Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα έναν αστεροειδή που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη, και μάλιστα για χιλιάδες χρόνια.

Με την ονομασία 2023 FW13, ο διαστημικός αυτός βράχος θεωρείται ως ένα «σχεδόν φεγγάρι» ή «σχεδόν δορυφόρος», που σημαίνει ότι περιφέρεται γύρω από τον ήλιο σε παρόμοιο χρονικό πλαίσιο με αυτό της Γης, αλλά επηρεάζεται ελάχιστα από τη βαρυτική έλξη του πλανήτη μας.

Εκτιμάται ότι έχει διάμετρο 15 μέτρα, που ισοδυναμεί περίπου με τρία μεγάλα SUV παρκαρισμένα το ένα δίπλα στο άλλο.

Κατά τη διάρκεια της τροχιάς του γύρω από τον ήλιο, ο 2023 FW13 κάνει επίσης κύκλο γύρω από τη Γη, πλησιάζοντας σε απόσταση 14 εκατομμυρίων χιλιομέτρων τον πλανήτη μας, αναφέρει το Livescience.

Για λόγους σύγκρισης, το φεγγάρι έχει διάμετρο 3.474 χιλιόμετρα και πλησιάζει τη Γη στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς του σε απόσταση 364.000 χιλιομέτρων, σύμφωνα με τη NASA.

Ο 2023 FW13 παρατηρήθηκε για πρώτη φορά τον Μάρτιο από το παρατηρητήριο Pan-STARRS, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του ηφαιστειακού βουνού Χαλεακάλα στη Χαβάη. Στη συνέχεια, η ύπαρξη του αστεροειδούς επιβεβαιώθηκε από το τηλεσκόπιο Καναδά-Γαλλίας-Χαβάης στη Χαβάη και από δύο παρατηρητήρια στην Αριζόνα.

Τελικά, καταχωρήθηκε επίσημα ως εύρημα την 1η Απριλίου από το Κέντρο Μικρών Πλανητών της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις ο αστεροειδής περιστρέφεται γύρω από τη Γη τουλάχιστον από το 100 π.Χ. ενώ θα συνεχίσει να έχει τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας τουλάχιστον μέχρι το 3700.

Παρά το γεγονός ότι αιωρείται σχετικά κοντά στη Γη, αυτός ο… οιονεί δορυφόρος πιθανότατα δεν βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη μας.

«Τα καλά νέα είναι ότι μια τέτοια τροχιά δεν οδηγεί σε τροχιά πρόσκρουσης», δήλωσε ο αστρονόμος Άλαν Χάρις στο Ινστιτούτο Διαστημικής Επιστήμης, στο Sky & Telescope.

Πηγή: huffingtonpost.gr

Η περιοχή Τενάγη Φιλίππων, στην ανατολική Μακεδονία, αποτελεί ένα από τα ελάχιστα σημεία αναφοράς για την κλιματική αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο, δίνοντας πληροφορίες για τις αλλαγές που σημειώθηκαν στην περιοχή για πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια.

Μια ομάδα ερευνητών από πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ελλάδας μελέτησε απολιθωμένη γύρη που συνέλεξε στο σημείο αυτό και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για πιθανή ερημοποίηση που απειλεί τα δάση της Μεσογείου.

Ο τυρφώνας (έλος) στα Τενάγη Φιλίππων είναι μοναδικός. Είναι ο βαθύτερος σε παγκόσμιο επίπεδο, με πάχος περίπου 170 μέτρα που αντιστοιχούν σε μια απόθεση της τύρφης τα τελευταία 1.300.000 χρόνια.

Αποτελεί λοιπόν ένα σπάνιο κλιματικό αρχείο, ένα από τα λίγα σημεία αναφοράς για τα χερσαία περιβάλλοντα σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με την κλιματική αλλαγή.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Έλληνας ερευνητής του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, Ανδρέας Κουτσοδενδρής, παρομοιάζει τα Τενάγη Φιλίππων με ένα μεγάλο βιβλίο Ιστορίας, όπου κάθε εκατοστό της τύρφης αντιστοιχεί σε μια σελίδα με πληροφορίες για αλλαγές στη βλάστηση και στο κλίμα της περιοχής.

«Οι πιο πολλές περιοχές μάς δίνουν πληροφορίες για μερικές εκατοντάδες ή λίγες χιλιάδες χρόνια. Το μοναδικό της περιοχής Τενάγη Φιλίππων είναι ότι έχουμε ένα κλιματικό αρχείο που πηγαίνει πίσω σε βάθος χρόνου και είναι μοναδικό. Αφορά στην Ιστορία που έχει καταγραφεί εκεί τα τελευταία 1,3 εκατομμύρια χρόνια», λέει χαρακτηριστικά.

Μια ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και τον κ. Κουτσοδενδρή, διεξάγει στην περιοχή έρευνα για σχεδόν 20 χρόνια, έχοντας ως στόχο να καταγράψει τις αλλαγές στο οικοσύστημα της περιοχής σε βάθος χρόνου, πληροφορίες πολύτιμες και για τη βιωσιμότητά της στο μέλλον.

Η επιλογή της περιοχής αυτής έγινε και για έναν ακόμα λόγο.

Το κλίμα στα Τενάγη Φιλίππων είναι αντιπροσωπευτικό για τις ξηρές περιοχές της Μεσογείου, δηλαδή για τα δύο τρίτα της λεκάνης της Μεσογείου που υπολογίζονται σε περίπου 76 εκατομμύρια εκτάρια.

Οπότε οι εκτιμήσεις των ερευνητών για τις αλλαγές στο κλίμα εδώ αφορούν και στο μεγαλύτερο ποσοστό των οικοσυστημάτων της Μεσογείου.

Αντικείμενο μελέτης αποτέλεσε η γύρη, που, όπως εξηγεί ο κ. Κουτσοδενδρής, αν βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον, μπορεί να διατηρηθεί για εκατομμύρια χρόνια μέσα στα ιζήματα και να δώσει σημαντικές πληροφορίες για τη βλάστηση και άρα το κλίμα του παρελθόντος.

Η ερευνητική ομάδα εστίασε στα ανώτερα 90 μέτρα της τύρφης, που αντιστοιχούν περίπου στα τελευταία 500.000 χρόνια ιστορίας της περιοχής.

Αφού έκαναν γεωτρήσεις για τη συλλογή ιζημάτων, οι επιστήμονες μελέτησαν περίπου 2.500 δείγματα γύρης που διατηρήθηκαν σε ιζήματα διαφορετικού βάθους για να εντοπίσουν τις διακυμάνσεις του κλίματος και της βλάστησης κατά την περίοδο αυτή.

Τα δείγματα που επιλέχθηκαν έχουν χρονική απόσταση μεταξύ τους περίπου 200 χρόνια, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η χρονική διαφορά είναι μόλις 80 χρόνια, προκειμένου η βλάστηση και οι αλλαγές της κατά τη διάρκεια αυτών των 500.000 χρόνων να μπορεί να μελετηθεί με μεγάλη ακρίβεια.

Τα δεδομένα από τη μελέτη της γύρης συσχετίστηκαν με γεωχημικές αναλύσεις της τύρφης, η χημική σύσταση της οποίας αλλάζει ανάλογα με το κλίμα της κάθε εποχής, καταγράφοντας με λεπτομέρεια τις μεταβολές στα επίπεδα βροχόπτωσης.

Τα αποτελέσματα που προέκυψαν καταδεικνύουν ότι στο παρελθόν, μόλις οι βροχοπτώσεις έπεσαν σε χαμηλά όρια, τα μεσογειακά δάση μετατράπηκαν σε στέπες ταχύτατα, μέσα σε λίγες μόνο δεκαετίες.

Επίσης, διαπίστωσαν ότι η ποσότητα των βροχοπτώσεων στην περιοχή της Μεσογείου επηρεάστηκε από τις αλλαγές στην περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε διοξείδιο του άνθρακα, γεγονός ιδιαίτερα ανησυχητικό σήμερα που, όπως εξηγεί ο ερευνητής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα θεωρείται η μεγαλύτερη των τελευταίων 4,5 εκατομμυρίων χρόνων.

«Επειδή τα μεσογειακά δάση είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στην κλιματική αλλαγή, η ανησυχία για την επιβίωσή τους αυξάνεται υπό το πρίσμα των ανθρωπογενών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και της συνακόλουθης υπερθέρμανσης του πλανήτη», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κουτσοδενδρής.

Οι παραπάνω πληροφορίες σε συνδυασμό με τα εξειδικευμένα κλιματικά μοντέλα που έχουν στα χέρια τους οι επιστήμονες προειδοποιούν για μια δραματική μείωση των βροχοπτώσεων και άρα πιθανή ερημοποίηση των δασών της Μεσογείου στο εγγύς μέλλον.

Οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση, η εξαφάνιση των δασών της Μεσογείου δεν θα γίνει σταδιακά αλλά με πολύ γρήγορους ρυθμούς, γι’ αυτό και χρειάζονται στοχευμένες παρεμβάσεις διαχείρισης των δασών ώστε αυτά να γίνουν πιο ανθεκτικά.

Στην έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature Communications», συμμετέχει μια μεγάλη ομάδα ερευνητικών φορέων. Από την Ελλάδα συμμετέχει το Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών με τον καθηγητή Κίμωνα Χρηστάνη. Επίσης, παίρνουν μέρος το Ινστιτούτο Εξελικτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μονπελιέ με τον Έλληνα ερευνητή, Βασίλη Δάκο, η Σχολή Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, το Τμήμα Μοριακής Βοτανολογίας του Πανεπιστημίου του Χόχενχαϊμ, το Ινστιτούτο Γεωλογίας του Πανεπιστημίου του Αμβούργου, το Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Ρόγιαλ Χόλογουεϊ του Λονδίνου, το Κέντρο Βιοποικιλότητας και Κλιματικής Έρευνας Σένκενμπεργκ στη Φρανκφούρτη και η Σχολή Περιβάλλοντος, Γεωγραφίας και Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η πρώτη Πανσέληνος του φετινού καλοκαιριού θα σημειωθεί σήμερα το βράδυ (4/6) και πρόκειται για το λεγόμενο «Φεγγάρι της Φράουλας».

Η πανσέληνος φέρει αυτή την ονομασία, καθώς ο Ιούνιος είναι η πιο κατάλληλη περίοδος για τη συγκομιδή της.

Οι ειδικοί την περιγράφουν ως πορτοκαλί σφαίρα που σταδιακά θα κιτρινίζει και όταν ανέβει ψηλά θα είναι ως και 30% πιο φωτεινή αλλά ίσως και υπερβολικά θολή.

Πηγή: ertnews.gr

Πάνω από 10.000 ταξιδιώτες θα ξεκινήσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές από… τη ζυγαριά.

Συγκεκριμένα, έως τις 2 Ιουλίου, η Air New Zealand διεξάγει έρευνα για τη μέτρηση του μέσου βάρους των επιβατών και των αποσκευών τους σε διεθνείς πτήσεις από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Ώκλαντ.

Κατά το check-in, οι ταξιδιώτες καλούνται να σταθούν σε ψηφιακή ζυγαριά. Οι αποσκευές τους τοποθετούνται σε διαφορετική κλίμακα. Τα δεδομένα υποβάλλονται στην έρευνα ανώνυμα.

Η Air New Zealand διενεργεί αυτές τις έρευνες βάρους επιβατών εδώ και χρόνια.

Το 2003, μια έρευνα από την Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας της Νέας Ζηλανδίας (CAA) σε 15.000 ανθρώπους βρήκε ότι το μέσο βάρος των επιβατών και των χειραποσκευών τους ήταν 85,4 κιλά. Με βάση αυτά τα ευρήματα, η CAA μπόρεσε να προσδιορίσει ένα «κανονικό βάρος» και να υπολογίσει πόσους επιβάτες μπορεί να μεταφέρει ένα μεγάλο αεροπλάνο.

Διαβεβαιώσεις για προστασία ατομικών δεδομένων

«Θέλουμε να διαβεβαιώσουμε τους πελάτες μας ότι δεν υπάρχει ορατή οθόνη πουθενά. Κανείς δεν μπορεί να δει το βάρος σας – ούτε εμείς. Ξέρουμε ότι το να πατάς στη ζυγαριά μπορεί να είναι τρομακτικό», είπε ο εκπρόσωπος των αερογραμμών, Alastair James.

«Ζυγίζουμε όλα όσα πηγαίνουν στο αεροσκάφος – από το φορτίο μέχρι τα γεύματα στο αεροσκάφος, μέχρι τις αποσκευές. Για τους επιβάτες, το πλήρωμα και τις χειραποσκευές, χρησιμοποιούμε μέσο βάρος, το οποίο λαμβάνουμε από τη διεξαγωγή αυτής της έρευνας».

Το νέο πρόγραμμα, θα εγκαινιάσουν οι επιβάτες της πτήσης από το Ώκλαντ στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης. Η πτήση των 17 ωρών είναι μια από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια παγκοσμίως.

Παρόμοια μελέτη πραγματοποιήθηκε το 2021, αλλά μόνο για πτήσεις εσωτερικού. Η ζύγιση επιβατών σε διεθνείς πτήσεις αναβλήθηκε την εποχή της πανδημίας.

Πηγή: ertnews.gr

Λίγες ημέρες πριν σιγήσει, το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ «έδωσε» στους αστρονόμους πληροφορίες για τρεις νέους εξωπλανήτες.

Η έρευνα, που διεξήχθη με τη βοήθεια πολιτών-ερασιτεχνών αστρονόμων, δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.

Πέρα από το ηλιακό μας σύστημα έχουν επιβεβαιωθεί περισσότεροι από 5.000 πλανήτες και οι περισσότεροι από τους μισούς ανακαλύφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA.

Λίγο πριν σιγήσει, τον Οκτώβριο του 2018, το τηλεσκόπιο συνέχισε να καταγράφει τη φωτεινότητα των άστρων και μια ομάδα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και το Πανεπιστήμιο του Ουινσκόνσιν, ερεύνησε τα υψηλής ποιότητας δεδομένα της τελευταίας εβδομάδας του και εντόπισε τρία αστέρια, στο ίδιο μέρος του ουρανού, η φωτεινότητα των οποίων φάνηκε να εξασθενεί για λίγο.

Όπως διαπίστωσαν, δύο από τα άστρα «φιλοξενούν» από έναν πλανήτη, ενώ το τρίτο έναν «υποψήφιο» πλανήτη που δεν έχει ακόμη επαληθευτεί.

Οι ερευνητές παρουσίασαν τις παρατηρήσεις τους στην ομάδα ερασιτεχνών και επαγγελματιών αστρονόμων «Visual Survey Group», που αναζητούν με το μάτι εξωπλανήτες σε δορυφορικά δεδομένα. Η ομάδα πέρασε μερικές ημέρες εξετάζοντας αποτελεσματικά τις καμπύλες φωτός περίπου 33.000 αστεριών, που κατέγραψε το Κέπλερ.

Ήταν δεδομένα που συνέλεξε το τηλεσκόπιο μόλις μία εβδομάδα πριν αρχίσει να χάνει τα καύσιμά του. Ακόμα και με αυτά τα λίγα δεδομένα, η ομάδα κατάφερε να εντοπίσει μια μοναδική διέλευση σε τρία διαφορετικά αστέρια.

Στη συνέχεια οι επαγγελματίες αστρονόμοι εξέτασαν τις τελευταίες, χαμηλότερης ποιότητας παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου, οι οποίες ελήφθησαν τις τελευταίες έντεκα ημέρες λειτουργίας του για να δουν αν μπορούσαν να εντοπίσουν επιπλέον διελεύσεις στα ίδια τρία άστρα, απόδειξη ότι ένας πλανήτης περιφέρεται περιοδικά γύρω από το άστρο του. Αυτή η έρευνα επιβεβαίωσε τους δύο πλανήτες.

Ο ένας πλανήτης είναι ο Κ2-416 b που έχει περίπου 2,6 φορές το μέγεθος της Γης και περιστρέφεται γύρω από το άστρο του περίπου κάθε 13 ημέρες. Ο δεύτερος, ο Κ2-417 b, είναι ένας ελαφρώς μεγαλύτερος πλανήτης που έχει λίγο περισσότερο από τρεις φορές το μέγεθος της Γης και περιστρέφεται γύρω από το άστρο του κάθε 6,5 ημέρες.

Και οι δύο πλανήτες βρίσκονται σε απόσταση περίπου 400 ετών φωτός από τη Γη.

Ο υποψήφιος πλανήτης (EPIC 246251988 b) είναι ο μεγαλύτερος από τους τρεις με μέγεθος σχεδόν τετραπλάσιο της Γης, περιφέρεται γύρω από το άστρο του σε περίπου δέκα ημέρες και βρίσκεται λίγο πιο μακριά, 1.200 έτη φωτός από τη Γη.

«Βρήκαμε τους τελευταίους ίσως πλανήτες που ανακάλυψε ποτέ το Κέπλερ, σε δεδομένα που ελήφθησαν, ενώ το διαστημικό σκάφος έτρεχε κυριολεκτικά με αναθυμιάσεις», λέει ο καθηγητής Άντριου Βάντερμπεργκ από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μια αθέατη μαύρη τρύπα μεσαίας μάζας, που κρύβεται στην καρδιά του κοντινότερου σφαιρωτού σμήνους αστέρων στη Γη, το οποίο βρίσκεται 6.000 έτη φωτός μακριά, εντόπισαν αστρονόμοι.

Οι μαύρες τρύπες μεσαίας μάζας, που ζυγίζουν περίπου 100 ως 100.000 φορές τη μάζα του Ήλιου, φαίνεται ότι είναι σπάνιες και αστρονόμοι έχουν εντοπίσει κάποιες πιθανές τέτοιες μαύρες τρύπες στην περιφέρεια άλλων γαλαξιών, αλλά και σε πυκνά σφαιρωτά σμήνη αστεριών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον γαλαξία μας.

Χρησιμοποιώντας τις μοναδικές δυνατότητες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA, οι αστρονόμοι εστίασαν στον πυρήνα του σφαιρωτού αστρικού σμήνους Messier 4 (M4) για να διερευνήσουν μαύρες τρύπες με μεγαλύτερη ακρίβεια από ότι σε προηγούμενες έρευνες.

Η μελέτη τους δημοσιεύεται στο περιοδικό της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας «Monthly Notices».

Η ομάδα, με επικεφαλής τον Εντουάρντο Βιτράλ από το Επιστημονικό Ινστιτούτο του Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη, εντόπισε μια πιθανή μαύρη τρύπα ενδιάμεσης μάζας, που ζυγίζει περίπου 800 φορές τη μάζα του Ήλιου.

Η τρύπα αυτή δεν είναι ορατή, αλλά η μάζα της υπολογίστηκε μελετώντας την κίνηση των αστεριών που βρίσκονται στο βαρυτικό πεδίο της.

Συγκεκριμένα, οι αστρονόμοι εξέτασαν παρατηρήσεις δώδεκα ετών του Μ4 από το Hubble. Το διαστημικό σκάφος Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) συνέβαλε επίσης με σαρώσεις πάνω από 6.000 αστέρων που περιόρισαν το συνολικό σχήμα του σμήνους και τη μάζα του.

Πάντως, επειδή οι μαύρες τρύπες μεσαίας μάζας στα σφαιρωτά σμήνη είναι τόσο αόριστες, ο Βιτράλ προειδοποιεί ότι «εναλλακτικά, μπορεί να υπάρχει ένας αστρικός μηχανισμός που απλώς δεν γνωρίζουμε, τουλάχιστον στο πλαίσιο της τρέχουσας φυσικής».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ