Σε υψόμετρο πάνω από τα 1.200 μέτρα, στις κορυφές του Βερμίου, ο ανυποψίαστος επισκέπτης που αναζητάει μια εμπειρία γνήσιας επαφής με τη φύση, αφήνει πίσω του την Κουτσούφλιανη, προσεγγίζοντας το πυκνό δάσος στον Άγιο Παύλο, λίγα μόλις χιλιόμετρα πιο ψηλά.

Ο ανοιξιάτικος άνεμος μεταφέρει ως εκεί ένα μεθυστικό άρωμα, γνώριμο σε πολλούς, που στέλνει τα πρώτα μηνύματα γι’ αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει. Μετά τα πρώτα σπίτια και την πρώτη στροφή στον μικρό οικισμό, αποκαλύπτεται στον ορίζοντα ένα ασυνήθιστο θέαμα: ένα ανθισμένο φυσικό λιβάδι από νάρκισσους στην καρδιά ενός οροπεδίου, όπου κάποτε υπήρξε λίμνη.

Σε αυτό το Αλπικό τοπίο με τον πλούσιο υδρολογικό πλούτο του Βερμίου ζει ένα φυτό γνωστό από την αρχαιότητα, με ποιητική ονομασία, ισχυρές φαρμακευτικές ιδιότητες αλλά και τοξική δράση.

Πάνω στην κουβέντα για το καλωσόρισμα, η Φρειδερίκη Χαϊτίδου, κάτοικος της περιοχής, μιλάει με ενθουσιασμό για το τοπίο και την σπάνια ομορφιά του, ακριβώς στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που ο νάρκισσος ανθίζει και «πλημμυρίζει» τον τόπο με αρώματα και χρώματα.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον Νάρκισσο poeticus, όπως ονομάζεται και επισήμως, φέρνει στη μνήμη της ένα ντοκιμαντέρ που είχε παρακολουθήσει πριν από καιρό για το συγκεκριμένο λουλούδι, που συνδέεται με τον ελληνικό μύθο του Νάρκισσου.

Θυμάται, μάλιστα, ότι παρουσίαζε μια περιοχή στις Άλπεις, όπου βρίσκονταν καλλιέργειες νάρκισσων για την παρασκευή διαφόρων προϊόντων.

Πολύτιμα συστατικά για τη θεραπεία της άνοιας και του καρκίνου

«Είναι πάρα πολύ όμορφο να πέσει κανείς πάνω σε ένα λιβάδι με ανθισμένους νάρκισσους κάπου την άνοιξη», σημειώνει, από την πλευρά του, ο Θεοφάνης Κωνσταντινίδης, αναπληρωτής καθηγητής Συστηματικής Βοτανικής στο Τμήμα Βιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μιλάει ιδιαίτερα για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του νάρκισσου poeticus και τη σύνδεσή του με τη θεραπεία της νόσου Alzheimer αλλά και την κυτταροστατική του δράση, χάρη στην οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά του καρκίνου. Διευκρινίζει, βέβαια, ότι το λουλούδι αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από τον καθένα, δεδομένης της μεγάλης του δραστικότητας και της υψηλής του τοξικότητας, που επιβάλλει τους κατάλληλους χειρισμούς από τους επιστήμονες του κλάδου.

Με σεβασμό, άλλωστε, στη βιοποικιλότητα της φύσης, υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την ανάγκη διατήρησης και προστασίας ενός τέτοιου φυσικού ενδιαιτήματος. Ωστόσο, υποστηρίζει ότι θα μπορούσαν να αναζητηθούν εκτάσεις κατάλληλες για την καλλιέργεια νάρκισσων σε τόπους με υγρασία και υψηλό υψόμετρο, με σκοπό την αξιοποίησή τους για φαρμακευτικούς σκοπούς αλλά και για την αρωματοποιία.

Η λίμνη αποξηράνθηκε το 1974

Όσο για την ιδιαιτερότητα του τοπίου και τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν σε αυτό, ο Μιλτιάδης Χαϊτίδης, ένας από τους λίγους κατοίκους του Αγίου Παύλου, κυρίως το καλοκαίρι, θυμάται ότι εκεί που σήμερα βρίσκεται το λιβάδι με τους νάρκισσους υπήρξε πριν από αρκετά χρόνια μια λίμνη που αποξηράνθηκε το 1974.

«Πολύ παλιά ήταν λίμνη. Την αποξήραναν γιατί ο κόσμος εδώ ζούσε καλλιεργώντας πατάτες, φασολάκια, λάχανο, παντζάρια και καρότα. Οι κάτοικοι ήταν πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή από διάφορα μέρη. Αρχικά ήρθαν στον κάμπο, αλλά τους πλάκωσε η ελονοσία. Έτσι πήραν τα άλογα και ανέβηκαν στα βουνά. Όταν είδαν το μέρος, τους άρεσε πολύ και άρχισαν να ασχολούνται εδώ με την γεωργία και την κτηνοτροφία», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ