηρητές έχουν προσφέρει τα σημειώματα που βρέθηκαν από …συναδέλφους τους των προηγούμενων αιώνων.

«Ένα παράθυρο στο παρελθόν μας ανοίγουν τα σημειώματα που γράφουν “είμαι ο τάδε και προσπάθησα να συντηρήσω αυτό το βιβλίο, το οποίο ήταν πολύ χαλασμένο και προσπάθησαν να το συντηρήσουν κι άλλοι πριν από μένα και δεν τα κατάφεραν”. Όλο αυτό δίνει την ανθρώπινη διάσταση πίσω από την εργασία και έχουν μεγάλη αξία για εμάς τους συντηρητές. Μάλιστα, στο Σινά για παράδειγμα, το πρώτο μισό του 17ου αιώνα υπήρχε μία συστηματική καμπάνια συντήρησης βιβλίων, σε πολλά από τα οποία υπήρχαν σημειώματα και στην περίπτωση που δεν άφηνε σημείωμα ο ίδιος ο συντηρητής, το έκανε ο ηγούμενος του μοναστηριού κι αυτό δείχνει ότι εκτιμούσε τον κόπο του ανθρώπου που το έκανε», κατέληξε.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τα τελευταία χρόνια, δεδομένων των κινδύνων της κλιματικής αλλαγής και των καταστροφικών πλημμυρών τόσο στο εξωτερικό (π.χ. Γερμανία Ιούλιος 2021 – 220 νεκροί) όσο και στη χώρα μας (πλημμύρα Μάνδρας Νοέμβριος 2017 – 25 νεκροί), οι επιστήμονες αναρωτιούνται πόσο πιθανό είναι να συμβεί ξανά στο μέλλον ένα ακραίο πλημμυρικό γεγονός.

Η εκτίμηση που προκύπτει από μια νέα ελληνική μελέτη είναι ότι, με βάση τη διαχρονική τάση, όσο περνάνε τα χρόνια, τέτοια περιστατικά πιθανώς θα είναι συχνότερα στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή.

Κατά τα τελευταία 140 χρόνια η Ελλάδα είναι τέταρτη σε σοβαρές και φονικές πλημμύρες στην Ανατολική Μεσόγειο με 12 συμβάντα, πίσω από την Ιταλία (51), την Τουρκία (35) και την Αίγυπτο (14).

Γενικότερα πάντως στα Βαλκάνια συμβαίνουν σπανιότερα σοβαρές πλημμύρες σε σχέση με την Ιταλία και την Τουρκία.

Η έρευνα, που αφορά τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα, δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Water από τους Δρα Μιχάλη Διακάκη (συνεργάτη ερευνητή στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ), Δρα Κατερίνα Παπαγιαννάκη (Ειδική Λειτουργική Επιστήμονα στο Ινστιτούτο Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών) και Μελέτη Φούσκαρη (μεταπτυχιακό φοιτητή στο ΕΚΠΑ-Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος).

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι παρά τις προόδους στην τεχνολογία και στη διαχείριση του κινδύνου, καταστροφικές πλημμύρες με πολλά ανθρώπινα θύματα συμβαίνουν με ανησυχητικό ρυθμό διεθνώς, ενώ η Νότια Ευρώπη και η Ανατολική Μεσόγειος δεν αποτελούν εξαίρεση.

Οι ερευνητές μελέτησαν τις καταστροφικές πλημμύρες των τελευταίων 140 ετών, εντοπίζοντας στο διάστημα 14 δεκαετιών (1882-2021) συνολικά 132 γεγονότα που προκάλεσαν από 10 έως και 598 θανάτους σε 13 χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο (Ελλάδα, Ιταλία, Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία, Τουρκία, Λίβανο, Ισραήλ, Αίγυπτο, Λιβύη).

Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι οι πλημμύρες με πολλά θύματα δεν είναι ασυνήθιστες στην περιοχή και εμφανίζονται με την παρακάτω συχνότητα:

– Μία φορά ανά ενάμισι έτος συμβάντα με πάνω από 10 θανάτους,

– Μία φορά ανά σχεδόν τρία έτη συμβάντα με πάνω από 22 θανάτους,

– Μία φορά ανά εννέα έτη πλημμύρες με περισσότερους από 82 θανάτους.

Ειδικότερα στη χώρα μας και στα Βαλκάνια, πλημμύρες με περισσότερους από 10 θανάτους εμφανίζονται μία φορά στα 6,5 χρόνια (5% πιθανότητα ανά ένα τυχαίο έτος), ενώ πλημμύρες με περισσότερους από 22 θανάτους εμφανίζονται με συχνότητα μία φορά στα 12 χρόνια.

Η πλειονότητα των πλημμυρών στην Ελλάδα και στις γειτονικές χώρες συμβαίνει μεταξύ Οκτωβρίου – Νοεμβρίου (αλλά και το καλοκαίρι), ενώ στις νοτιότερες χώρες κυρίως μεταξύ Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου.

Επιπρόσθετα η μελέτη διαπίστωσε μια σημαντική διαχρονική αύξηση στα ακραία πλημμυρικά φαινόμενα με πολλά θύματα. Ειδικότερα, τα ακραία γεγονότα πλημμυρών με πάνω από 10 θύματα που έχουν καταγραφεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου κατά την περίοδο 1987-2021, είναι σχεδόν διπλάσια από την περίοδο 1952-1986 και σχεδόν τριπλάσια από την περίοδο 1917-1951.

«Τα αποτελέσματα της έρευνας», σύμφωνα με τους ερευνητές, «δείχνουν ότι η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου παρουσιάζει μια σημαντική έξαρση ακραίων πλημμυρών με πολυάριθμα θύματα και εκτεταμένες επιπτώσεις στις υποδομές, στις περιουσίες και στην κοινωνικο-οικονομική δραστηριότητα».

Όπως τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δρ. Διακάκης, «τα ευρήματα αναδεικνύουν τη σημασία του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού από την πολιτεία για την πρόληψη και την μείωση των αρνητικών επιπτώσεων των έντονων φαινομένων, καθώς και της έγκαιρης και συστηματικής ενημέρωσης των πολιτών για τους καιρικούς κινδύνους και τα μέτρα αυτοπροστασίας».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Καθώς ολοένα περισσότερες διαστημικές αποστολές από ολοένα περισσότερες χώρες σπεύδουν στη Σελήνη και την επόμενη δεκαετία αναμένεται συνωστισμός σκαφών και ρομποτικών ρόβερ στον δορυφόρο της Γης, ενώ σχεδιάζονται και οι πρώτες μόνιμες σεληνιακές βάσεις, ανακύπτει ένα βασικό ερώτημα: Τι ώρα είναι στο φεγγάρι;

Στο παραπάνω ερώτημα δεν υπάρχει απάντηση, για την ώρα, αλλά όλοι έχουν αρχίσει να την ψάχνουν, επειγόντως.

Σήμερα η Σελήνη δεν έχει ανεξάρτητη ώρα. Κάθε σεληνιακή αποστολή χρησιμοποιεί τη δική της ώρα, ανάλογα με τη χώρα προέλευσης, και αυτή η ώρα σχετίζεται με τη συντονισμένη παγκόσμια ώρα (UTC) που έχει πλέον αντικαταστήσει την ώρα Γκρίνουιτς (GMT).

Όμως, σύμφωνα με το «Nature», αυτή η μέθοδος δεν είναι πολύ ακριβής και τα διαστημικά σκάφη που φτάνουν στο φεγγάρι δεν έχουν συγχρονισμένο χρόνο μεταξύ τους.

Το πρόβλημα συγχρονισμού θα γίνει μεγαλύτερο όταν δεν θα υπάρχουν πια στη Σελήνη μόνο λίγες ανεξάρτητες αποστολές, αλλά πολλές συνεργαζόμενες.

Επίσης, οι διαστημικές υπηρεσίες θα θέλουν να χρησιμοποιούν τη δορυφορική πλοήγηση που απαιτεί πολύ ακριβή χρόνο.

Δεν είναι προφανές ποια μορφή μπορεί να έχει ένας συντονισμένος σεληνιακός χρόνος. Τα ρολόγια στη Γη και στη Σελήνη χτυπούν με διαφορετικές ταχύτητες λόγω των διαφορετικών βαρυτικών πεδίων ανάμεσα στα δύο ουράνια σώματα.

Ένας μελλοντικός επίσημος σεληνιακός χρόνος μπορεί να βασίζεται σε ένα σύστημα που θα συγχρονίζεται με τον γήινο χρόνο UTC ή μπορεί να είναι ανεξάρτητος από τον χρόνο στη Γη.

Οι εκπρόσωποι των διαστημικών υπηρεσιών και των επιστημονικών φορέων έκαναν την πρώτη σχετική διεθνή συνάντησή τους για ανταλλαγή απόψεων τον Νοέμβριο του 2022 στο Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογίας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) στην Ολλανδία.

Όλοι συμφώνησαν ότι πρέπει γρήγορα να ληφθούν αποφάσεις. Όπως δήλωσε η Πατρίτσια Ταβέλα, επικεφαλής του Τμήματος για τον Χρόνο στο Διεθνές Γραφείο Μέτρων και Σταθμών στις Σέβρες της Γαλλίας, εάν δεν υιοθετηθεί ένας επίσημος σεληνιακός χρόνος, οι διαστημικές υπηρεσίες και οι ιδιωτικές αεροδιαστημικές εταιρείες θα βρουν και θα επιβάλουν δικές τους λύσεις.

GPS και στο φεγγάρι

Η πιο άμεση ανάγκη για σεληνιακό χρόνο προέρχεται από τα σχέδια δημιουργίας ενός δορυφορικού συστήματος πλοήγησης για το φεγγάρι (GNSS), παρόμοιου με το GPS στη Γη, το οποίο προγραμματίζεται περίπου για το 2030.

Η ESA ενέκρινε το πρόγραμμα σεληνιακής δορυφορικής πλοήγησης Moonlight και η NASA αναπτύσσει ένα παρόμοιο πρόγραμμα, το Lunar and Communications Relay and Navigation Systems.

Μέχρι σήμερα οι αποστολές στη Σελήνη βρίσκουν το γεωγραφικό στίγμα τους χρησιμοποιώντας ραδιοσήματα σταλμένα από μεγάλες κεραίες στη Γη. Όμως, στο μέλλον, με την αύξηση των αποστολών, η πλοήγηση θα γίνεται δορυφορικά.

Η αρχή θα γίνει το 2024, όταν ESA και NASA θα προσπαθήσουν να προσδιορίσουν θέσεις στο φεγγάρι χρησιμοποιώντας αχνά σήματα δορυφορικής πλοήγησης από τη Γη.

Σε επόμενο στάδιο, θα τεθούν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη δορυφόροι (ο καθένας με το δικό του ατομικό ρολόι υψίστης ακριβείας) για να υλοποιηθεί το GNSS, δηλαδή το σεληνιακό GPS.

Για αρχή, η ESA σχεδιάζει τέσσερις δορυφόρους Moonlight που θα καλύψουν την πλοήγηση στον νότιο πόλο του φεγγαριού όπου υπάρχει πολύ νερό και αποτελεί σημαντικό στόχο εξερεύνησης.

Ανοικτό παραμένει το ερώτημα αν οι αστροναύτες θα χρησιμοποιούν τον ίδιο συντονισμένο σεληνιακό χρόνο παντού στο φεγγάρι ή αν θα υπάρχουν ζώνες ώρας όπως και στη Γη.

Όχι αμελητέο πρόβλημα είναι ο ίδιος ο ορισμός του σεληνιακού χρόνου από τους μετρολόγους. Σύμφωνα με την ειδική θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν, τα ρολόγια «τρέχουν» πιο αργά στα ισχυρότερα βαρυτικά πεδία (π.χ. της Γης), σε σχέση με τα πιο αδύναμα (π.χ. της Σελήνης).

Συνεπώς, για έναν παρατηρητή στη Γη, ένα ρολόι στο φεγγάρι θα χτυπάει πιο γρήγορα.

Το κεντρικό δίλημμα είναι αν ο σεληνιακός χρόνος θα βασίζεται στον γήινο χρόνο (UTC) ή αν θα είναι ανεξάρτητος. Στη δεύτερη περίπτωση, ακόμη κι αν χαθεί η σύνδεση με τη Γη, τα ρολόγια στη Σελήνη θα συμφωνούν μεταξύ τους και θα συνεχίσουν να επιτρέπουν την ασφαλή πλοήγηση και επικοινωνία.

Αν προτιμηθεί η λύση του ανεξάρτητου χρόνου, θα αποτελέσει πρότυπο και για πιο μακρινούς πλανήτες, όταν κάποτε φθάσουν εκεί οι άνθρωποι, οπότε θα χρειαστούν π.χ. αρειανό χρόνο. Ο συντονισμός του χρόνου του Άρη με τον γήινο χρόνο UTC θα είναι ακόμη πιο δύσκολος από ό,τι ο συντονισμός του σεληνιακού με τον γήινο.

Ο καθορισμός του χρόνου μπορεί να επηρεάσει ακόμη και τις μέρες στη Σελήνη, που μπορεί να ορισθούν διαφορετικά από ό,τι στη Γη. Εξάλλου, παράλληλα με την ώρα στο φεγγάρι, προς ανάπτυξη είναι και ένα ενιαίο σεληνιακό διαδίκτυο, ως πρώτο βήμα για ένα… Ίντερνετ σε επίπεδο ηλιακού συστήματος.

Δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο παράκτιος νομός Αομόρι στην Ιαπωνία, που βρίσκεται στην άκρη του κύριου νησιού της χώρας, είναι γνωστός για τα μήλα του και για τον τεράστιο όγκο χιονιού που δέχεται κάθε χρόνο με ορισμένους να θεωρούν την περιοχή ως «το πιο χιονισμένο μέρος στη Γη».

Αυτή η κατάσταση έχει βέβαια και οικονομικό αποτύπωμα καθώς η κυβέρνηση δαπανά 5,9 δισεκατομμύρια Γιεν (περίπου 46 εκατομμύρια Δολάρια) για την απομάκρυνση του χιονιού από τα σπίτια, τα κτίρια και τους δρόμους της ομώνυμης τοπικής πρωτεύουσας, αναφέρει το Designtaxi.

Και πού καταλήγει όλος αυτό ο όγκος χιονιού; Πετιέται στη θάλασσα.

Μπορεί να ακούγεται μια καλή και μάλλον οικολογική λύση, αλλά με τον τρόπο αυτό καταναλώνεται απίστευτη ποσότητα πόρων και χρημάτων.

Μια ομάδα της νεοφυούς επιχείρησης πληροφορικής Forte, που έχει έδρα το Αομόρι, και του Πανεπιστημίου Ηλεκτροεπικοινωνιών (UEC) στο Τόκιο έψαξε να βρει μια πιο βιώσιμη διαχείριση του χιονιού.

Στην πρότασή τους, όπως αναφέρουν οι Japan Times, οι ερευνητές πρότειναν ότι το χιόνι αναμεμειγμένο με αέρα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή καθαρής ενέργειας.

Πρόκειται για μια περίπλοκη διαδικασία κατά την οποία αλληλεπιδρά ο κρύος αέρας μιας χιονοθύελλας με τον πιο ζεστό ατμοσφαιρικό αέρα χρησιμοποιώντας μια τουρμπίνα.

Όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά θερμοκρασίας, τόσο πιο αποτελεσματικά θα λειτουργεί το σύστημα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει μια πιο αξιόπιστη και οικονομικά αποδοτική πηγή από την ηλιακή ενέργεια.

Ωστόσο, ένα μειονέκτημα είναι ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν εκτεταμένες εγκαταστάσεις αποθήκευσης χιονιού. Επίσης, μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο να διατηρηθεί μια σταθερή ροή θερμού αέρα σε ένα ψυχρό κλίμα.

Σε κάθε περίπτωση, μια πλήρης δοκιμή της εν λόγω πρότασης θα πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο. Αν τα αποτελέσματα είναι αξιόλογα τότε θα ανοίξει ο δρόμος ώστε να εφαρμοστεί αυτή η πρακτική και αλλού.

Πηγή: huffingtonpost.gr

Οι συνηθέστερες κατηγορίες δεσμευμένων απομιμητικών προϊόντων ως προς τον αριθμό τους σε ολόκληρη την ΕΕ ήταν, το 2021, τα υλικά συσκευασίας, τα τσιγάρα, οι ετικέτες, οι κάρτες και τα αυτοκόλλητα, τα είδη ένδυσης και τα παιχνίδια ενώ, όσον αφορά στην εκτιμώμενη αξία των ειδών, πρώτα στην κατάταξη ήταν τα είδη ένδυσης, ακολουθούμενα από τα ρολόγια χειρός, τις συσκευές ήχου/βίντεο, τα κλωστοϋφαντουργικά είδη και τα μη αθλητικά υποδήματα.

Σύμφωνα με την μελέτη του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της ΕΕ (EUIPO), που αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική του σελίδα, ο ετήσιος αριθμός δεσμεύσεων εμπορευμάτων που πραγματοποίησαν οι τελωνειακές αρχές στα σύνορα της ΕΕ, επειδή θεώρησαν ότι παραβίαζαν κάποιο δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας (ΔΙ), αυξήθηκαν ελαφρώς το 2021 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος (από περίπου 70.000 το 2020 σε περίπου 75.000 το 2021).

Ο αριθμός των διαδικασιών που κινήθηκαν αυξήθηκε επίσης από περίπου 102.000 το 2020 σε περίπου 124.000 το 2021 ενώ εντονότερη εξέλιξη παρατηρεί κανείς όσον αφορά τον αριθμό των αντικειμένων που δεσμεύτηκαν (από περίπου 27 εκατομμύρια το 2020 σε περίπου 42 εκατομμύρια το 2021), ξεπερνώντας ακόμη και τα επίπεδα που καταγράφηκαν το 2019 πριν από την πανδημία COVID-19. Ωστόσο, η εκτιμώμενη αξία των δεσμευμένων αντικειμένων σημείωσε μέτρια μόνο αύξηση (από περίπου 778 εκατομμύρια ευρώ σε περίπου 806 εκατομμύρια ευρώ).

Η μικρή αύξηση της εκτιμώμενης αξίας των δεσμευμένων αγαθών το 2021 οφείλεται αφενός στην αλλαγή της σύνθεσης του «καλαθιού» των δεσμευμένων προϊόντων, το οποίο περιλάμβανε φθηνότερα είδη σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος και, αφετέρου, στη μείωση της εκτιμώμενης τιμής μονάδας ορισμένων κατηγοριών δεσμευθέντων προϊόντων (κάτι που αφορούσε τόσο την πλειοψηφία των αντικειμένων όσο και τα ακριβότερα αντικείμενα).

Αυτό, όπως σημειώνεται, συνέβη παρά την τεράστια αύξηση του αριθμού των αντικειμένων που δεσμεύτηκαν το συγκεκριμένο έτος, το οποίο ήταν το δεύτερο έτος της πανδημίας COVID-19.

Όλες αυτές οι αυξήσεις αναφέρθηκαν παρά την έλλειψη υποβολής στοιχείων για τις δεσμεύσεις που πραγματοποιήθηκαν στα ελληνικά σύνορα.

Όσον αφορά στον αριθμό των διαδικασιών, οι υποκατηγορίες προϊόντων που εμφανίζονται συχνότερα ήταν συνήθη καταναλωτικά προϊόντα (είδη ένδυσης και υπόδησης, συμπεριλαμβανομένων των αθλητικών και των μη αθλητικών υποδημάτων) και προϊόντα πολυτελείας (τσάντες, πορτοφόλια, αρώματα, καλλυντικά και ρολόγια χειρός).

Σχετικά με τον αριθμό των αντικειμένων που δεσμεύτηκαν, τις πέντε πρώτες θέσεις κατέλαβαν οι υποκατηγορίες στις οποίες τα είδη ανά τεμάχιο είναι συνήθως μικρότερα σε μέγεθος και αξία, η δε μεταφορά τους γίνεται κυρίως σε μεγάλα φορτία με εμπορευματοκιβώτια (υλικά συσκευασίας, άλλα εμπορεύματα, εξαρτήματα κινητών τηλεφώνων, παιχνίδια και άλλα είδη περιποίησης σώματος).

Για την εκτιμώμενη αξία των προϊόντων που δεσμεύτηκαν αναφέρεται ότι, τις πρώτες θέσεις, κατέλαβαν με διαφορά τα προϊόντα πολυτελείας, των οποίων το αντίστοιχο αυθεντικό προϊόν είχε υψηλή μοναδιαία εγχώρια τιμή λιανικής (κυρίως λόγω των σχετικών εμπορικών επωνυμιών), όπως ρολόγια χειρός, είδη ένδυσης, τσάντες, πορτοφόλια και κοσμήματα.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και ένα ασυνήθιστο προϊόν (τα εξαρτήματα κινητών τηλεφώνων), λόγω του μεγάλου αριθμού κατασχεθέντων αντικειμένων στη συγκεκριμένη κατηγορία προϊόντων.

Όσον αφορά την προέλευση των εισερχομένων στην ΕΕ ειδών που παραβιάζουν ΔΔΙ, από τις ποσότητές τους προκύπτει ότι η Κίνα, η Τουρκία και το Χονγκ Κονγκ διατηρούν σταθερά τα πρωτεία ως χώρες προέλευσης με την Κίνα να είναι η κυρίαρχη χώρα προέλευσης για τις περισσότερες κατηγορίες προϊόντων.

Επιπλέον, στην πρώτη θέση των εντοπισθέντων προϊόντων με προέλευση την Κίνα που δεσμεύθηκαν διότι παραβίαζαν δικαιώματα ΔΙ βρίσκονται και τα υλικά συσκευασίας και μεταξύ των αντικειμένων με προέλευση την Τουρκία, στην πρώτη θέση βρίσκονται τα είδη ένδυσης ενώ τα εντοπισθέντα αντικείμενα που δεσμεύθηκαν με προέλευση το Χονγκ Κονγκ (Κίνα), είναι στην πλειοψηφία τους ετικέτες, κάρτες και αυτοκόλλητα.

Όσον αφορά στα μέσα μεταφοράς αυτών των προϊόντων, ο μεγαλύτερος αριθμός υποθέσεων δέσμευσης το 2021 εξακολούθησε να αφορά συνήθη καταναλωτικά προϊόντα που μεταφέρονται μέσω ταχυδρομείου και υπηρεσιών ταχυμεταφοράς. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, οι περιπτώσεις δέσμευσης προϊόντων που μεταφέρονται ταχυδρομικώς μειώνονται συνεχώς, ενώ οι περιπτώσεις δέσμευσης προϊόντων που μεταφέρονται μέσω υπηρεσιών ταχυμεταφοράς έχουν αυξηθεί.

Ως προς τον αριθμό των προϊόντων παραποίησης/απομίμησης, τα αντικείμενα που μεταφέρονται με θαλάσσια και οδικά μέσα εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία του συνόλου των δεσμευμένων αντικειμένων, ενώ παρατηρείται αύξηση στις εναέριες και ταχυδρομικές μεταφορές καθώς και στις υπηρεσίες ταχυμεταφοράς.

Τέλος, από τις δεσμεύσεις που πραγματοποιήθηκαν προκύπτει ότι τα σήματα (είτε πρόκειται για σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε για εθνικό και/ή διεθνές σήμα) εξακολουθούν να αποτελούν, με διαφορά, τα δικαιώματα (ΔΔΙ) που παραβιάζονται συχνότερα.

Ωστόσο, υπογραμμίζεται στην μελέτη πως, τα προϊόντα που αναφέρθηκε πως δεσμεύθηκαν στα σύνορα της ΕΕ λόγω παραβίασης δικαιωμάτων ΔΙ εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν επί σειρά ετών μόνο ένα κλάσμα των προϊόντων παραποίησης/απομίμησης και πειρατείας που εκτιμάται ότι εισήλθαν στην αγορά της ΕΕ.

Δεσμεύσεις στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ

Η τάση δέσμευσης εμπορευμάτων που προσβάλλουν ΔΔΙ στην εσωτερική αγορά της ΕΕ ενισχύθηκε το 2021 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.

Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία που υπέβαλαν οι αστυνομικές αρχές, τα τελωνεία και οι αρχές εποπτείας της αγοράς, ο αριθμός των δεσμευμένων εμπορευμάτων που παραβίασαν ΔΔΙ ήταν κατά σχεδόν 7 εκατομμύρια μεγαλύτερος σε σχέση με το 2020 (46 εκατομμύρια), σημειώνοντας ετήσια αύξηση 16%.

Παρά την εν λόγω αύξηση στον αριθμό των δεσμευμένων αντικειμένων, η εκτιμώμενη αξία τους (περίπου 1253εκατ.EUR) μειώθηκε κατά 46 εκατ. ευρώ, ήτοι κατά 3,5% σε ετήσια βάση, λόγω της αλλαγής στη σύνθεση των υποκατηγοριών του «καλαθιού» των δεσμευμένων προϊόντων, το οποίο περιλάμβανε φθηνότερα είδη.

Όσον αφορά τον αριθμό των δεσμευμένων ειδών και την εκτιμώμενη αξία, στα έξι κράτη μέλη με τον μεγαλύτερο αριθμό δεσμεύσεων που αναφέρθηκαν αναλογούσε πάνω από το 95% του συνόλου των δεσμεύσεων που πραγματοποιήθηκαν στην εσωτερική αγορά κατά το 2021.

Όσον αφορά τον αριθμό των δεσμευμένων ειδών, η Ιταλία προηγείται κατά πολύ, με ποσοστό σχεδόν 62% ως προς τον αριθμό των δεσμευμένων ειδών και με 63% ως προς την εκτιμώμενη αξία.

Η Γαλλία, η Ολλανδία, η Ισπανία και η Ουγγαρία βρίσκονται επίσης στις έξι πρώτες θέσεις τόσο ως προς τον αριθμό των δεσμευμένων αντικειμένων όσο και την εκτιμώμενη αξία τους, ενώ η Πορτογαλία και η Ελλάδα συμπληρώνουν την εξάδα τόσο ως προς τον αριθμό των δεσμευμένων αντικειμένων όσο και την εκτιμώμενη αξία αντίστοιχα.

Οι υποκατηγορίες προϊόντων που βρίσκονται στις πέντε πρώτες θέσεις είναι, τα «Άλλα εμπορεύματα» στην πρώτη θέση από την άποψη του αριθμού των ειδών που δεσμεύθηκαν στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς της και ακολουθούν τα τσιγάρα και οι ετικέτες, οι κάρτες και τα αυτοκόλλητα, τα είδη ένδυσης και, σε μικρότερο βαθμό, οι συσκευές ήχου/βίντεο.

Όσον αφορά την εκτιμώμενη αξία τους, οι τέσσερις υποκατηγορίες μιας ομάδας (κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, είδη ένδυσης, συσκευές ήχου/βίντεο και μη αθλητικά παπούτσια) μοιράζονται την πρώτη θέση παρουσιάζοντας παρόμοια συνολικά ποσοστά, ακολουθούμενα από τα τσιγάρα.

Τέλος, τα σήματα αποτελούν το είδος ΔΔΙ που παραβιάστηκε περισσότερο στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που πραγματοποιήθηκαν στην εσωτερική αγορά της ΕΕ (άνω του 93 % των δεσμευμένων ειδών). Μεταξύ των λοιπών παραβιαζόμενων ΔΔΙ στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς συγκαταλέγονται τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας (περίπου 6 % των δεσμευμένων ειδών) και τα σχέδια και υποδείγματα (περίπου 0,7%).

Συνολικά στοιχεία για δεσμεύσεις που πραγματοποιήθηκαν το 2021

Οι ποσότητες των πλαστών ειδών που δεσμεύθηκαν και δεν διατέθηκαν στην αγορά της ΕΕ ανήλθε σε σχεδόν 86 εκατομμύρια είδη το 2021. Αυτό δείχνει ότι ο αριθμός των αναφερθέντων ειδών που δεσμεύθηκαν και δεν διατέθηκαν αυξήθηκε κατά σχεδόν 31% σε σύγκριση με το 2020 (66 εκατομμύρια είδη).

Σχεδόν το 62% των ειδών δεσμεύθηκαν στην εσωτερική αγορά και τα υπόλοιπα στα σύνορα της ΕΕ.

Η εκτιμώμενη αξία των πλαστών ειδών που δεσμεύτηκαν στην ΕΕ ξεπέρασε τα 1,9 δισεκατομμύρια ευρώ.

Η αξία αυτή μειώθηκε κατά σχεδόν 3% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, παρά την αύξηση στον αριθμό των αντικειμένων που δεσμεύτηκαν.

Η αντίφαση αυτή συνάδει με τη γενική εικόνα των δεσμεύσεων αντικειμένων παραποίησης/απομίμησης στην εσωτερική αγορά, όπως εξηγήθηκε προηγουμένως. Το 2021, περίπου το 65% της συνολικής αξίας των δεσμευμένων ειδών αναλογούσε σε δεσμεύσεις στις εθνικές αγορές, ενώ το υπόλοιπο σε δεσμεύσεις στα σύνορα της ΕΕ. Τα ποσοστά αυτά συνάδουν με εκείνα του 2020.

Στα 10 κράτη μέλη με τον μεγαλύτερο αριθμό δεσμεύσεων που αναφέρθηκαν αναλογούσε περίπου το 97% των ποσοτήτων και πάνω από το 93% της εκτιμώμενης αξίας των ειδών που δεσμεύτηκαν.

Η Ιταλία κατέγραψε τον υψηλότερο αριθμό δεσμεύσεων για τα επιμέρους είδη, πραγματοποιώντας το 39% του συνολικού αριθμού δεσμεύσεων και πάνω από το 41% των δεσμεύσεων με βάση την εκτιμώμενη αξία.

Γενικά, οι πέντε συνηθέστερες υποκατηγορίες δεσμευμένων προϊόντων ως προς τον αριθμό τους σε ολόκληρη την ΕΕ ήταν τα υλικά συσκευασίας, τα τσιγάρα, οι ετικέτες, οι κάρτες και τα αυτοκόλλητα, τα είδη ένδυσης και τα παιχνίδια. Οι πέντε αυτές υποκατηγορίες αντιπροσώπευαν ποσοστό άνω του 53% των προϊόντων που καταγράφηκαν.

Όσον αφορά στην εκτιμώμενη αξία των ειδών, οι πρώτες σε σειρά υποκατηγορίες εντοπισθέντων προϊόντων ήταν τα είδη ένδυσης, ακολουθούμενα από τα ρολόγια χειρός, τις συσκευές ήχου/βίντεο, τα κλωστοϋφαντουργικά είδη και τα μη αθλητικά υποδήματα.

Οι πέντε υποκατηγορίες αυτές αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 54% της εκτιμώμενης αξίας των δεσμεύσεων που αναφέρθηκαν το 2021.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ