Στην Ζάκυνθο, οι εκατομμύρια τουρίστες που επισκέπτονται το νησί κάθε καλοκαίρι, έρχονται με το όνειρο να δουν από κοντά το πλοίο «Παναγιώτης» και το ξακουστό σε ολόκληρο κόσμο «Ναυάγιο».

Την λάμψη του μοναδικού αυτού φαινομένου που δημιουργούσε η φύση μαζί με το πλοίο, δεν μπορεί τίποτα στην Ελλάδα να την κλέψει. Όμως η Ζάκυνθος δεν είναι μόνο το Ναυάγιο.

Η Ζάκυνθος με τα καταγάλανα νερά της και τα δεκάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής σίγουρα κλέβει την καρδιά κάθε τουρίστα.

Ένα από τα σημείο που οι τουρίστες του νησιού πηγαίνουν και ξαναπηγαίνουν, είναι το νησί Μαραθονήσι ή αλλιώς το νησί της Χελώνας, που βρίσκεται στον κόλπο του Λαγανά.

Ένα πραγματικό «μαργαριτάρι» για την Ζάκυνθο, το οποίο κάθε χρόνο προσελκύει εκατοντάδες χιλιάδες που μένουν έκπληκτοι από τα κρυστάλλινα νερά του αλλά και στην εξαιρετικά σπάνια μορφολογία του, καθώς κοιτάζοντας το από την περιοχή του Κερίου, μπορεί κάποιος να διακρίνει εύκολα ότι έχει το σχήμα μια χελώνας, από το οποίο έχει αποκτήσει και το χαρακτηριστικό του όνομα.

Μαραθονήσι, το «Μαργαριτάρι» της Ζακύνθου

Το Μαραθονήσι με την καταγάλανη παραλία με λευκή άμμο στο μπροστινό μέρος, καθημερινά φιλοξενεί εκατοντάδες τουρίστες που το επισκέπτονται είτε με ιδιωτικά σκάφη, είτε με μεγαλύτερα ταξιδιωτικά πλοία.

Στην αριστερή πλευρά του νησιού, ανάμεσα στους βράχους και τις σπηλιές η φύση έχει δημιουργήσει, μοναδικές μικρές παραλίες, που μόνο σε εξωτικές ταινίες μπορείς να δεις, ενώ στο πίσω μέρος δύο μεγάλες σπηλιές που είναι εκεί φαντάζουν στα μάτια κάθε επισκέπτη μοναδικό μέρος για βουτιές, κολύμπι, αλλά και για φωτογραφίες, λόγω της εξαιρετικά μοναδικής μορφολογίας τους.

Στο νησί της χελώνας, δεν θα μπορούσαν να λείπουν φυσικά και οι φωλιές ωοτοκίας της caretta-caretta, που σύμφωνα με τον Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, λόγω της θερμοκρασίας που αναπτύσσεται στην παραλία ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας και κατ’ επέκταση στο βάθος της επώασης των αυγών της, παράγονται σχεδόν αποκλειστικά αρσενικά χελωνάκια, ενώ στις υπόλοιπες παραλίες του κόλπου παράγονται θηλυκά.

Μπορεί να μην τόσο διάσημο όσο το «Ναυάγιο», αλλά σίγουρα μπορεί να κλέψει την καρδιά κάθε επισκέπτη!

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σαφές στίγμα για τις περιοχές που πρωταγωνιστούν στις ελεύσεις ξένων επισκεπτών στην Ελλάδα, την εφετινή τουριστική περίοδο δίνουν τα τελευταία στοιχεία της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας και του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, για το πρώτο εξάμηνο της τρέχουσας τουριστικής περιόδου.

Με την επεξεργασία, που κάθε μήνα υλοποιεί το ινστιτούτο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, ΣΕΤΕ Intelligence, οι μεγάλοι κερδισμένοι της χρονιάς φαίνεται πως για μια ακόμη φορά θα είναι η Μύκονος και η Σαντορίνη, αφού και για φέτος οι διεθνείς αεροπορικές αφίξεις σε αυτά τα νησιά κινούνται σε ανοδικά επίπεδα σε σχέση με πέρυσι, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι επισκέπτες που καταφθάνουν μέσω θαλάσσης κλπ.

Στη Μύκονο, στο διάστημα Ιανουαρίου-Ιουνίου, προσγειώθηκαν 144.426 επισκέπτες εξωτερικού, καταγράφοντας άνοδο 17,6% σε σχέση με πέρυσι. Την ίδια στιγμή η Σαντορίνη συνεχίζει να μεγεθύνει τον αριθμό των επισκεπτών της, αφού στο εξάμηνο οι αεροπορικές αφίξεις από το εξωτερικό ανήλθαν σε 178.976, καταγράφοντας άνοδο 4,1%.

Ναυαρχίδα του ελληνικού τουρισμού παραμένει η Κρήτη, που αν και με υστέρηση σε σχέση με το 2018, εξακολουθεί να προσελκύει τον μεγαλύτερο όγκο τουριστών στη χώρα. Το αεροδρόμιο του Ηρακλείου στο εξάμηνο του 2019, αν και με πτώση 3,3%, προσέλκυσε 1.149.209 επιβάτες εξωτερικού. Την ίδια περίοδο, στα Χανιά και στο αεροδρόμιο Ι. Δασκαλογιάννης, προσγειώθηκαν 431.689 επιβάτες εξωτερικού μειωμένοι κατά 3,4% σε σχέση με το 2018.

Σε καλά επίπεδα κινήθηκαν οι διεθνείς αεροπορικές αφίξεις στα Δωδεκάννησα, πάντα για το εξεταζόμενο διάστημα του εξαμήνου. Η Κάρπαθος ξεχωρίζει με τη διψήφια σε ποσοστό αύξηση των διεθνών αφίξεων, καθώς αυτή ανήλθε στο 13,4% φτάνοντας τους 29.000 επιβάτες. Ακολουθεί η Ρόδος με οριακή αύξηση 0,4% και 798.000 επιβάτες και η Κως με 393.948 επιβάτες και αύξηση 1,4%.

Μεγάλος είναι ο όγκος επισκεπτών που κατευθύνεται στα νησιά του Ιονίου, με την Κέρκυρα και φέτος να κρατάει τα ηνία των διεθνών αεροπορικών αφίξεων. Ειδικότερα, η Κέρκυρα προσέλκυσε 502.795 επιβάτες, η οποίοι όμως αντιστοιχούν σε πτώση 2,9% σε σχέση με το 2018, ενώ με τη σειρά τους, η Ζάκυνθος πέτυχε 278.539 αεροπορικές αφίξεις επιβατών εξωτερικού και άνοδο 1,6%, ενώ η Κεφαλονιά 111.476 διεθνείς αεροπορικές αφίξεις και πτώση 1,5% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2018.

Την ίδια στιγμή τα αεροδρόμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης εξακολουθούν να υποδέχονται τον μεγαλύτερο όγκο επιβατών εξωτερικού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους αστικούς προορισμούς. Το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, στο εξάμηνο Ιανουαρίου-Ιουνίου προσέλκυσε 2.683.988 επιβάτες εξωτερικού πετυχαίνοντας νέα άνοδο 12,1% στην επιβατική του κίνηση, ενώ το αεροδρόμιο «Μακεδονία» στη Θεσσαλονίκη, προσέλκυσε 1.014.668 διεθνείς επιβάτες καταγράφοντας άνοδο 11,2%, πάντα σε σχέση με πέρυσι. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει για το αεροδρόμιο της Καλαμάτας, το οποίο, στο ίδιο διάστημα προσέλκυσε 52.344 επιβάτες εξωτερικού καταγράφοντας άνοδο 14,2%.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Βρίσκονται στην δυτική πλευρά του νησιού και «μαγεύουν» όλους όσους τις δουν, ή κολυμπήσουν στα τιρκουάζ νερά που διεισδύουν μέσα τους. Πρόκειται για τις σμαραγδένιες σπηλιές των Παξών. Ένα δαντελωτό σύμπλεγμα από απότομους βράχους που σμιλεύτηκαν από τα κύματα και τον θαλασσινό αέρα και πήραν μορφές που αποτυπώνονται στη φαντασία του καθενός, κάθε φορά, με διαφορετική εξήγηση.

Οι σπηλιές των Παξών, που συνολικά ξεπερνούν τις τριάντα, κρύβουν μέσα τους τα ερωτικά μυστικά του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, τις αιματηρές μάχες των Ιλλυριών πειρατών με τους Κερκυραίους, την αγωνία του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας και τα σκοτεινά σχέδια του Μπαρμπαρόσσα.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι σπηλιές των Παξών δημιουργήθηκαν όταν ο θεός Ποσειδώνας «λάβωσε» την Κέρκυρα με την τρίαινα του, αποκόπτοντας το νότιο άκρο της και σχηματίζοντας τους Παξούς, από το απότομο τράνταγμα σείστηκε η γη και σχηματίστηκαν οι βαθιές σπηλιές.

Οι ντόπιοι τις ονομάζουν «γράβες», δηλαδή ενάλιες σπηλιές. Οι πιο φημισμένες είναι η Υπαπαντή, που βρίσκεται κάτω από τον οικισμό Βασιλάτικα και φημολογείται ότι κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, κρύφτηκε μέσα της το υποβρύχιο «Παπανικολής».

Το Γαλάζιο σπήλαιο, που στην ουσία είναι τρία μαγευτικά σπήλαια που επικοινωνούν μεταξύ τους και οι τολμηροί κολυμβητές μπορούν να δουν μέσα στην «καρδιά» τους τα καταγάλανα κρυστάλλινα νερά με το απύθμενο βάθος.

Αυτός που σαγηνεύει τον επισκέπτη είναι ο «Ορθόλιθος» που βρίσκεται καταμεσής της θάλασσας περιτριγυρισμένος από σμαραγδένια νερά. Απέναντί του στέκεται η βαθειά σπηλιά Αχάι, ένα σύμπλεγμα από κρυφές σπηλιές, που οι σταλαχτίτες είναι ορατοί μόνο αν κολυμπήσεις μέσα τους.

Ρίγη προκαλεί ο επιβλητικός γκρεμός του Ερημίτη, ενώ ο Τρυπητός, στέκεται αγέρωχος, σε όψη αψίδας, προστατεύοντας το νησί από κάθε κακό πνεύμα.

«Οι σπηλιές των Παξών σαγηνεύουν όποιον τις δει και κολυμπήσει μέσα τους. Τα νερά τους κάποιοι ισχυρίζονται πως είναι θεραπευτικά καθώς το νησί είχε τόσες πολλές θειούχες ιαματικές πηγές που όλες χύνονται μέσα στην καρδιά των σπηλιών και από κει στη θάλασσα» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καπετάνιος και πλοιοκτήτης του ξύλινου, παραδοσιακού πλοίου «Άγιος Σεβαστιανός», Γιάννης Βελλιανίτης. Όπως μάλιστα υποστηρίζει «όσα ζευγάρια κολυμπήσουν στις σμαραγδένιες σπηλιές του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης τεκνοποιούν πολύ γρήγορα».

Οι πιο ψηλές σπηλιές των Παξών φτάνουν περίπου τα διακόσια μέτρα ύψος . Είναι απόκρημνες και έχουν κατακόρυφες κλίσεις, ενώ στη «σάρκα» τους έχουν σχηματιστεί διάφορες μορφές που οι περισσότερες προσδίδουν σε μορφές των 12 θεών και τα βάθρα τους.

Κάποτε οι σπηλιές, ήταν τόπος διαβίωσης της Μεσογειακής Φώκιας [Monachus monachus] όμως η πυκνή καθημερινή επισκεψιμότητα των τουριστών τις έτρεψε σε φυγή.

«Δεν είναι λίγοι εκείνοι και οι πιο τολμηροί που κάνουν καταδύσεις προκειμένου να γνωρίσουν το μαγικό βυθό των σπηλιών» αναφέρει ο καπετάνιος Θεμιστοκλής Τέσσας. «Τα χρώματα και τα πετρώματα τους είναι μπλε, κόκκινα και λευκά και προδίδουν όλο το πλούσιο υπέδαφος των Παξών» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Οι σπηλιές των Παξών είναι επισκέψιμες με εκδρομικά σκάφη που κάνουν ημερήσιες κρουαζιέρες, από το Γάιο, με τον καπετάνιο Γιάννη Βελλιανίτη να τους παρέχει μία ξενάγηση πολύ διαφορετική, καθώς εκτός από την ιστορία των σπηλιών, τους παροτρύνει να κολυμπήσουν, να χαρούν τα καταγάλανα νερά, αλλά κυρίως τη μαγεία των σπηλιών.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Είναι από τις πιο όμορφες και φημισμένες παραλίες της Κέρκυρας, γνωστή σε όλη την Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως, καθώς πρόκειται για την παραλία που την επισκέπτονται τα ζευγάρια που θέλουν να μείνουν για πάντα μαζί ή όσοι ψάχνουν για την αληθινή αγάπη.

Η παραλία Canal d’ amour ή παραλία της Αγάπης βρίσκεται στη βόρεια Κέρκυρα, στο Σιδάρι, στο δυτικό άκρο της βόρειας ακτής της Κέρκυρας, σε απόσταση 32 χιλιομέτρων από την πόλη.

Η ιδιαιτερότητά του είναι τα αυλακωτά, λευκά σμιλευμένα αργιλώδη βράχια, που υψώνονται μέσα στη θάλασσα δημιουργώντας να μοναδικό κανάλι, που ο μύθος θέλει όσα ζευγάρια το κολυμπήσουν να μείνουν για πάντα ερωτευμένα ή όσοι καταφέρουν και κολυμπήσουν μέχρι την τελευταία άκρη του να βρουν τον έρωτα της ζωής τους.

Δεν είναι λίγοι όμως και εκείνοι, κυρίως οι Ευρωπαίοι, που θα προτιμήσουν από το να το διασχίσουν κολυμπώντας, να ρίξουν ένα νόμισμα στο βυθό της θάλασσας ευχόμενοι να γνωρίσουν την πραγματική αγάπη.

Εκτός όμως από τον έρωτα και την αγάπη, το Κανάλ ντ’ αμούρ είναι ευρέως πλέον γνωστό για τις αποτοξινωτικές, ευεργετικές, ίσως και θεραπευτικές του ιδιότητες που αποδίδονται στα μεγάλα αποθέματα αργίλου που έχει η θαλάσσια περιοχή, αλλά και οι μοναδικοί βράχοι από άργιλο, που έχουν διαβρωθεί από τον άνεμο και την αλμύρα και επεκτείνονται μέσα στη θάλασσα, δημιουργώντας μικρούς κολπίσκους και πανέμορφες σπηλιές.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάθονται πάνω στους σμιλεμένους βράχους και με ένα κομμάτι αργίλου αλείφουν το σώμα και τα μαλλιά τους κάνοντας μία μοναδική φυσική αργιλοθεραπεία.

Η περιοχή είναι γνωστή από την αρχαία Ελλάδα. Στο Σιδάρι σε ανασκαφές έχουν εντοπιστεί ίχνη οικισμού της Νεολιθικής Εποχής, ενώ αποκαλύφθηκε οικισμός της μεσολιθικής εποχής, καθώς και κεραμική νεολιθικής περιόδου.

Όπως και να έχει το Κανάλ ντ’ αμούρ, είναι ένας ζωντανός πίνακας ζωγραφικής, απαράμιλλης ομορφιάς και αποτελεί από τη δεκαετία του ’60 από τους δημοφιλέστερους προορισμούς της Κέρκυρας. Κάθε χρόνο τιμάται με τη γαλάζια σημαία, ενώ ενδείκνυται για καταδύσεις και διάφορα θαλάσσια σπορ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ως το καλύτερο νησί της Ευρώπης (Best Island of Europe) για το 2019, ψηφίστηκε η Μήλος από τους πολυάριθμους αναγνώστες του κορυφαίου αμερικανικού ταξιδιωτικού περιοδικού «Travel and Leisure». Παράλληλα, τρία ακόμη ελληνικά νησιά περιλαμβάνονται στην κορυφαία 15άδα της κατηγορίας και συγκεκριμένα η Κρήτη στη 2η θέση, η Πάρος στην 4η θέση και η Σαντορίνη στην 5η θέση.

Η ιστοσελίδα του περιοδικού επισημαίνει ότι «η Ελλάδα κυριαρχεί στην κατηγορία αυτή», ενώ ειδικότερα για τη Μήλο αναφέρει: «Είναι γνωστή ως ο τόπος όπου ανακαλύφθηκε το περίφημο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου. Όμως οι επισκέπτες εξακολουθούν να βρίσκουν τους δικούς τους θησαυρούς […]. Περπατήστε στα πλακόστρωτα δρομάκια, κάνετε πεζοπορία στους ηφαιστειακούς κρατήρες, περιπλανηθείτε στα μνημεία ή χαλαρώστε στις καλυμμένες με λευκή άμμο παραλίες με θέα τα γαλαζοπράσινα νερά. Ακόμη και ο μεγαλύτερος οικισμός, ο Αδάμαντας, που διαθέτει δύο μουσεία και πολλά boutique hotels, παραμένει σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένος από τα πλήθη που κατακλύζουν άλλα ελληνικά νησιά. Και, όπως επεσήμανε ένας λάτρης του νησιού “παραμένει πολύ προσιτό”».

Την ίδια στιγμή και σύμφωνα πάντα με τις προτιμήσεις των αναγνωστών του περιοδικού, τα τέσσερα αυτά ελληνικά νησιά περιλαμβάνονται επίσης στα δημοφιλέστερα παγκοσμίως (Best Islands in the World), με τη Μήλο να καταλαμβάνει την 4η θέση, η Κρήτη την 7η θέση, η Πάρος την 11η θέση και η Σαντορίνη την 14η θέση.

«Τα ελληνικά νησιά είναι από καιρό τα αγαπημένα των αναγνωστών του περιοδικού για τη διακριτική φυσική ομορφιά τους, το εξαίρετο φαγητό και τον αρχαίο πολιτισμό τους, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να είναι η χώρα με την μεγαλύτερη αντιπροσώπευση στην κατηγορία αυτή» σχολιάζει σχετικά η ιστοσελίδα του περιοδικού.

Η τελετή απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Τρίτη 16 Ιουλίου στη Νέα Υόρκη, ενώ το βραβείο για τη Μήλο θα παραλάβει η αναπληρώτρια προϊσταμένη της Υπηρεσίας ΕΟΤ ΗΠΑ, Μαρία Κριθαριώτη.

Όσοι επισκεφθούν τη Ρηνανία θα διαπιστώσουν ότι η πληθώρα κάστρων θα τους μεταφέρει σε μία άλλη εποχή – μερικούς αιώνες πίσω – ενώ η ομορφιά τους είναι βέβαιο ότι θα τους σαγηνέψει.

Κάστρο του Marksburg

Το Κάστρο του Marksburg, που καλύπτει ένα λόφο πάνω από την πόλη Braubach του Ρήνου, μας υπενθυμίζει ότι η καλύτερη «φιλοφρόνηση» που μπορεί να δεχτεί ένα κάστρο είναι να μην έχει ποτέ γίνει στόχος επίθεσης. Τώρα είναι καλό αυτό;

Πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι πρόκειται για μία … «κακή» κατασκευή. Όμως, δεν είναι έτσι. Η αλήθεια είναι ότι η κατασκευή του κάστρου είναι εξαιρετική. Γι’ αυτό το λόγο πιθανότατα οι εισβολείς έκριναν από το να χάσουν μία μάχη καλύτερα να αποφύγουν την όποια επίθεση.

Για να αντισταθμίσουν την έλλειψη τεχνιτών της εποχής στο εσωτερικό του κάστρου, οι «ένοικοί» του είχαν βρει έναν διαφορετικό τρόπο για να διευκολύνουν την καθημερινότητά τους. Για παράδειγμα, στην κουζίνα, τα δοχεία πάνω από τη φωτιά έχουν εγκοπές ή δόντια για να ελέγχουν τη θερμότητα. Και, στην τραπεζαρία, θα δείτε πως ένα μακρύ τραπέζι ήταν κατασκευασμένο από μία σανίδα, η οποία ήταν αποσπώμενη.

Είναι ένα καλοδιατηρημένο κάστρο, στο οποίο μπορείτε να περιηγηθείτε μόνο με ξεναγό. Οι ξεναγήσεις είναι στα γερμανικά. Δεν υπάρχουν επεξηγήσεις στα αγγλικά, ωστόσο το εισιτήριό σας περιλαμβάνει ένα αγγλικό έντυπο.

Κάστρο του Rheinfels

Χτίστηκε το 1245 στο St. Goar. Ναι, καλά διαβάσατε. Η ιστορία του συνδέθηκε με φαντάσματα. Αλλά μην ανησυχείτε.

Σήμερα σώζονται αρκετά τμήματα του Κάστρου Rheinfels. Απέκρουσε πολιορκία 28.000 γαλλικών στρατευμάτων το 1692. Αλλά το 1797 ο Γαλλικός επαναστατικός στρατός το κατέστρεψε.

Το Rheinfels ήταν τεράστιο. Ως το μεγαλύτερο κάστρο του Ρήνου, πέρασε τον 19ο αιώνα ως λατομείο. Έτσι σήμερα, αν και ακόμα ισχυρό, είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα του αρχικού μεγέθους του.

Αν είστε αρκετά άτομα μπορείτε να καλέσετε εκ των προτέρων και να ζητήσετε μία ξενάγηση στα αγγλικά.

Το Rheinfels ήταν το μοναδικό κάστρο της Ρηνανίας, το οποίο άντεξε την επίθεση του Louis XIV κατά τον 17ο αιώνα.

Περνώντας από την κεντρική αυλή θα βρείτε φούρνο, φαρμακείο, κήπο με βότανα, ζώα, ζυθοποιία, πηγάδι. Κατά τη διάρκεια της ειρήνης, ζούσαν εδώ 300 με 600 άνθρωποι, ενώ κατά τη διάρκεια μιας πολιορκίας μπορεί να έφταναν και τους 4.000.

Ο Günther, ο «τελευταίος ιππότης του Rheinfels», έφτασε σε ανεξερεύνητα σημεία, εντοπίζοντας μυστικές σήραγγες.

Το 1626, μια ομάδα Γερμανών προτεσταντών έσφαξε 300 Καθολικούς Ισπανούς.

Μπορείτε να φτάσετε ακόμα και σε μια μικρή και σκοτεινή φυλακή που υπάρχει μέσα στο κάστρο.

Burg Eltz

«Σκαρφαλωμένο» σε ένα μυστηριώδες δάσος, έχει παραμείνει άθικτο για 700 χρόνια και είναι ακριβώς όπως ήταν πριν από 500 χρόνια. Χάρη στην έξυπνη διπλωματία και τους έξυπνους γάμους, το Burg Eltz δεν καταστράφηκε ποτέ. Βρισκόταν στην οικογένεια Eltz για 850 χρόνια.

Το Elz είναι το όνομα ενός μικρού ποταμού που περνάει από το κάστρο μέσα από μια βαθιά κοιλάδα πριν καταλήξει στον ποταμό Mosel.

Τα πρώτα κτίσματα του κάστρου χρονολογούνται στο 1157 και δημιουργήθηκαν με σκοπό να προστατεύσουν μια εμπορική διαδρομή.

Το 1472 το κάστρο έμοιαζε όπως σήμερα. Τα σπίτια τριών μεγάλων οικογενειών γαιοκτημόνων συγκεντρώθηκαν γύρω από μια μικρή αυλή μέσα σε μια τρομερή οχύρωση. Σήμερα, οι εξαιρετικές περιηγήσεις, 45 λεπτών, σας μεταφέρουν σε δύο από αυτά τα σπίτια ενώ το τρίτο παραμένει το οχυρωμένο τετράγωνο της οικογένειας Eltz.

Η ηλικιωμένη κοντέσσα του Eltz – της οποίας η οικογένεια επιστρέφει εδώ και 33 γενεές – απολαμβάνει τα λουλούδια. Κάθε εβδομάδα για 40 χρόνια τα δημόσια δωμάτια του κάστρου στολίζονται, όπως τους αρμόζουν.

Ήταν ένα άνετο κάστρο στις μέρες του. Ογδόντα δωμάτια, τα οποία ζεσταίνονταν από 40 τζάκια, ταπετσαρίες στους τοίχους και 20 τουαλέτες.

Ένα υπέροχο παρεκκλήσι βρίσκεται σε ένα χαμηλότερο σημείο. Παρόλο που «κανείς δεν πρέπει να ζει πάνω από το Θεό», η τοποθέτηση αυτού του παρεκκλησίου στη συγκεκριμένη περιοχή ήταν αποδεκτή.

Το Burg Eltz βρίσκεται ανάμεσα στο Koblenz και το Cochem, περίπου μια ώρα με το αυτοκίνητο, από τον ποταμό Ρήνο.

Σημειώστε ότι το κάστρο θα υποβληθεί σε μια πολύ αναγκαία ανακαίνιση τα επόμενα χρόνια ώστε να παραμείνει ισχυρό.