Με νίκη στο Βαλκανικό ντέρμπι  έφτασε το 5 στα 5

Κερδίζοντας την Σέρβικη ομάδα  Alte Freunde 2 την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου  54- 52 η ελληνική ομάδα διεύρυνε τις νίκες της και προχωράει ακάθεκτα στον στόχο της που δεν είναι άλλος από το να κατακτήσει το πρωτάθλημα και γιατί όχι και με  αήττητο.

Ο προγραμματισμός, το όραμα, η διάθεση και το μεράκι των διοικούνταν και των αθλητών έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό σύλλογο που κάθε ημέρα γίνεται  όλο και  μεγαλύτερος.

“Tο σχολικό έτος 2017/2018 οι μαθήτριες και οι μαθητές της 5ης, 6ης και 7ης του γερμανοελληνικού κλάδου του Μοντεσσοριανού Γυμνασίου Λάιμπνιτς στο Ντίσελντορφ  συμμετείχαν στον πανελλήνιο διαγωνισμό Ανάγνωσης Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου, Βιβλιοδρομίες 2018.”

Ο διαγωνισμός αυτός προκηρύσσεται κάθε χρόνο από τα εκπαιδευτήρια Γείτονα στην Αθήνα.

Τα παιδιά κλήθηκαν να διαβάσουν τέσσερα βιβλία, τα οποία εντάχθηκαν σε μια ενιαία θεματική ενότητα και να επεξεργαστούν θέματα σχετικά με τα βιβλία που διάβασαν.

Το σχολείο που συμμετείχε για πρώτη φορά σ’ αυτό το διαγωνισμό, εκπροσώπησε μαζί με το Ελληνικό Δημοτικό του Βούπερταλ την ομογένεια της Γερμανίας. Όλα τα παιδιά που συμμετείχαν, θα βραβευτούν.

Τα βραβεία αυτά και οι τιμητικές διακρίσεις θα επιδοθούν σε ειδική τελετή στις 7 Δεκεμβρίου 2018 και ώρα 18.30 στα κτίρια των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα.

“Με νίκη συνδυάστηκε η επανέναρξη  πρωταθλήματος  της Bezirksliga 05 για την ομάδα ελληνική ομάδα μπάσκετ του Ντύσσελντορφ   GreekBASKETS η οποία επικράτησε εντός έδρας της BAYER Dormagen με 77-60.|

Η ελληνική ομάδα μπήκε δυνατά στο παιχνίδι πράγμα που της επέτρεψε να προηγηθεί μέχρι και με 15 πόντους στα μισά του 1ου δεκαλέπτου το οποίο έληξε με 21-14.

Το δεύτερο δεκάλεπτο θα πρέπει να θεωρηθεί ένα από τα πιο διδαχθηκά για την ελληνική ομάδα για την συνέχεια του πρωταθλήματος.

Η ευκολία των επιθέσεων της αντιπάλου και τα λάθη της άμυνας έδωσαν το δικαίωμα στην BAYER Dormagen να πλησιάσει στους 4 πόντους.

Στο 3ο δεκάλεπτο φάνηκε να αφυπνίζει η GreekBASKETS και με εξαιρετικό man to man και άμυνα η διαφορά έφτασε πάλι σε διψήφια νούμερα , φτάνοντας ακόμα και τους +25 στο 4ο δεκάλεπτο.

Κάπου εκεί όλα τελείωσαν και η πλάστιγγα έγειρε καθαρά προς την ελληνική ομάδα  δίνοντας της την 4η συνεχόμενη νίκη.

Ολη  η ομάδα με εξαίρεση το 3ο δεκάλεπτο ήτανε πάρα πολύ καλή  με κορυφαίους τον Mirnel Ajkunic σκοράροντας 15 πόντους και έχοντας  10 ριμπάουντ, από κοντά ο Rasmus Lawall και αυτός με 15 πόντους 3 κλεψίματα και 6 assists.

Την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου στις 20:30 το απόγευμα η ελληνική ομάδα αντιμετωπίζει την σέρβική ομάδα Alte Freunde 2, στην κλειστή σάλα του Hulda Pankok Gesamtschule Brinkmannstr.16  -40225 Düsseldorf.

Τα δεκάλεπτα του αγώνα:

21-14

34-30

59-43

77-60

Σκόρερ:

Κ.Αντωνιάδης 6, M.Ajkunic 15, R.Lawall 15(3),

Τ.Καλτσάς 5, Ν.Κωνσταντινίδης 12, A.Herdt 7,

Σ.Καρράς 2, L.Detzel 1, M.Shukoor 14 (1)

5η Αγωνιστική:

Alte Freunde 2 vs GreekBASKETS Düsseldorf

Donnerstag 08.11.18

Hulda Pankok Gesamtschule

Brinkmannstr.16, 40225 Düsseldorf

Spielbeginn : 20:30

Στο συνεδριακό Κέντρο Maria in der Aue του Wermelskirche, κοντά στην πόλη Λεβερκούζεν πραγματοποιήθηκε το 49^ο Ιερατικό Συνέδριο της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας, από 29 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου τ.έ.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Το Συνέδριο ξεκίνησε με εσπερινό στην ενορία Αγίου Δημητρίου Herten, στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, ο οποίος κήρυξε και την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου παρουσία της εντιμοτάτου Γενικής Προξένου της Ελλάδος στο Ντίσελντορφ κ. Μαρίας Παπακωνσταντίνου και του τοπικού γερμανού δημάρχου οι οποίοι απηύθυναν και χαιρετισμό.

Γενικό θέμα του Ιερατικού Συνεδρίου ήταν: «Η αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον 21^ο αιώνα». Κύριοι ομιλητές ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος με θέμα: «Η αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου σήμερα»,  και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος με θέμα: Σύγχρονες προκλήσεις για την Ορθόδοξο Εκκλησία μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο (Κρήτη 2016)».

Και οι δύο ομιλητές διατήρησαν ζωηρό το ενδιαφέρον των συνέδρων, διότι οι εισηγήσεις τους αποτέλεσαν «αποκαλυπτικήν τω όντι διδασκαλίαν και ενημέρωσιν» όπως αναφέρεται στο Μήνυμα της Α.Θ.Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, το οποίο απηύθυνε προς τους συμμετέχοντες στο Ιερατικό Συνέδριο.

Στις εισαγωγικές σκέψεις του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γερμανία κ. Αυγουστίνος μεταξύ άλλων είπε: « Ίσως είναι, λοιπόν από Θεού να ασχοληθούμε με τα αυτονόητα, ώστε να καταλάβουμε και την παρούσα συγκυρία καλύτερα, και να δοξάσουμε τον Τριαδικό Θεό «και πάλιν και πολλάκις» για την μεγάλη ευλογία να είμαστε σάρκα από τη σάρκα της Μητέρας Εκκλησίας».

Οι εργασίες του 49^ου Ιερατικού Συνεδρίου έληξαν με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που τελέσθηκε στον ιερό ναό Αγίου Δημητρίου Troisdorf, την οποία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος.

«ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ ΜΕ ΑΓΚΑΘΙΑ» ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 27η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ

Του Αρχιμ. Γεράσιμου Φραγκουλάκη

Αννόβερο Γερμανίας

Στις 22 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 27 χρόνια από την εκλογή του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στον πρώτο Θρόνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ως Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη.

Όλα αυτά τα 27 χρόνια υπήρξαν χρόνια δημιουργίας, χρόνια προβολής της Ορθοδοξίας παγκοσμίως. Στην κυριολεξία και τα 27 αυτά χρόνια αποτελούν περίοδο επιτευγμάτων, τα οποία έχουν την αναγνώριση προσωπικοτήτων όχι μόνο από το χώρο της Εκκλησίας, αλλά και από άλλους θρησκευτικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς, επιστημονικούς κ.ά. χώρους.

Από την εκλογή του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θέλησε να συσφίξει τις σχέσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών, κάτι το οποίο αποδείχτηκε ιδιαιτέρως δύσκολο, διότι ενώ γίνεται προσπάθεια συνολικά η Ορθόδοξη Εκκλησία να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών, μία από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, αυτή της Ρωσίας προσκολλημένη σε αγκυλώσεις του παρελθόντος δεν λέει να προσαρμοστεί. Έχοντας αναπτύξει τη θεωρία της “Τρίτης Ρώμης” και προβάλλοντας ανέκαθεν την αριθμητική υπεροχή της, αμφισβητεί την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Όσον αφορά στη θεωρία της “Τρίτης Ρώμης”, αυτή αναπτύχθηκε από νωρίς, πριν καν ιδρυθεί το Πατριαρχείο Μόσχας. Το έτος 1439 Ιεράρχες του Βυζαντίου μαζί με τον Ρώσο Μητροπολίτη Ισίδωρο αναγνώρισαν την πρωτοκαθεδρία του Πάπα στη Σύνοδο της Φλωρεντίας. Η Μόσχα δεν δέχτηκε την αναγνώριση αυτή, καθαίρεσε τον Μητροπολίτη Ισίδωρο και ταυτοχρόνως ανέπτυξε τη θεωρία της “Τρίτης Ρώμης”. Μια θεωρία υπερφίαλη και εξωπραγματική, διότι ποτέ δεν υπήρξε πρώτη και δεύτερη Ρώμη για να υπάρξει και τρίτη. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν εκκλησιαστικοί ιστορικοί υπάρχει μόνο “Πρεσβυτέρα” Ρώμη και “Νέα” Ρώμη, όπως ονομάστηκε η Κωνσταντινούπολη ως νέα αυτοκρατορική πρωτεύουσα από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α΄, τον γνωστό σε όλους μας ως Μέγα και ως Άγιο Κωνσταντίνο.

Προφανώς η θεωρία αυτή αποτελεί τη βάση των επιδιώξεων και των οραμάτων της Ρωσικής Εκκλησίας. Γι’ αυτό αν και οι Ρώσοι σχετικά αργά εκχριστιανίστηκαν, το έτος 988 μ.Χ., διεκδικώντας από την πρώτη στιγμή ισότιμο συμμετοχή στα Εκκλησιαστικά πράγματα καταφέρνουν με τρόπο “ανορθόδοξο” να αναγνωρισθεί η Εκκλησία τους ως Πατριαρχείο Μόσχας το έτος 1589 μ.Χ. και να καταλάβει την πέμπτη θέση στα Δίπτυχα μετά τα τέσσερα πρεσβυγενή Πατριαρχεία. Την πατριαρχική αναγνώριση την έλαβε το Πατριαρχείο της Μόσχας με εκβιασμό και αφού κράτησε για μισό χρόνο αιχμάλωτο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία τον Τρανό.

Το Πατριαρχείο Μόσχας ουδέποτε έκρυψε τη φιλοδοξία του, να ηγηθεί της Ορθοδοξίας παγκοσμίως. Ανέκαθεν αμφισβητούσε κυριαρχικά δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Δεν είναι άσχετο με αυτό, το γεγονός ότι όταν αναφέρεται η Ρωσική Εκκλησία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, με πάρα πολύ ελάχιστες και σκόπιμες εξαιρέσεις, το αποκαλεί συνήθως Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και όχι Οικουμενικό.

Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η αναστάτωση που έχει επιφέρει και τώρα στην Εκκλησία, εξαιτίας της επικειμένης χορηγήσεως Αυτοκεφαλίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Παρότι αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου να εκχωρεί την Αυτοκεφαλία σε μία Εκκλησία, όπως έγινε και με την Εκκλησία της Ρωσίας, το Πατριαρχείο Μόσχας με σειρά τεχνασμάτων προσπαθεί να εμποδίσει αμφισβητώντας ευθέως το δικαίωμα αυτό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, θέλοντας ουσιαστικά να αμφισβητήσει και να πλήξει την οικουμενικότητά του. Αυτό γίνεται πασιφανές αν παρατηρήσει κανείς τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η Εκκλησία της Ρωσίας. Ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, Προέδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων ΤΑΣΣ δήλωσε: “Ο Βαρθολομαίος δεν είναι πλέον ο ηγέτης της οικουμενικής Ορθοδοξίας”. Αυτό δεν αποτελεί απλά μια θέση του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, αλλά την μακρόχρονη επιδίωξη του Πατριαρχείου στο οποίο ανήκει. Αυτό επεδίωξε και με την προσπάθεια που έκανε με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους να τορπιλίσει την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο η οποία πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2016 στην Κρήτη.

Ποιος δεν θυμάται, με πόσα τεχνάσματα κατάφερε να επιβάλει διάφορες οργανωτικές αλλαγές, για να απέχει στο τέλος. Αν πραγματικά ενδιαφερόταν για την τακτοποίηση ορισμένων θεμάτων η συμμετοχή της και η ουσιαστική συμβολή της θα μπορούσε να ήταν καθοριστική. Ακόμη και το επίμαχο των ημερών θέμα της εκχώρησης Αυτοκεφαλίας είχε τεθεί προς συζήτηση, όμως το Πατριαρχείο Μόσχας φρόντισε και αυτό να το βάλει στο περιθώριο και να που τώρα το καίει!

Κάνοντας βέβαια και τούτη τη φορά χρήση των μέσων που διαθέτει, μεταξύ των οποίων ο μεγάλος αριθμός πιστών που έχει αλλά και την πολιτική και οικονομική της ισχύ προσπαθεί να επιβάλει τα θέλω της. Όσον αφορά βεβαίως στην πολιτική και οικονομική ισχύ που έχει δεν χωρεί αμφιβολία. Ο ίδιος ο Πατριάρχης Κύριλλος άλλωστε σε Σύναξη Προκαθημένων στην Κωνσταντινούπολη είχε δηλώσει πως, πρώτα ως Εκκλησία είναι για το έθνος. Για την δε οικονομική της δύναμη μας βεβαιώνουν μεταξύ άλλων και οι (ανιδιοτελείς) υπέρογκες δωρεές της.

Όσον αφορά τώρα στο υπεράριθμο των μελών της, εκεί ας διατηρήσουμε κάποιες επιφυλάξεις. Πόσοι άραγε από όλους αυτούς που συγκαταλέγει στα μέλη της η Εκκλησία της Ρωσίας είναι οι βαπτισμένοι; Πέρα του ότι προσμετρά ως μέλη της όλους τους κατοίκους της πρώην Σοβιετικής Ένωσης κάτι που δεν ισχύει, πολλοί μα πάρα πολλοί είναι και οι αβάπτιστοι. Ακόμη και σήμερα βαπτίζονται κάποιοι τελευταία στιγμή, για να γίνουν στη συνέχεια ιερείς.

Σε καμιά περίπτωση βεβαίως δεν τους μεμφόμαστε όλους αυτούς, αλλά δεν μπορεί αυτή η πραγματικότητα να εμφανίζεται ως ιδανική και μάλιστα ικανή για να αλλάξει κάποια εκκλησιαστικά δεδομένα.

Όπως φαίνεται και κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το Πατριαρχείο Μόσχας ασκεί επιρροή σε κάποιες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σήμερα, στο λεγόμενο Ουκρανικό θέμα. Τι συνέβη ξαφνικά; Από τη μια το Οικουμενικό Πατριαρχείο ασκώντας τα κανονικά δικαιώματά του αποφασίζει να εκχωρήσει Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας και από την άλλη το Πατριαρχείο Μόσχας αντιδρά έντονα και παραβλέποντας και παραποιώντας την ιστορική, αλλά κυρίως την εκκλησιαστική πραγματικότητα προσπαθεί όχι απλά να παρεμποδίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά να επιβάλει ετσιθελικά την άποψή του.

Και ενώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα με “καλοπληρωμένα άρθρα” και “μαύρη προπαγάνδα” η Εκκλησία της Ρωσίας “χτυπάει το Οικουμενικό Πατριαρχείο”, όπως δήλωσε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Το ίδιο έργο βέβαια το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν, το 1996 στην Εσθονία και το 2014 στην Τσεχία.

Και τότε προσπάθησε η Ρωσία να έχει ηγετική παρέμβαση στα εκκλησιαστικά δρώμενα, και τότε απείλησε, και τότε συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο απαράδεκτο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο που της έδωσε εκκλησιαστική οντότητα και την ανύψωσε σε Πατριαρχείο. Έφτασε μάλιστα τώρα στο σημείο με συνοδική απόφαση να διακόψει το Πατριαρχείο Μόσχας την Κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως είχε κάνει και το 1996, με την ανακήρυξη της Αυτόνομης Εκκλησίας της Εσθονίας. Και έρχεται ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων να μας πει ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι σχισματικός. Αυτοί που στην ουσία πάνε να δημιουργήσουν σχίσμα κατηγορούν για σχισματικό τον θεματοφύλακα της εκκλησιαστικής ενότητας. Συνηθισμένη ρωσική τραγελαφική τακτική.

Σε σχόλιό μου για την εμπλοκή του Πατριαρχείου Μόσχας στο θέμα που είχε δημιουργηθεί με την παραίτηση του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Τσεχίας και Σλοβακίας κ. Χριστοφόρου είχα χρησιμοποιήσει την παροιμία “σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι”. Την ίδια παροιμία χρησιμοποιώ και τώρα. Το ότι έχουν τόση φαινομενικά δύναμη τα πόδια, εν προκειμένω η Εκκλησία της Ρωσίας, οφείλεται στην οικονομική και κοσμική κυρίως δύναμη που έχει. Άλλωστε ο Προκαθήμενός της με κομπορρημοσύνη προ καιρού πλάσαρε τον εαυτό του ως τον μοναδικό “ελεύθερο” Πατριάρχη που υπάρχει. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο έχει αξία για τον ίδιο ως Ορθόδοξος και μάλιστα Προκαθήμενος να έχει το σώμα ελεύθερο ή το πνεύμα αδούλωτο!

Αναμφισβήτητα με την δύναμη της αυτή η Ρωσική Εκκλησία μπορεί να ασκεί επιρροή και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Τώρα σε ποιες, εδώ ισχύει το “τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια!”. Είναι απορίας άξιο, γιατί υπάρχουν τόσοι υποστηρικτές του Πατριαρχείου Μόσχας μεταξύ των Ορθοδόξων; Καθόλου! Υποστηρίζουν όλοι εκείνοι που με διάφορους τρόπους ευνοούνται από το Πατριαρχείο της Μόσχας και εκείνοι που για τους δικούς τους λόγους τρέφουν αντιπάθεια έως και μίσος εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Μεταξύ των τελευταίων συμπεριλαμβάνονται αρκετοί και εξ ημών, εννοώ Έλληνες Ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί. Έχετε παρακολουθήσει τα όσα γράφονται και λέγονται για το Ουκρανικό θέμα αυτό το διάστημα. Όλοι ξεκινούν με την παραδοχή ότι είναι αποκλειστικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου η εκχώρηση Αυτοκεφαλίας σε μία Εκκλησία, συνεχίζουν μετά με ένα “αλλά” προκειμένου να δικαιολογήσουν την αντίθετη θέση τους. Δυστυχώς, ιδιαίτερα οι κληρικοί και δη και αρχιερείς με τα γραφόμενά τους παρασύρουν πολύ κόσμο. Με τον τρόπο της η Εκκλησία της Ρωσίας κατάφερε να καθιερωθεί σε πολλούς ως πρότυπο Ορθόδοξης προσήλωσης και αντιοικουμενιστικής αντίστασης, χωρίς βεβαίως να ισχύει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από το πώς βιώνεται η Ορθοδοξία από τους αδελφούς μας τους Ρώσους και ιδιαιτέρως από τους κληρικούς.

Η αυστηρότητα και τυπικότητα που φαινομενικά τους χαρακτηρίζει αποσκοπεί όχι στην καλλιέργειά τους ως Ορθοδόξων, αλλά περισσότερο στην καλλιέργειά τους ως Ρώσων Ορθοδόξων, κατάλοιπο παλαιών και νεώτερων βιωμάτων.

Σε αυτή τη βάση θα πρέπει να δούμε και την σημερινή κατάσταση που επικρατεί μεταξύ Πατριαρχείου Μόσχας και Οικουμενικού Πατριαρχείου. Δεν πρόκειται για ένα θέμα ενδοοικογενειακό, που αφορά μόνο Ορθόδοξες Εκκλησίες. Για τους Ρώσους όπως φαίνεται, το θέμα είναι κυρίως εθνικό. Φαίνεται αυτό και από τα επιχειρήματα τα οποία χρησιμοποιούν. Όλα είναι εθνοκεντρικά. Και επειδή κατά βάση είναι ανίσχυρα εναποθέτουν τις ελπίδες τους, πού νομίζετε; στο θάνατο του Οικουμενικού Πατριάρχη, όπως δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος Βλαντιμίρ Βιγλιάνσκι, δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας, προεστός του ναού της Αγίας Μάρτυρος Τατιάνας στο κρατικό πανεπιστήμιο της Μόσχας, λέγοντας πως “μόλις πεθάνει, (ο Οικουμενικός) νομίζω ότι όλα θα επανέλθουν στο φυσιολογικό”. Βέβαια αυτό δεν αποτελεί μόνο ρώσικη αντίληψη. Το ίδιο είχε γραφτεί σε βιβλιοκρισία αφορώσα δίτομο έργο αναφερόμενο στο θέμα των “Νέων Χωρών”, από Μητροπολίτη της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εμείς αντιθέτως, με την ευκαιρία της 27ης επετείου από της εκλογής του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου υιϊκώς και προσευχητικώς ευχόμαστε να είναι πολλά, πάμπολλα τα έτη Του. Ο Θεός να του χαρίζει υπομονή και δύναμη για να συνεχίζει την αγλαόκαρπο διακονία του και ωφελιμότατη Πατριαρχία του προς δόξαν Θεού και για το καλό όλων μας!

Ο Χάρης Κουδούνας γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα.

“Ακαδημαϊκός, ιστορικός ερευνητής και σύμβουλος της Ακαδημίας των Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών “Angelica Costantiniana” της Ρώμης, και της Ακαδημίας Marchigiana της Ανκόνας.”

Χάρης Κουδούνας

Σήμερα συνεργάζεται με διάφορους ακαδημαϊκούς, ερευνητές και ιστορικούς τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα.

Διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας για την Ιταλία με έδρα την Ανκόνα, διδάσκει την ελληνική γλώσσα σε μερικά σχολεία του νομού Μάρκε Ιταλίας (όπου και διαμένει) καθώς και την πορεία σπουδών της αυτογνωσίας και αποκωδικοποίησης της ελληνικής γλώσσας στους μαθητές των τάξεων της Ελληνικής Κοινότητας του Νομού Μάρκε.

Είναι Τεχνικός Σύμβουλος των Δικαστών και Εισαγγελέων του Δικαστηρίου και της Εισαγγελίας της Ανκόνα και Εμπειρογνώμονας του Αστικού και Ποινικού Δικαστηρίου της Ανκόνα. Επίσημος μεταφραστής και διερμηνέας των Ιταλικών Αρχών της Ανκόνα, προς το παρόν είναι Σύμβουλος της IEMO -Διπλωματικό Σώμα- της Διακυβερνητικής εκείνης Οργάνωσης (ΔΚΟ) για τη Διαχείριση των Επειγόντων Αναγκών στα Βαλκάνια, εγγεγραμμένης επί της Γραμματείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Από τις 20 Ιανουαρίου 2015, καλύπτει επίσης τον ρόλο του Αξιωματικού Συνδέσμου και Συμβούλου του Ευγενούς Αυτοκρατορικού Οίκου των Αγγέλων – Κομνηνών της Θεσσαλίας και Ηπείρου, για τις σχέσεις Αυτού με τις Πολιτικές και Θρησκευτικές Αρχές της Ελλάδας και Ιταλίας.

Διέπρεψε ως σύμβουλος πολλών ιταλικών εταιρειών στον τομέα των υπηρεσιών και των οδικών, ναυτιλιακών και αεροπορικών μεταφορών, υπό τη συνεχή συνεργασία με τις Ιταλικές Αρχές, των οποίων διατελεί επίσημος μεταφραστής και διερμηνέας.

Χαρακτηριστικά, ανέπτυξε έναν σημαντικό διευθύνοντα ρόλο σε μία εταιρεία εντός του Λιμενικού Σταθμού της Ανκόνας. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της πολιτιστικού Ομίλου κοινωνικής προώθησης “PiGrecoZen”, με έδρα στην Ανκόνα Ιταλίας, προωθώντας την ανταλλαγή πολιτιστικών και επιμορφωτικών προγραμμάτων ανάμεσα στην Ιταλία, Ελλάδα και Ιαπωνία. Ενθουσιώδης λάτρης της μουσικής, της ζωγραφικής και της λογοτεχνίας, πήρε μέρος σε διάφορες δημόσιες εκθέσεις τέχνης, μα προπαντός παρέλαβε πολλά διεθνή βραβεία και αναγνωρίσεις για τη δραστηριότητα του ποιητή και εκείνη του συγγραφέα.

Έχει όντως δημοσιεύσει τον Ιούλιο 2013, ένα ιστορικό-φιλοσοφικό ρομάντζο με τίτλο στα ιταλικά “MP213 Tokyo Salonicco-Il volo della Verità” (Sbc Edizioni Ravenna-Rerugia).

H ιταλική έκδοση γνώρισε στο 2014 ήδη τρία διεθνή βραβεία εκ των οποίων, το Βραβείο με Δίπλωμα Τιμής για την κατηγορία Δημοσιευμένων μυθιστορημάτων στον Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό “Il Molinello” στο Rapolano Terme (SI), στις 22 Marzo 2014.

Τα ποιήματά του στα ιταλικά έχουν δημοσιευθεί σε πολλά βιβλία και περιοδικά όπως επίσης και στον τόμο “Poeti contemporanei 82” (Σύγχρονοι Ποιητές 82), που εκδόθηκε το 2012.

Χάρης Κουδούνας

Τον Ιούλιο του 2014 δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό ιστορίας “Studi sull’Oriente Cristiano” (Μελέτες για τον Χριστιανισμό της Ανατολής) που ανήκει στην 1η κλάση (classe MIUR) του Ιταλικού Υπουργείου Παιδείας, Ανωτάτων Πανεπιστημιακών Σπουδών και Ερευνών, η ιστορική μελέτη με τίτλο στα Ιταλικά:“La Chiesa Bizantina di Porta Panagià e la Santa Casa di Loreto-Ilruolo della famiglia bizantina degli Angelo Ducas Comneno di Tessaglia e del Epiro” (μτφρ. Η βυζαντινή εκκλησία της Πόρτα Παναγιάς και η Σάντα Κάζα του Λορέτο – Ο ρόλος της βυζαντινής οικογένειας των Αγγέλων Δούκα Κομνηνών της Θεσσαλίας και Ηπείρου).

Κατόπιν αυτού δημοσιεύθηκαν πολλές θετικές κριτικές σε διάφορα περιοδικά όπως “Il messaggio della Santa Casa – Loreto”στα ιταλικά και “The Shrine of the Holy House” στα αγγλικά στο επίσημο site της Ιεράς Ορθόδοξης Μητρόπολης Ιταλίας και Μάλτας, όπως επίσης και σε άλλα site διεθνούς κύρους.

Ο ρόλος του υπήρξε πρωταρχικός και σημαντικός στην οργανωτική επιτροπή της Ακαδημίας “Angelica Costantiniana”, για την οργάνωση της μεγάλης και ιστορικής ημέρας της 5ης Μαρτίου 2016 στο Λορέτο, όπου με την ευκαιρία των 700 χρόνων από τη θεμελίωση του ιερού ναού του Λορέτου, Ορθόδοξες εκκλησιαστικές Αρχές συναντήθηκαν σε παράκληση ενώπιον του παλαιοτέρου ιερού κειμηλίου της Παναγίας αναγνωρίζοντας επίσημα την Αγία Οικία του Λορέτο, παρουσία άλλων εκκλησιαστικών της καθολικής εκκλησίας, των δημοτικών αρχών του Λορέτο, των πολιτικών και διπλωματικών Αρχών Ιταλίας, Ελλάδας και άλλων χωρών.

Το 2017 εκδόθηκε από τον ιταλικό εκδοτικό οίκο Akea Edizioni, το βιβλίο ποιημάτων του στα ιταλικά με τίτλο “Il linguaggio dell’anima” (μτφρ. Το γλωσσάριο της ψυχής) καθώς και η ιστορική του έρευνα με τίτλο “Τα Επτασφράγιστα μυστικά της Πόρτα Παναγιάς και της Σάντα Κάζα του Λορέτο” σε ηλεκτρονική μορφή (e-book).

Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Η πύλη της σοφίας

Α’ ΚΕΙΜΕΝΟ
Ο Πέτρος, Καθηγητής της Ιστορίας, των Αρχαίων και Ανατολικών Γλωσσών καλείται από την Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία να φέρει εις πέρας ορισμένες έρευνες προκειμένου να διαπιστώσει την ύπαρξη ενδεχόμενων κληρονόμων του εκλιπόντα Δασκάλου Νικηφόρου. Πρόκειται για ένα Δάσκαλο και Φιλόσοφο που γνώρισε όταν ήταν νεαρός στην ηλικία. Ο Πέτρος έχει πλέον στην κατοχή του, το σημειωματάριο του Δασκάλου που θα τον κάνει να ξαναζήσει τις υπέροχες στιγμές που περάσανε μαζί κατά τη διάρκεια της περιόδου που αυτό διαμορφώθηκε. Αυτή του η ανάγνωση θα είναι, επίσης, ένα εσωτερικό μονοπάτι προς την αυτογνωσία που θα επιτρέψει στον πρωταγωνιστή αυτού του ελκυστικού ρομάντζου να περάσει την Πύλη της Σοφίας και να βρει τις απαντήσεις στις σημαντικότερες ερωτήσεις που από ανέκαθεν είχε ο κάθε άνθρωπος.
Β’ ΚΕΙΜΕΝΟ
Το βιβλίο είναι γεμάτο «αποστάγματα» γνώσης, κάτι σαν φιλοσοφικό μυθιστόρημα και όχι φιλοσοφικό δοκίμιο που απευθύνεται σε συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό.
Η ανάγκη της αγάπης, οι αξίες της ζωής, το χαμόγελο στις δυσκολίες, η εσωτερική γαλήνη, η γνώση, οι φιλοσοφίες, οι αρετές της αρμονίας, του σεβασμού, της αγνότητας και της γαλήνης, που οδηγούν στην γνώση, την ευτυχία και την αλήθεια. Είναι στοιχεία του βιβλίου που θα σταθεί ο αναγνώστης και θα διαλογιστεί, προκειμένου να απαντήσει στα ερωτήματα που απασχολούν κάθε άνθρωπο.
Φιλοσοφικό μυθιστόρημα, ανθρωποκεντρικό με σκέψεις που ανυψώνουν και αγγίζουν τον αναγνώστη. Είναι το βιβλίο που θα δείξει πέρα από την καθημερινότητα, τις ανάγκες της ψυχής, τις ανάγκες του εσωτερικού εαυτού μας. Γιατί για κάθε άνθρωπο υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί στην αλήθεια. Κάθε άνθρωπος κρύβει έναν δάσκαλο μέσα του. Αυτός θα του δείξει πώς να καταστρέψει τα ελάττωμα τα του και θα αναδείξει όλες τις αρετές που οδηγούν στην αυτογνωσία.
Το βιβλίο του Χάρη Κουδούνα, από τα ελάχιστα που υπάρχουν στην χώρα μας από Έλληνες συγγραφείς με αυτήν την θεματογραφία, κυκλοφόρησε με ένα υπέροχο εξώφυλλο από τις εκδόσεις Φυλάτος τον Ιούλιο του 2017.
Το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα, καθώς και ο πρόλογος της Μαρίας Κουρνέτα, δείχνουν την ουσία αυτού του έργου.
«…Μπροστά στη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι είμαστε αμαθείς, έχουμε την υποχρέωση να γνωρίσουμε σε όλους τη γνώση μας και τη δική μας αλήθεια. Όποια κι αν είναι αυτή.»
Και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Πρόκειται για έναν διάλογο. Τον διάλογο της κάθε ψυχής με την εσώτερη του συνείδηση, με αυτόν τον δάσκαλο που έχει συντροφιά στην ατραπό της ζωής. Και στο έργο ο Πέτρος, ο πρωταγωνιστής, με αφορμή ένα σημειωματάριο, ξεκινά ένα ταξίδι ζωής. Το ταξίδι της ανακάλυψης του εσωτερικού εαυτού του, ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Είναι σίγουρο όμως, ότι μετά την ανάγνωση του βιβλίου θα έχουν ξεκινήσει και τα δικά σας ερωτήματα, ερωτήματα, τα οποία ανέκαθεν απασχολούσαν τον άνθρωπο και ζητούν επιτακτικά απαντήσεις, οι οποίες θα προσφέρουν εσωτερική γαλήνη.
«.. Η οδός της γνώσης είναι απέραντη…»

ΤΟ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Πόρτα Παναγιάς

Πρόκειται για ιστορική έρευνα με λεπτομερή εξέταση των γεγονότων, που σκοπό έχει την ανεύρεση των κρυμμένων μυστικών της μεταφοράς των Ιερών Πετρών της Αγίας Οικίας της Παναγίας, από τη Ναζαρέτ στη μονή της Πόρτα Παναγιάς αρχικά, στο Λορέτο της Ιταλίας αργότερα.
Ο συγγραφέας, μιλώντας για έναν «κρυμμένο κωδικό» επιχειρεί, με ιστορικά στοιχεία, να τον αποκωδικοποιήσει. Η µελέτη αποτελεί µία σηµαντική ερμηνευτική πρόταση, που θέτει µία καινούργια και πολύτιμη ψηφίδα στο πολύπλοκο μωσαϊκό της διαδρομής της Αγίας Οικίας -μέχρι το Λορέτο Ιταλίας- αναγνωρισμένη από την ορθόδοξη εκκλησία, ως το παλαιότερο ιερό κειμήλιο της Μαρίας, έναν οικουμενικό τόπο της χριστιανικής προσευχής.
Με αναφορά την παρουσία της οικογένειας των Αγγέλων Κομνηνών της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, που προώθησε και διοργάνωσε, στα τέλη του 13ου αιώνα, τη διάσωση της Αγίας Οικίας, διευκολύνεται η σύνδεση της «σωζόμενης οικίας, ιερόν έργον», για το οποίο μιλά η κατοπτρική επιγραφή της Πόρτα Παναγιάς, με το κείμενο του φύλλου 181, που μιλά για τις «Άγιες πέτρες που φεύγοντας πάρθηκαν, από την Οικία της Θεοτόκου».

Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί : Στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου Ντύσσελντορφ Am Schönenkamp 1, 40599 Düsseldorf