Οι δυσκολίες και αποκλεισμοί της πλειοψηφίας των απόδημων στην εγγραφή του εκλογικού καταλόγου για τις εθνικές εκλογές με τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος οδηγούν στην περιορισμένη συμμετοχή.

Με στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου έχουν κατατεθεί μόλις 5165 αιτήσεις, από τις οποίες οι 3893 εγκρίθηκαν και 400 είναι υπό έλεγχο.

Για ακόμα μια φορά η ελληνική πολιτεία δείχνει  ανικανότητα στο να συμπεριλάβει ενεργά την ελληνική ομογένεια στα της χώρας, μια ομογένεια που για δεκαετίες από το 1950 έως και σήμερα  είναι ένας πυλώνας οικονομικής στήριξης στη χώρα και αρωγός των εθνικών θεμάτων εκτός συνόρων παρόλη την έλλειψη κοινού εθνικού σχεδιασμού.

Η διαφημιστική καμπάνια εκατομμυρίων του 2021 της ελληνικής κυβέρνησης και οι προσδοκίες για εγγραφή εκατοντάδων χιλιάδων αποδήμων δεν απέδωσε.

Στις καλύτερες προβλέψεις, κύκλοι της κυβέρνησης εκτιμούν ότι δε θα εγγραφούν πάνω από 10.000 και ότι μιας και είναι λίγοι οι μήνες ως προς την προκήρυξη των εκλογών, θα είναι δύσκολο να ανταποκριθεί το υπουργείο στην επεξεργασία και ολοκλήρωση εγγραφών, εάν έρθουν μαζικά την τελευταία στιγμή.

Από την άλλη και για τον ίδιο τον Απόδημο είναι μια ήττα, όταν για χρόνια διεκδικεί την συμμετοχή του και όταν του δίνεται η δυνατότητα δεν συμμετέχει. Αλλά και την γενιά του brain drain, μιας γενιάς που νιώθει απογοητευμένη ενώ δείχνει να μην θέλει ουσιαστικά να συμμετάσχει για να αλλάξει αυτά που κατηγορεί.

Του Βασίλη Βούλγαρη

Εκδότης-Δημοσιογράφος

Μέλος Κ.Π.Ε ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

voulgaris@europolitis.eu 

 

H κάθε κρίση παράγει ευκαιρίες ή όπως έλεγε ο Ωνάσης η κρίση βγάζει κροίσους. Έτσι και η οικονομική κρίση που έδιωξε εκατοντάδες χιλιάδες νέους επιστήμονες (και όχι μόνο) απο την χώρα, μπορεί να γίνει μοχλός διάδοσης της ελληνικής γλώσσας. Η τρόπος είναι δρομολογώντας προγράμματα επιπρόσθετης εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας σε σχολεία. Αυτό θα μπορούσε να γίνει όπου φοιτούν ικανός αριθμός ελληνόπουλων για να δικαιολογήσει κάτι τέτοιο.

Οι περισσότεροι νέοι Έλληνες που έφυγαν απο την χώρα λόγω της κρίσης δεν ζουν π.χ. γύρω απο βιομηχανίες, όπως οι προγενέστεροι Έλληνες μετανάστες. Είναι διάσπαρτοι στην ενδοχώρα και τις πόλεις κάθε κράτους, στο οποίο δραστηριοποιούνται. Π.χ. σε αρκετά κρατίδια της Γερμανίας, ενδεχομένως και σε άλλες χώρες ανα την Ευρώπη, αν υπάρχουν αρκετά παιδιά σε ένα σχολείο, που η μητρική τους γλώσσα είναι μια άλλη ευρωπαϊκή, τότε υποστηρίζεται η έξτρα εκμάθηση αυτής της γλώσσας στο σχολείο τους. Σε αυτό το εγχείρημα φυσικά εξυπακούεται οτι αρωγός πρέπει να είναι το ελληνικό κράτος για την επιτυχία του.

Ιδανικά το ελληνικό κράτος με ντόπιους φορείς του απόδημου Ελληνισμού σε κάθε χώρα, θα έπρεπε να σιγουρέψει οτι τα ελληνόπουλα θα επιτύχουν όσο μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό γίνεται, για να μπορέσει να δικαιολογηθεί η εκμάθηση της ελληνικής, επιπρόσθετα των μαθημάτων του εκάστοτε σχολείου. Είναι σίγουρο οτι παιδιά με κοντινές ή πιο μακρινές ελληνικές ρίζες θα προστίθονταν σε αυτή την προσπάθεια. Καθώς όλο και περισσότερο ξένοι αγοράζουν σπίτια στην Ελλάδα πιθανότατα και παιδιά αυτών να προστεθούν στους μαθητές που θέλουν να μάθουν ελληνικά. Η διάδοση της γλώσσας πρέπει να εντάσσεται σε τυχόν γενικότερες προσπάθειες του ελληνικού κράτους για την διάδοση της ελληνικής κουλτούρας , νεότερης και αρχαίας. Αυτό θα μας κάνει περισσότερο δυνατούς στην απόκτηση ήπιας ισχύος, το οποίο θα αύξανε τους οπαδούς του ελληνισμού και άρα θα είχαμε εν δυνάμει νέους μαθητές που θα ήθελαν να μάθουν την ελληνική, χωρίς να έχουν οποιαδήποτε άλλη σχέση με την Ελληνισμό,εκτός την αγάπη τους γι αυτόν. Ως εκ τούτου, αν όλα λειτουργήσουν όπως πρέπει, τότε θα μπορούσαν να δημιουργηθούν εκατοντάδες διάσπαρτες κοιτίδες Ελληνισμού ανα τον κόσμο, όπου θα εκκολάπτονταν μικροί πρέσβεις της χώρας μας με ελληνικό αίμα ή όχι, οι οποίοι καταρχήν θα ήτνα γνώστες της ελληνικής γλώσσας.

Εν τέλει, με όραμα και οργανωμένη προσπάθεια, συγκερνώντας δυνάμεις απο διάφορα πόστα, μπορούν να γίνουν θαύματα. Ακολουθώντας αυτή την στρατηγική στης διάδοση της ελληνικής στο εξωτερικό, αλλά και σε ποικίλα άλλα θέματα σίγουρα θα λάβει ο Ελληνισμός την θέση που του αρμόζει στο παγκόσμιο στερέωμα.  

Γιάννης Ν. Καστελιανός

Διευθυντής έργων πληροφορικής (IT Project Manager)

Ykastelianos@gmail.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Πυρκαγιές και αναδάσωση … οτι δεν κάνει το κράτος

Aθώωση των εμπλεκόμενων στον σκάνδαλο Siemens, μια απο τα ίδια…

    Νέα χρονιά, νέες ευκαιρίες και προκλήσεις. Το 2023 ήρθε περνώντας μέσα από φωτισμένα σπίτια με χριστουγεννιάτικα λαμπάκια, παιχνίδια, μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Οι άνθρωποι το υποδέχτηκαν με γέλια, χειροκροτήματα και ζεστές αγκαλιές από πρόσωπα αγαπημένα που γυαλίζουν από τον ενθουσιασμό και ίσως και λίγο από το κρασί που συνεχώς γεμίζει τα ποτήρια τους.

    Την πρώτη μέρα του Ιανουαρίου το κοντέρ μηδενίζεται. Λάθη παραγράφονται και η νέα χρονιά φέρνει μαζί της ευκαιρίες για όνειρα και ευχές που δεν πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη. Κάθε τέτοιο ξεκίνημα, οι πιο αισιόδοξοι φτιάχνουν λίστες με στόχους και πλάνα που έχουν στην διάθεση τους 365 μέρες για να πάρουν όψη και μορφή: «Το 2023 θα κάνω περισσότερα ταξίδια», «θα ξεκινήσω γυμναστήριο», «θα κόψω τα γλυκά». Οι λίγο πιο δημιουργικοί δηλώνουν αποφασισμένοι να ξεκινήσουν ένα νέο χόμπι, οι πιο περιπετειώδεις να πάνε επιτέλους για εκείνο το white water rafting με την παρέα που όλο το αναβάλλουν. Οι πιο ρομαντικοί, να βρουν τον μεγάλο έρωτα.

    Όποιες και αν είναι πάντα οι προσδοκίες μας, κάθε νέα χρονιά παραμένει απρόβλεπτη, αρκετά απασχολημένη με τους προσωπικούς της στόχους για να ασχοληθεί με τα δικά μας. Είναι στο χέρι κάθε ανθρώπου να δείξει θέληση και δύναμη ψυχική, αλλά και σωματική (ειδικά αν θέλει να πάει για white water rafting) ώστε να «αγκαλιάσει» την αλλαγή και να την φέρει στα μέτρα του. Και αν όλοι εκεί έξω κυνηγάμε τις «προσωπικές οπτασίες» μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πραγματική ουσία βρίσκεται στα απλά, καθημερινά πράγματα, στο να είμαστε άνθρωποι καλοί, που αγαπούν τους ανθρώπους και τους το δείχνουν. Η ζωή είναι άλλωστε μικρή και τα οικογενειακά τραπέζια με τα σπιτικά φαγητά και τα καλά σερβίτσια που βγαίνουν από το ντουλάπι μόνο κάθε πρωτοχρονιά, της δίνουν λίγο νόημα και ζεστασιά παραπάνω.

-Καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία σε όλους!

Της Ελενας Παρασκευοπούλου

• («Νιώθω το βάρος του κόσμου στους ώμους μου- Όσο μεγαλώνω τόσο πιο ψυχροί γίνεστε οι άνθρωποι.»)

• ΜΗΤΕΡΑ
• Πανεπιστημιούπολη

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τα αποτελέσματα της 8ης Νοεμβρίου, σήμερα οι Αμερικανοί ψηφοφόροι θα κληθούν να ανανεώσουν ολοκληρωτικά την Βουλή Αντιπροσώπων, όπως επίσης και συγκεκριμένες θέσεις που βγαίνουν προς ψηφοφορία στην Γερουσία. Παράλληλα, έχουν στηθεί κάλπες για τους Κυβερνήτες και αιρετούς πολιτειακούς αξιωματούχους, σε μια συγκυρία κατά την οποία η επιλογή του εκλογικού σώματος λαμβάνει την μορφή άτυπου “δημοψηφίσματος” για τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν.

Το κόμμα του Προέδρου φαίνεται ότι θα έχει απώλειες στις ενδιάμεσες εκλογές. Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς είναι ένα μοτίβο το οποίο φαίνεται να επαναλαμβάνεται στην αμερικανική πολιτική Ιστορία. Παρόλα αυτά, το εύρος των απωλειών αυτών και μια ενδεχόμενη ολοκληρωτική ήττα, ενδέχεται να προκαλέσουν τριγμούς, στον δρόμο για τις προεδρικές εκλογές του 2024.

Την τελευταία διετία, οι Δημοκρατικοί είχαν τον έλεγχο του Κονγκρέσσου, καθώς πλειοψηφούσαν στην Βουλή ενώ έλεγχαν και την Γερουσία, έστω και με τον αστερίσκο της παρουσίας δυο πιο συντηρητικών Γερουσιαστών (Σίνεμα – Μάντσιν) που δεν άφησαν μεγάλο χώρο για πιο τολμηρές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Κυβέρνηση Μπάιντεν γνώριζε πως και οι δυο πτέρυγες του Κονγκρέσσου ήταν φίλα προσκείμενες, με αποτέλεσμα να μην απαιτούνται συμβιβασμοί που θα ολίσθαιναν εκτός πολιτικής ατζέντας.

Από την άλλη πλευρά, οι οιωνοί δεν είναι οι καλύτεροι δυνατοί για την σημερινή μάχη· Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, μια σχεδόν βέβαιη απώλεια του ελέγχου της Βουλής, ενώ τις τελευταίες εβδομάδες το μομέντουμ των Ρεπουμπλικανών άλλαξε τον συσχετισμό και στην Γερουσία. Ήδη οι Ρεπουμπλικανοί φαίνεται πως προστατεύουν το Ουισκόνσιν και διεκδικούν τη Νεβάδα, την Τζόρτζια και την Αριζόνα, την ώρα που μόνο η Πενσυλβάνια – με τον φίλο του Ερντογάν, Δρα. Οζ, ως αμφιλεγόμενο υποψήφιο – μπορεί να αλλάξει χέρια, προς όφελος των Δημοκρατικών.

Εφόσον το μομέντουμ που προβλέπεται από τους δημοσκόπους επιβεβαιωθεί και το Δημοκρατικό Κόμμα υποστεί βαριά ήττα, πολιτικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι ίσως και να επέλθει το “πολιτικό τέλος” του Τζο Μπάιντεν, αφού θα αναζητηθεί ένας νέος υποψήφιος ούτως ώστε να έρθει αντιμέτωπος με τον Τραμπ ή τους “κλώνους” του Τραμπ (Ντε Σάντις;) που θα διεκδικήσουν την προεδρία το 2024.

Πάντως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η διακυβέρνηση Μπάιντεν φαίνεται πως απέτυχε να προσφέρει πειστικές λύσεις και εξηγήσεις για τον πληθωρισμό και την εξαντλητική ακρίβεια. Την ώρα που δεν φαίνεται να έχει επικοινωνηθεί επαρκώς στην κοινωνία το ενδεχόμενο να απειληθούν υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους και, ασφαλώς, κεκτημένα όπως το δικαίωμα της επιλογής των γυναικών στην άμβλωση, που πλήττεται από την σχετική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Όσον αφορά στην Ελλάδα, μια ενδεχόμενη ήττα του Δημοκρατικού Κόμματος στην Γερουσία, ιδίως αν συνδυαστεί με νίκη του Δρα. Οζ στην Πενσυλβάνια, αναμένεται να έχει οδυνηρές συνέπειες, να αποδυναμώσει το “όπλο” που λέγεται Ρόμπερτ Μενέντεζ, με παράλληλη ενίσχυση του Ερντογάν.

Στην δε Βουλή, το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως στα πρόσωπα, αφού, εκτός από την Κάρολιν Μαλόνεϊ, που ηττήθηκε στις προκριματικές εκλογές, η Ελλάδα κινδυνεύει, περισσότερο ή λιγότερο, να χάσει τους Κρις Πάπας και Ντίνα Τάιτους. Ιδίως μια απώλεια του Πάπας θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα, αφού με τις κομβικές παρεμβάσεις του έχει ηγηθεί σε σημαντικά εθνικά θέματα, όπως οι όροι για την αναβάθμιση του τουρκικού στόλου των F-16, ενώ φέρεται να προορίζεται και ως ο επόμενος επικεφαλής του “Ελληνικού Συμβουλίου” (Hellenic Caucus). Αντίθετα, μόνο ευνοϊκή θεωρείται η επικείμενη εκλογή του Ρόμπερτ Μενέντεζ του Νεότερου στην περιφέρεια που είχε πρωτοεκλεγείο πατέρας του, στο Νιού Τζέρσει.

Συμπερασματικά, αυτό που καθίσταται σαφές είναι οτι οι σημερινές εκλογές εχουν ιδιαίτερη σημασία πρωτίστως για την αμερικανική πολιτική σκηνή και ως εκ τουτου κοινωνία αλλά και για τις εξελίξεις σε μείζονα θέματα που αφορούν τη θέση της Ελλάδας. Μια ενδεχομένη βαριά ήττα θα επηρεάσει τόσο το δημοκρατικό και προοδευτικό πρόσημο των πολίτικων επιλογών αλλά και τις διπλωματικές δυνατότητες της Ελλάδας για επίλυση σοβαρών προβλημάτων με τους γείτονες της.

Τιμολέων Ζιώγκας

Ένας ακόμη δύσκολος χειμώνας για την ΕΕ

Με τον πόλεμο Ρωσίας και Ουκρανίας να συνεχίζεται, την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση να κορυφώνονται και να εξαφανίζουν το εισόδημα και την ποιότητα ζωής των ευρωπαίων πολιτών, ο επόμενος χειμώνας μοιάζει εφιαλτικός.

Τα πιο δυστοπικά σενάρια αναπτύσσονται και η Ευρώπη κουρασμένη και αδύναμη να ανταποκριθεί, παρασύρεται και «πληρώνει» τον ανταγωνισμό Η.Π.Α. και Ρωσίας, ενώ παράλληλα η Κίνα δυναμώνει και εισχωρεί οικονομικά παντού. 

Στις χώρες της ΕΕ, οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις η μία μετά την άλλη (Ουγγαρία, Γαλλία, Σουηδία, Ιταλία) αναδεικνύουν ή/και συντηρούν ακροδεξιές τάσεις που καλλιεργούν ψυχροπολεμικά χαρακτηριστικά και χαρακτηριστικά κοινωνικών αποκλεισμών.

Η ακροδεξιά ιδεολογική πλατφόρμα έλκει και συσπειρώνει όλο και περισσότερους ψηφοφόρους, ενώ παράλληλα η απαξίωση της υφιστάμενης πολιτικής εκφράζεται με υψηλά ποσοστά αποχής.

Ας θυμηθούμε τα λόγια του Αντόνιο Γκράμσι, «η κρίση υφίσταται όταν το παλιό έχει πεθάνει και το καινούριο δεν έχει ακόμη γεννηθεί». Αποζητώντας την μετά κορωνοϊό κανονικότητα, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες φαίνεται να βρίσκονται εντός μιας παρατεταμένης κρίσης, ουσιαστικής και βαθύτατα υπαρξιακής.

Η φτωχοποίηση και η χορήγηση επιδομάτων δημιουργεί μια τάση εκδίκησης από τα κοινωνικά στρώματα που δεν μπορούν να νιώσουν κομμάτι της κοινωνίας και δεν μπορούν να συμμετέχουν στον υλικό πολιτισμό και στην καθημερινότητα.

Οι άνθρωποι που δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν και να ανέλθουν μέσα σε μια κοινωνία, είναι ευάλωτοι και δεκτικοί σε ρητορικές μίσους και εσωστρέφειας, ακόμη και αδιάφοροι μπροστά στην ολική καταστροφή, αφού δεν έχουν τίποτε να χάσουν.

Οι μήνες που έρχονται θα δοκιμάσουν σκληρά την αντοχή των ευρωπαίων πολιτών, αφού καλούνται να θυσιάσουν το επίπεδο ζωής που είχαν συνηθίσει και να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αντιμετωπίσουν τα κόστη της ενεργειακής κρίσης και των ανατιμήσεων.Για άλλη μια φορά, η συνοχή της ΕΕ και η ευημερία των πολιτών της αποτελούν ένα δύσκολο στοίχημα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα είναι πολύπλοκη και η ακροδεξιά πολιτική ατζέντα δεν θα είναι σύμμαχος.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ :

• Η θΛΙΨΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (της Δρ. Μαρίας Τολίκα)
• «Είναι οι άνθρωποι, ανόητε!» της Δρ. Μαρίας Τολίκα

…Τη ρωτάω τι γίνεται μου λέει “απλώς πηγαίνω στη σχολή μου”
“Στη χοροεσπερίδα, στη συνέλευση, στη φιλοσοφική μου”..

Στο τραγούδι του «Αυτή που περνάει», δίχως μάλλον να το αντιληφθεί, ο Φοίβος Δεληβοριάς απεικονίζει τη ζωηρή πραγματικότητα του Σεπτέμβρη και του Οκτώβρη στις μεγάλες και μικρές φοιτητουπόλεις της Ελλάδας. Χιλιάδες φοιτητές στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, στην Πάτρα και το Βόλο, υποδέχονται το νέο εξάμηνο με νέες ελπίδες για το πτυχίο, εκείνο το ακατόρθωτο πεντάρι στην άλγεβρα και εκείνη τη πενθήμερη με την παρέα που σχεδιάζεται ξανά και ξανά από το πρώτο έτος.

    Τα πανεπιστήμια γίνονται για άλλη μια χρονιά πόλος έλξης για αυτούς που αγαπούν την γνώση και μοχθούν να γίνουν καλύτεροι. Ταυτίζονται με τις ατελείωτες ώρες μελέτης στη βιβλιοθήκη, αλλά και τους καφέδες στο κυλικείο του πολυτεχνείου και την μυρωδιά του φρέσκου ποπ κορν στην κινηματογραφική λέσχη της νομικής. Φεστιβάλ και συναυλίες, αλλά και κάτι αξέχαστα βράδια του Σεπτέμβρη όπου η βαβούρα της πόλης μοιάζει να σωπαίνει εκεί που μαζεύονται ανέμελοι φοιτητές με κιθάρες, μπύρες και τραγούδια που αποχαιρετούν ένα ακόμη καλοκαίρι που έδυσε.

    Ο κόσμος των φοιτητών, αυτός ο ονειροπόλος και ο ανέμελος, διαφέρει από τον κόσμο των μεγάλων. Είναι γεμάτος σχέδια και αισιοδοξία για εκείνο το καλύτερο μέλλον που μας υπόσχονταν σαν είμασταν παιδιά. Οι φοιτητές, λοιπόν, αρνούνται να κληρονομήσουν τον άλλο κόσμο, εκείνον στον οποίο οι άνθρωποι ακόμη πολεμούν και καταπατούν την ελευθερία και την ισότητα. Μέσα στα πανεπιστήμια, στους πυλώνες του πνεύματος και της εξέλιξης, ετοιμάζουν την επανάστασή τους και όχι άδικα. Κάποια συναυλία ειρήνης σβήστηκε με δακρυγόνα. Σε κάποια χώρα μια γυναίκα έσβησε γιατί δεν κάλυψε σωστά τα μαλλιά της. Οι νέοι φωνάζουν «ποτέ ξανά».

    Και αυτόν τον Σεπτέμβρη, οι φοιτητές κατακλύζουν τον πολύπλευρο κόσμο των πανεπιστημίων με τις μουσικές νύχτες που μυρίζουν γιασεμί στα γρασίδια της φιλοσοφικής και τις πορείες με τα συνθήματα. Τα αμφιθέατρα γεμίζουν ηλιοκαμένα πρόσωπα, τετράδια και σημειώσεις. Ένα ακόμη έτος ξεκινά και απρόβλεπτο καθώς είναι θα φέρει χαρές αλλά και καινούργιες προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν. Χωρίς ποτέ να φοβούνται. Όπως είχε γράψει τότε ο Νίκος Καρούζος, «Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα φθινόπωρο. Η δική σου τρυφερότητα θα τα φέρει και πάλι στα δέντρα».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

• («Νιώθω το βάρος του κόσμου στους ώμους μου- Όσο μεγαλώνω τόσο πιο ψυχροί γίνεστε οι άνθρωποι.»)

• ΜΗΤΕΡΑ