Η περιοχή Τενάγη Φιλίππων, στην ανατολική Μακεδονία, αποτελεί ένα από τα ελάχιστα σημεία αναφοράς για την κλιματική αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο, δίνοντας πληροφορίες για τις αλλαγές που σημειώθηκαν στην περιοχή για πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια.

Μια ομάδα ερευνητών από πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ελλάδας μελέτησε απολιθωμένη γύρη που συνέλεξε στο σημείο αυτό και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για πιθανή ερημοποίηση που απειλεί τα δάση της Μεσογείου.

Ο τυρφώνας (έλος) στα Τενάγη Φιλίππων είναι μοναδικός. Είναι ο βαθύτερος σε παγκόσμιο επίπεδο, με πάχος περίπου 170 μέτρα που αντιστοιχούν σε μια απόθεση της τύρφης τα τελευταία 1.300.000 χρόνια.

Αποτελεί λοιπόν ένα σπάνιο κλιματικό αρχείο, ένα από τα λίγα σημεία αναφοράς για τα χερσαία περιβάλλοντα σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με την κλιματική αλλαγή.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Έλληνας ερευνητής του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, Ανδρέας Κουτσοδενδρής, παρομοιάζει τα Τενάγη Φιλίππων με ένα μεγάλο βιβλίο Ιστορίας, όπου κάθε εκατοστό της τύρφης αντιστοιχεί σε μια σελίδα με πληροφορίες για αλλαγές στη βλάστηση και στο κλίμα της περιοχής.

«Οι πιο πολλές περιοχές μάς δίνουν πληροφορίες για μερικές εκατοντάδες ή λίγες χιλιάδες χρόνια. Το μοναδικό της περιοχής Τενάγη Φιλίππων είναι ότι έχουμε ένα κλιματικό αρχείο που πηγαίνει πίσω σε βάθος χρόνου και είναι μοναδικό. Αφορά στην Ιστορία που έχει καταγραφεί εκεί τα τελευταία 1,3 εκατομμύρια χρόνια», λέει χαρακτηριστικά.

Μια ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και τον κ. Κουτσοδενδρή, διεξάγει στην περιοχή έρευνα για σχεδόν 20 χρόνια, έχοντας ως στόχο να καταγράψει τις αλλαγές στο οικοσύστημα της περιοχής σε βάθος χρόνου, πληροφορίες πολύτιμες και για τη βιωσιμότητά της στο μέλλον.

Η επιλογή της περιοχής αυτής έγινε και για έναν ακόμα λόγο.

Το κλίμα στα Τενάγη Φιλίππων είναι αντιπροσωπευτικό για τις ξηρές περιοχές της Μεσογείου, δηλαδή για τα δύο τρίτα της λεκάνης της Μεσογείου που υπολογίζονται σε περίπου 76 εκατομμύρια εκτάρια.

Οπότε οι εκτιμήσεις των ερευνητών για τις αλλαγές στο κλίμα εδώ αφορούν και στο μεγαλύτερο ποσοστό των οικοσυστημάτων της Μεσογείου.

Αντικείμενο μελέτης αποτέλεσε η γύρη, που, όπως εξηγεί ο κ. Κουτσοδενδρής, αν βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον, μπορεί να διατηρηθεί για εκατομμύρια χρόνια μέσα στα ιζήματα και να δώσει σημαντικές πληροφορίες για τη βλάστηση και άρα το κλίμα του παρελθόντος.

Η ερευνητική ομάδα εστίασε στα ανώτερα 90 μέτρα της τύρφης, που αντιστοιχούν περίπου στα τελευταία 500.000 χρόνια ιστορίας της περιοχής.

Αφού έκαναν γεωτρήσεις για τη συλλογή ιζημάτων, οι επιστήμονες μελέτησαν περίπου 2.500 δείγματα γύρης που διατηρήθηκαν σε ιζήματα διαφορετικού βάθους για να εντοπίσουν τις διακυμάνσεις του κλίματος και της βλάστησης κατά την περίοδο αυτή.

Τα δείγματα που επιλέχθηκαν έχουν χρονική απόσταση μεταξύ τους περίπου 200 χρόνια, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η χρονική διαφορά είναι μόλις 80 χρόνια, προκειμένου η βλάστηση και οι αλλαγές της κατά τη διάρκεια αυτών των 500.000 χρόνων να μπορεί να μελετηθεί με μεγάλη ακρίβεια.

Τα δεδομένα από τη μελέτη της γύρης συσχετίστηκαν με γεωχημικές αναλύσεις της τύρφης, η χημική σύσταση της οποίας αλλάζει ανάλογα με το κλίμα της κάθε εποχής, καταγράφοντας με λεπτομέρεια τις μεταβολές στα επίπεδα βροχόπτωσης.

Τα αποτελέσματα που προέκυψαν καταδεικνύουν ότι στο παρελθόν, μόλις οι βροχοπτώσεις έπεσαν σε χαμηλά όρια, τα μεσογειακά δάση μετατράπηκαν σε στέπες ταχύτατα, μέσα σε λίγες μόνο δεκαετίες.

Επίσης, διαπίστωσαν ότι η ποσότητα των βροχοπτώσεων στην περιοχή της Μεσογείου επηρεάστηκε από τις αλλαγές στην περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε διοξείδιο του άνθρακα, γεγονός ιδιαίτερα ανησυχητικό σήμερα που, όπως εξηγεί ο ερευνητής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα θεωρείται η μεγαλύτερη των τελευταίων 4,5 εκατομμυρίων χρόνων.

«Επειδή τα μεσογειακά δάση είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στην κλιματική αλλαγή, η ανησυχία για την επιβίωσή τους αυξάνεται υπό το πρίσμα των ανθρωπογενών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και της συνακόλουθης υπερθέρμανσης του πλανήτη», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κουτσοδενδρής.

Οι παραπάνω πληροφορίες σε συνδυασμό με τα εξειδικευμένα κλιματικά μοντέλα που έχουν στα χέρια τους οι επιστήμονες προειδοποιούν για μια δραματική μείωση των βροχοπτώσεων και άρα πιθανή ερημοποίηση των δασών της Μεσογείου στο εγγύς μέλλον.

Οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση, η εξαφάνιση των δασών της Μεσογείου δεν θα γίνει σταδιακά αλλά με πολύ γρήγορους ρυθμούς, γι’ αυτό και χρειάζονται στοχευμένες παρεμβάσεις διαχείρισης των δασών ώστε αυτά να γίνουν πιο ανθεκτικά.

Στην έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature Communications», συμμετέχει μια μεγάλη ομάδα ερευνητικών φορέων. Από την Ελλάδα συμμετέχει το Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών με τον καθηγητή Κίμωνα Χρηστάνη. Επίσης, παίρνουν μέρος το Ινστιτούτο Εξελικτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μονπελιέ με τον Έλληνα ερευνητή, Βασίλη Δάκο, η Σχολή Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, το Τμήμα Μοριακής Βοτανολογίας του Πανεπιστημίου του Χόχενχαϊμ, το Ινστιτούτο Γεωλογίας του Πανεπιστημίου του Αμβούργου, το Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Ρόγιαλ Χόλογουεϊ του Λονδίνου, το Κέντρο Βιοποικιλότητας και Κλιματικής Έρευνας Σένκενμπεργκ στη Φρανκφούρτη και η Σχολή Περιβάλλοντος, Γεωγραφίας και Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η πρώτη Πανσέληνος του φετινού καλοκαιριού θα σημειωθεί σήμερα το βράδυ (4/6) και πρόκειται για το λεγόμενο «Φεγγάρι της Φράουλας».

Η πανσέληνος φέρει αυτή την ονομασία, καθώς ο Ιούνιος είναι η πιο κατάλληλη περίοδος για τη συγκομιδή της.

Οι ειδικοί την περιγράφουν ως πορτοκαλί σφαίρα που σταδιακά θα κιτρινίζει και όταν ανέβει ψηλά θα είναι ως και 30% πιο φωτεινή αλλά ίσως και υπερβολικά θολή.

Πηγή: ertnews.gr

Πάνω από 10.000 ταξιδιώτες θα ξεκινήσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές από… τη ζυγαριά.

Συγκεκριμένα, έως τις 2 Ιουλίου, η Air New Zealand διεξάγει έρευνα για τη μέτρηση του μέσου βάρους των επιβατών και των αποσκευών τους σε διεθνείς πτήσεις από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Ώκλαντ.

Κατά το check-in, οι ταξιδιώτες καλούνται να σταθούν σε ψηφιακή ζυγαριά. Οι αποσκευές τους τοποθετούνται σε διαφορετική κλίμακα. Τα δεδομένα υποβάλλονται στην έρευνα ανώνυμα.

Η Air New Zealand διενεργεί αυτές τις έρευνες βάρους επιβατών εδώ και χρόνια.

Το 2003, μια έρευνα από την Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας της Νέας Ζηλανδίας (CAA) σε 15.000 ανθρώπους βρήκε ότι το μέσο βάρος των επιβατών και των χειραποσκευών τους ήταν 85,4 κιλά. Με βάση αυτά τα ευρήματα, η CAA μπόρεσε να προσδιορίσει ένα «κανονικό βάρος» και να υπολογίσει πόσους επιβάτες μπορεί να μεταφέρει ένα μεγάλο αεροπλάνο.

Διαβεβαιώσεις για προστασία ατομικών δεδομένων

«Θέλουμε να διαβεβαιώσουμε τους πελάτες μας ότι δεν υπάρχει ορατή οθόνη πουθενά. Κανείς δεν μπορεί να δει το βάρος σας – ούτε εμείς. Ξέρουμε ότι το να πατάς στη ζυγαριά μπορεί να είναι τρομακτικό», είπε ο εκπρόσωπος των αερογραμμών, Alastair James.

«Ζυγίζουμε όλα όσα πηγαίνουν στο αεροσκάφος – από το φορτίο μέχρι τα γεύματα στο αεροσκάφος, μέχρι τις αποσκευές. Για τους επιβάτες, το πλήρωμα και τις χειραποσκευές, χρησιμοποιούμε μέσο βάρος, το οποίο λαμβάνουμε από τη διεξαγωγή αυτής της έρευνας».

Το νέο πρόγραμμα, θα εγκαινιάσουν οι επιβάτες της πτήσης από το Ώκλαντ στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης. Η πτήση των 17 ωρών είναι μια από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια παγκοσμίως.

Παρόμοια μελέτη πραγματοποιήθηκε το 2021, αλλά μόνο για πτήσεις εσωτερικού. Η ζύγιση επιβατών σε διεθνείς πτήσεις αναβλήθηκε την εποχή της πανδημίας.

Πηγή: ertnews.gr

Λίγες ημέρες πριν σιγήσει, το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ «έδωσε» στους αστρονόμους πληροφορίες για τρεις νέους εξωπλανήτες.

Η έρευνα, που διεξήχθη με τη βοήθεια πολιτών-ερασιτεχνών αστρονόμων, δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.

Πέρα από το ηλιακό μας σύστημα έχουν επιβεβαιωθεί περισσότεροι από 5.000 πλανήτες και οι περισσότεροι από τους μισούς ανακαλύφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA.

Λίγο πριν σιγήσει, τον Οκτώβριο του 2018, το τηλεσκόπιο συνέχισε να καταγράφει τη φωτεινότητα των άστρων και μια ομάδα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και το Πανεπιστήμιο του Ουινσκόνσιν, ερεύνησε τα υψηλής ποιότητας δεδομένα της τελευταίας εβδομάδας του και εντόπισε τρία αστέρια, στο ίδιο μέρος του ουρανού, η φωτεινότητα των οποίων φάνηκε να εξασθενεί για λίγο.

Όπως διαπίστωσαν, δύο από τα άστρα «φιλοξενούν» από έναν πλανήτη, ενώ το τρίτο έναν «υποψήφιο» πλανήτη που δεν έχει ακόμη επαληθευτεί.

Οι ερευνητές παρουσίασαν τις παρατηρήσεις τους στην ομάδα ερασιτεχνών και επαγγελματιών αστρονόμων «Visual Survey Group», που αναζητούν με το μάτι εξωπλανήτες σε δορυφορικά δεδομένα. Η ομάδα πέρασε μερικές ημέρες εξετάζοντας αποτελεσματικά τις καμπύλες φωτός περίπου 33.000 αστεριών, που κατέγραψε το Κέπλερ.

Ήταν δεδομένα που συνέλεξε το τηλεσκόπιο μόλις μία εβδομάδα πριν αρχίσει να χάνει τα καύσιμά του. Ακόμα και με αυτά τα λίγα δεδομένα, η ομάδα κατάφερε να εντοπίσει μια μοναδική διέλευση σε τρία διαφορετικά αστέρια.

Στη συνέχεια οι επαγγελματίες αστρονόμοι εξέτασαν τις τελευταίες, χαμηλότερης ποιότητας παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου, οι οποίες ελήφθησαν τις τελευταίες έντεκα ημέρες λειτουργίας του για να δουν αν μπορούσαν να εντοπίσουν επιπλέον διελεύσεις στα ίδια τρία άστρα, απόδειξη ότι ένας πλανήτης περιφέρεται περιοδικά γύρω από το άστρο του. Αυτή η έρευνα επιβεβαίωσε τους δύο πλανήτες.

Ο ένας πλανήτης είναι ο Κ2-416 b που έχει περίπου 2,6 φορές το μέγεθος της Γης και περιστρέφεται γύρω από το άστρο του περίπου κάθε 13 ημέρες. Ο δεύτερος, ο Κ2-417 b, είναι ένας ελαφρώς μεγαλύτερος πλανήτης που έχει λίγο περισσότερο από τρεις φορές το μέγεθος της Γης και περιστρέφεται γύρω από το άστρο του κάθε 6,5 ημέρες.

Και οι δύο πλανήτες βρίσκονται σε απόσταση περίπου 400 ετών φωτός από τη Γη.

Ο υποψήφιος πλανήτης (EPIC 246251988 b) είναι ο μεγαλύτερος από τους τρεις με μέγεθος σχεδόν τετραπλάσιο της Γης, περιφέρεται γύρω από το άστρο του σε περίπου δέκα ημέρες και βρίσκεται λίγο πιο μακριά, 1.200 έτη φωτός από τη Γη.

«Βρήκαμε τους τελευταίους ίσως πλανήτες που ανακάλυψε ποτέ το Κέπλερ, σε δεδομένα που ελήφθησαν, ενώ το διαστημικό σκάφος έτρεχε κυριολεκτικά με αναθυμιάσεις», λέει ο καθηγητής Άντριου Βάντερμπεργκ από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μια αθέατη μαύρη τρύπα μεσαίας μάζας, που κρύβεται στην καρδιά του κοντινότερου σφαιρωτού σμήνους αστέρων στη Γη, το οποίο βρίσκεται 6.000 έτη φωτός μακριά, εντόπισαν αστρονόμοι.

Οι μαύρες τρύπες μεσαίας μάζας, που ζυγίζουν περίπου 100 ως 100.000 φορές τη μάζα του Ήλιου, φαίνεται ότι είναι σπάνιες και αστρονόμοι έχουν εντοπίσει κάποιες πιθανές τέτοιες μαύρες τρύπες στην περιφέρεια άλλων γαλαξιών, αλλά και σε πυκνά σφαιρωτά σμήνη αστεριών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον γαλαξία μας.

Χρησιμοποιώντας τις μοναδικές δυνατότητες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA, οι αστρονόμοι εστίασαν στον πυρήνα του σφαιρωτού αστρικού σμήνους Messier 4 (M4) για να διερευνήσουν μαύρες τρύπες με μεγαλύτερη ακρίβεια από ότι σε προηγούμενες έρευνες.

Η μελέτη τους δημοσιεύεται στο περιοδικό της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας «Monthly Notices».

Η ομάδα, με επικεφαλής τον Εντουάρντο Βιτράλ από το Επιστημονικό Ινστιτούτο του Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη, εντόπισε μια πιθανή μαύρη τρύπα ενδιάμεσης μάζας, που ζυγίζει περίπου 800 φορές τη μάζα του Ήλιου.

Η τρύπα αυτή δεν είναι ορατή, αλλά η μάζα της υπολογίστηκε μελετώντας την κίνηση των αστεριών που βρίσκονται στο βαρυτικό πεδίο της.

Συγκεκριμένα, οι αστρονόμοι εξέτασαν παρατηρήσεις δώδεκα ετών του Μ4 από το Hubble. Το διαστημικό σκάφος Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) συνέβαλε επίσης με σαρώσεις πάνω από 6.000 αστέρων που περιόρισαν το συνολικό σχήμα του σμήνους και τη μάζα του.

Πάντως, επειδή οι μαύρες τρύπες μεσαίας μάζας στα σφαιρωτά σμήνη είναι τόσο αόριστες, ο Βιτράλ προειδοποιεί ότι «εναλλακτικά, μπορεί να υπάρχει ένας αστρικός μηχανισμός που απλώς δεν γνωρίζουμε, τουλάχιστον στο πλαίσιο της τρέχουσας φυσικής».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η NASA ζητάει τη βοήθεια όλων όσων είναι λάτρεις του Διαστήματος για να εντοπίσει αστεροειδείς μέσα από χιλιάδες δεδομένα.

Πρόκειται για το πρόγραμμα «The Daily Minor Planet project», στο πλαίσιο του οποίου ο κάθε ενδιαφερόμενος καλείται να δει μια σειρά εικόνων και να αποφασίσει αν οι κηλίδες φωτός μοιάζουν με αστεροειδείς, αυτά τα κομμάτια βράχου που πέφτουν στο Διάστημα ως απομεινάρια του σχηματισμού του Ηλιακού μας Συστήματος, ή αν αντίθετα είναι ψευδείς ανιχνεύσεις που οφείλονται σε αστέρια στο φόντο που τρεμοπαίζουν, σκόνη στον καθρέφτη του τηλεσκοπίου ή άλλα αίτια.

Οι εθελοντές επισκέπτονται την ιστοσελίδα zooniverse και, αφού παρατηρήσουν μια σειρά εικόνων, απαντούν με «ναι» ή «όχι» για το αν βλέπουν σε αυτές αστεροειδείς. Επίσης, μπορούν να γράψουν σχόλια ή να ανταλλάξουν σκέψεις και πληροφορίες με άλλους συμμετέχοντες.

Οι εικόνες που καλούνται να αξιολογήσουν προέρχονται από το αστρονομικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Αριζόνα «Catalina Sky Survey», που χρηματοδοτείται από τη NASA. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού συλλέγονται στο Αστεροσκοπείο Steward στην Αριζόνα περισσότερες από 1.000 εικόνες κάθε βράδυ.

Οι εικόνες αυτές προστίθενται καθημερινά στην ιστοσελίδα.

Αυτός ο τεράστιος όγκος εικόνων που συλλέγεται δυσχεραίνει τους ερευνητές, οι οποίοι ζητούν τη βοήθεια του κοινού για να εντοπίσουν τους κοντινούς στη γη αστεροειδείς (γεωπλήσιους), οι οποίοι «ξεγλιστρούν» από το σύστημα ανίχνευσης.

Το λογισμικό ανίχνευσης αστεροειδών μπορεί να εντοπίζει πιθανούς αστεροειδείς, ωστόσο οι επιστήμονες σημειώνουν ότι πολλές από αυτές τις ανιχνεύσεις είναι ψευδώς θετικές.

Μάλιστα, υπολογίζεται ότι μόλις το 1% των εικόνων που παρουσιάζονται στους χρήστες απεικονίζει αληθινούς αστεροειδείς.

«Παίρνουμε τόσες πολλές εικόνες του ουρανού κάθε βράδυ που δεν είναι εφικτό να τις εξετάσουμε όλες για να εντοπίσουμε πιθανούς αστεροειδείς», σημειώνει ο Κάρσον Φουλς, επικεφαλής του προγράμματος «Catalina Sky Survey». «Σκέφτηκα ότι θα ήταν υπέροχο αν οι άνθρωποι μπορούσαν να κάνουν αυτό που κάνουμε εμείς κάθε βράδυ. Αυτή η ιστοσελίδα ανοίγει τις πόρτες. Θέλετε να ψάξετε και εσείς για αστεροειδείς; Αν ναι, ελάτε μέσα», προσθέτει ο ίδιος.

Οι μεγαλύτεροι αστεροειδείς αντανακλούν περισσότερο φως και έχουν ανακαλυφθεί από τους επιστήμονες, ωστόσο οι μικρότεροι είναι πιο πολυάριθμοι και λιγότερο εύκολο να εντοπιστούν.

Οι περισσότεροι αστεροειδείς του Ηλιακού μας Συστήματος εντοπίζονται στην Κύρια Ζώνη, που βρίσκεται ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία.

Συχνότερα, οι αστεροειδείς αυτοί περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο ακίνδυνα, χωρίς ποτέ να διασταυρωθούν με τις τροχιές των μεγάλων πλανητών. Όμως, άλλοι, οι γεωπλήσιοι αστεροειδείς, έχουν τροχιές που μπορούν να τους φέρουν κοντά στη Γη ή που τέμνουν την τροχιά της Γης.

Υπάρχουν τόσοι πολλοί λόγοι για να βρούμε αυτά τα αντικείμενα, σύμφωνα με τη NASA. Ορισμένοι αστεροειδείς αποτελούν κίνδυνο πρόσκρουσης στη Γη, ενώ άλλοι είναι απαραίτητοι στην προσπάθεια της ανθρωπότητας να εξερευνήσει το Διάστημα.

Το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο πρότζεκτ είναι τόσο μεγάλο που στις πρώτες τέσσερις μέρες από την έναρξη λειτουργίας της ιστοσελίδας συμμετέχουν στην αναζήτηση περισσότεροι από 1.200 εθελοντές, οι οποίοι έχουν ολοκληρώσει ήδη το 56% του πρότζεκτ.

Ωστόσο δεν είναι η πρώτη φορά που η NASA ζητάει τη βοήθεια του κοινού στον εντοπισμό αντικειμένων στο Διάστημα.

Είχε προηγηθεί το πρότζεκτ «Catalina Outer Solar System Survey project», στο οποίο οι συμμετέχοντες καλούνταν να αναζητήσουν σε φωτογραφίες ουράνια σώματα που βρίσκονται πέρα από την τροχιά του πλανήτη Ποσειδώνα.

Επίσης, σε εξέλιξη βρίσκεται το πρόγραμμα «Active Asteroids» για την αναζήτηση ενεργών αστεροειδών, μια κατηγορία αντικειμένων που εντοπίζεται σπάνια.

Τέτοιου είδους προγράμματα ανήκουν στη λεγόμενη «Επιστήμη των πολιτών», που αφορά στη συμμετοχή των πολιτών σε δραστηριότητες και διαδικασίες, οι οποίες λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια μιας επιστημονικής έρευνας. Μέσω σχετικών προγραμμάτων της NASA, περισσότεροι από 410 πολίτες έχουν συμπεριληφθεί ως συν-συγγραφείς σε επιστημονικές δημοσιεύσεις της.

Αυτή την περίοδο η NASA έχει 36 τέτοια πρότζεκτς ενεργά, που απευθύνονται σε ενδιαφερόμενους πολίτες σε όλο τον κόσμο, από την καταγραφή πληθυσμών πιγκουίνων και την παρατήρηση λιμνών μέχρι την ανάλυση της ποιότητας του αέρα και την καταγραφή ήχων πουλιών.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ