Η αδελφοποίηση του Δήμου Σβέρτε με τον Δήμο Ιωαννιτών υφίσταται εδώ και λίγους μήνες. Συγκεκριμένα από τη 31^η Οκτωβρίου 2022.

Στη συνέχεια, ιδρύθηκε και η Ομάδα Εργασίας Σβέρτε – Ιωάννινα (28 Νοεμβρίου 2022), η οποία έχει στα σχέδια της την υλοποίηση πολλών έργων και πρωτοβουλιών γύρω από την προώθηση της ελληνογερμανικής φιλίας.

Μεταξύ άλλων, θα πραγματοποιηθεί στις 19 Απριλίου και σε συνεργασία με τον Δήμο Σβέρτε έκθεση φωτογραφίας με αντικείμενο τα Ιωάννινα στους χώρους της VHS (Ανοιχτό Πανεπιστήμιο) της πόλης.

Επίσης, θα υπάρξουν στο μέλλον μαθήματα μαγειρικής, ένα θεατρικό έργο και η συμμετοχή με περίπτερο στη χριστουγεννιάτικη αγορά (02-03.12.2023).

“Εργαζόμαστε με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό και έχουμε πολλές ακόμη ιδέες. Είναι ωραίο να βλέπουμε ότι τόσοι πολλοί ενδιαφερόμενοι από το Σβέρτε και την περιοχή θέλουν να στηρίξουν την ελληνογερμανική φιλία”, λέει ο 1ος Πρόεδρος, Β. Μαραζόπουλος.

Ο 2ος Πρόεδρος, Χ. Καρασακαλίδης, προσθέτει: “Υπάρχουν ήδη τα πρώτα σχέδια για το 2024. Εκτός από την ποδηλατοδρομία από το Σβέρτε στα Ιωάννινα, θα υπάρξει και ένα ταξίδι στην πρωτεύουσα της Ηπείρου, στο οποίο μπορούν να συμμετάσχουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι”.

Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα Εργασίας μπορεί να βρει κανείς μέσω της σελίδας της στο Facebook / Instagram: @ak.schwerte.ioannina ή «Arbeitskreis Schwerte-Ioannina».

Παράλληλα δίνεται η δυνατότητα συμμετοχής στην Ομάδα Εργασίας: Όσοι επιθυμούν μπορούν να επικοινωνήσουν μέσω Facebook, Instagram ή Ε-Μail στο ak.schwerte.ioannina@gmail.com ή να παραβρεθούν στην επόμενη συνάντηση στις 10 Μαΐου στις 6:30 μ.μ. στο Εστιατόριο Ellinikon (Schwerte-Villigst).

Σήμερα το απόγευμα, σε όλους τους ορθόδοξους χριστιανικούς ναούς θα ψαλεί ο Ακάθιστος Ύμνος, αυτό το αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας, αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Στην καρδιά της παλιάς πόλης της Ξάνθης, με τα πανέμορφα αρχοντικά και διατηρητέα κτίσματα, αδιάψευστοι μάρτυρες της λαμπρής εποχής του καπνεμπορίου, μακριά από την τουριστική διαδρομή που συνήθως ακολουθούν οι περισσότεροι επισκέπτες, δεσπόζει μια γραφική πετρόχτιστη εκκλησία.

Πρόκειται για τη μοναδική εκκλησία στην Ελλάδα, που σήμερα εορτάζει και πανηγυρίζει καθώς τιμάται στην Παναγία του Ακάθιστου Ύμνου.

Ο ιερός ναός του Ακάθιστου Ύμνου Ξάνθης, σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή του στη δυτική πλευρά, εγκαινιάστηκε το 1861. Κατασκευάστηκε πάνω στα ερείπια ενός μικρότερου ναού, ο οποίος καταστράφηκε ολοσχερώς το 1829 από πυρκαγιά, απόρροια ενός μεγάλου σεισμού, που είχε ισοπεδώσει τότε το μεγαλύτερο μέρος της Ξάνθης.

Αρχικά, ο ναός δεν ήταν αφιερωμένος στον Ακάθιστο Ύμνο, αλλά στην Παναγία. Όπως εξηγεί, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο εφημέριος του ναού π. Θεολόγος Παπαϊωάννου «από το προσκλητήριο ενός γάμου του 1902, που διασώθηκε, γνωρίζουμε σήμερα ότι μέχρι τότε ο ναός ήταν αφιερωμένος στην Παναγία τη Γοργοεπήκοο.

Δεν υπάρχουν μαρτυρίες που να μας πληροφορούν πότε ο ναός αφιερώθηκε στον Ακάθιστο Ύμνο. Εικάζουμε, ωστόσο, ότι αυτό μπορεί να έγινε μετά την απελευθέρωση της πόλης. Είναι ελάχιστα τα αρχεία και τα κειμήλια που διασώζονται κι αυτό γιατί τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής απογύμνωσαν το ναό από λειτουργικά σκεύη, εικόνες κ.ά. Οπότε, όποιες πληροφορίες υπάρχουν για την ιστορία του ναού τις έχουμε από προφορικές μαρτυρίες».

Η εφέστια εικόνα της Θεοτόκου που σώθηκε από την πυρκαγιά

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μεγάλη εφέστια εικόνα της Θεοτόκου της βρεφοκρατούσας που διασώθηκε από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1829 και σήμερα βρίσκεται στο ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι στην αριστερή πλευρά του ναού, κοντά στο σολέα.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των συντηρητών και μελετητών, η εικόνα χρονολογείται από τον 14ο αιώνα μ.Χ. – κατά άλλους από τον 16ο αιώνα μ.Χ. – παρουσιάζει, ωστόσο, επιζωγραφίσεις που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα μ.Χ. Επίσης, πάνω στην εικόνα δεν υπάρχει ευδιάκριτη υπογραφή, από την οποία να φαίνεται ποιος είναι ο αγιογράφος της.

Ο ναός του Ακάθιστου Ύμνου εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με την αρχιτεκτονική του καθώς η πρώτη εντύπωση που δίνει από μακριά είναι ότι πρόκειται για ένα μοναστήρι, αφού είναι περιτοιχισμένος με μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή είσοδο, κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από ξύλο.

Όπως τονίζει ο π. Θεολόγος, με καταγωγή από τα Λιμενάρια της Θάσου, που υπηρετεί στο ναό περισσότερο από είκοσι χρόνια, «όπως οι περισσότερες εκκλησίες που κατασκευάστηκε την οθωμανική περίοδο, έτσι κι αυτή είναι τρίκλιτη βασιλική χωρίς τρούλο. Να σημειωθεί πως εκείνη την εποχή, οι οθωμανικές αρχές έδιναν άδειες για ανέγερση νέων ναών, αλλά χωρίς τρούλο και χωρίς καμπαναριό. Για τον λόγο αυτό και το καμπαναριό του ναού είναι πολύ μεταγενέστερο».

Πάνω από την κεντρική είσοδο του ναού, μετά το νάρθηκα, βρίσκεται μια ανάγλυφη εικόνα της Θεοτόκου, με επιγραφή χρονολόγησης της ανοικοδόμησης του ναού το έτος 1860, ενώ στον κεντρικό διάδρομο του ναού δεσπόζουν τέσσερις πολυέλαιοι.

Ο μπρούτζινος ήρθε από την Οδησσό, ενώ ο μεγαλύτερος από τους τρεις, ο κρυστάλλινος, ήρθε από την Αυστρία – όλοι με δαπάνες των εμπόρων και των καπνεμπόρων της Ξάνθης, που διέμεναν κατά κύριο λόγο στα αρχοντικά της παλιάς πόλης στα μέσα του 19ου αιώνα μ.Χ.

Ο π. Θεολόγος σημειώνει ακόμα πως πρόκειται για τον μοναδικό στην Ελλάδα μεγάλο ενοριακό ναό αφιερωμένο στον Ακάθιστο Ύμνο, ωστόσο υπάρχουν ορισμένα μικρά εξωκλήσια, που είναι επίσης αφιερωμένα στον συγκεκριμένο βυζαντινό ύμνο.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πλούσιο σε ερπετά και αμφίβια είναι το Σέιχ Σου, όπου απαντάται το 71% των ειδών ερπετοπανίδας που ζουν σε ολόκληρη την Κεντρική Μακεδονία, όπως προκύπτει από πρόσφατα δημοσιευμένη επιστημονική εργασία του βιολόγου και υποψήφιου διδάκτορα του Τμήματος Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ηλία Στραχίνη.

Ανάμεσα στα είδη που μπορεί να συναντήσει κανείς στην έκταση των 30.000 στρεμμάτων του Σέιχ Σου, γνωστού και ως «Κεδρηνός Λόφος», είναι και το κροκοδειλάκι!

Όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Στραχίνης, παρά τις αρκετές πυρκαγιές, από τις οποίες το δάσος υπέφερε στο παρελθόν, το Σέιχ Σου φιλοξενεί μια αξιοσημείωτα υψηλή βιοποικιλότητα, κάτι που σημαίνει πολλά είδη άγριας χλωρίδας και πανίδας.

«Καταγραφές μου, που συγκεντρώθηκαν σε συνολικό διάστημα 17 ετών, αποκάλυψαν την παρουσία 25 ειδών ερπετών και επτά ειδών αμφιβίων, δηλαδή περίπου το 71% των ειδών ερπετοπανίδας που απαντούν εντός ολόκληρης της Κεντρικής Μακεδονίας!

Όλα τα ερπετά και αμφίβια που καταγράφηκαν συνιστούν προστατευόμενα είδη, ενώ μεταξύ αυτών ένα αμφίβιο και επτά ερπετά ανήκουν στο Παράρτημα II της Κοινοτικής Οδηγίας 92/43, που σημαίνει ότι είναι αυστηρώς προστατευόμενα», σημειώνει ο κ. Στραχίνης.

Πιο αναλυτικά, από είδη ερπετών ο Κεδρηνός Λόφος φιλοξενεί έξι είδη χελώνας, οχτώ είδη σαύρας και 11 είδη φιδιών, ενώ τα αμφίβια αποτελούνται από έξι είδη βατράχου και ένα είδος τρίτωνα.

Κάποια από τα πιο γνωστά ερπετά του Σέιχ Σου είναι το Σαμιαμίδι, οι χελώνες ξηράς, ο Λαφιάτης, το Νερόφιδο, η Σαΐτα και η Οχιά. Από όλα τα ερπετά και τα αμφίβια του Σέιχ Σου, το μοναδικό που έχει δυνητικά επικίνδυνο δάγκωμα είναι η κοινή Οχιά (Viperaammodytes) και όλα τα υπόλοιπα είναι ακίνδυνα για τον άνθρωπο.

Σύμφωνα με τον κ. Στραχίνη, η παρουσία της οχιάς στο Σέιχ Σου δεν πρέπει να φοβίζει τον επισκέπτη καθώς πρόκειται για αργό ζώο ήπιου χαρακτήρα που δεν θα επιτεθεί ποτέ στον άνθρωπο και θα αμυνθεί με δάγκωμα, μόνο αν πατηθεί ή πιαστεί. Ο περιπατητής μπορεί αν συναντήσει την οχιά, να κρατήσει μια απόσταση δύο-τριών μέτρων χωρίς να την ενοχλεί, να την παρατηρήσει και να τη φωτογραφίσει χωρίς κίνδυνο.

Ένα κροκοδειλάκι μινιατούρα!

Από τα πιο ενδιαφέροντα ερπετά που μπορεί κανείς να συναντήσει στο δάσος του Σέιχ Σου, είναι το κροκοδειλάκι. Όπως εξηγεί ο κ. Στραχίνης, η ονομασία δεν είναι τυχαία, καθώς φαίνεται να πρόκειται για το πρώτο ζώο που ονομάστηκε «Κροκόδειλος» από τους αρχαίους Έλληνες, από τις λέξεις κρόκη και δρῖλος, που σημαίνουν βότσαλο και σκουλήκι (ζώο που έρπεται), αντίστοιχα.

«Το κροκοδειλάκι κανονικά προέρχεται από τη Μικρά Ασία, το νότιο και το ανατολικό Αιγαίο και στη Θεσσαλονίκη φαίνεται ότι έχει εισαχθεί κατά τα βυζαντινά χρόνια. Από τότε εξαπλώθηκε φυσικά και σήμερα συναντάται από τα όρια του νομού Κιλκίς έως και περιοχές της Χαλκιδικής. Πρόκειται για μεγάλη αγκαθωτή σαύρα, που μοιάζει με μινιατούρα των κροκόδειλων, όπως τους ξέρουμε σήμερα, και είναι φυσικά ακίνδυνη, όπως άλλωστε και όλες οι σαύρες της Ευρώπης. Μπορεί κανείς να θαυμάσει τα κροκοδειλάκια να λιάζονται τις ζεστές ηλιόλουστες ημέρες πάνω σε βράχους μέσα στο δάσος του Σέιχ Σου».

Άλλο ενδιαφέρον αμφίβιο του Σέιχ Σου είναι ο κοινός τρίτωνας. Μοιάζει με μικρή σαύρα, αλλά δεν είναι ερπετό, κολυμπάει και αναπαράγεται μέσα σε καθαρά στάσιμα νερά και τα αρσενικά φέρουν πολλά εντυπωσιακά χρώματα. Εγκαταλείπει το νερό και παραμένει σε κρυψώνες στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα ή στις πολύ υψηλές του καλοκαιριού.

Ισορροπιστές της φύσης

Τα ερπετά και τα αμφίβια, επισημαίνει ο κ. Στραχίνης, είναι ισορροπιστές της φύσης και συνιστούν πολύ σημαντικά γρανάζια των οικοσυστημάτων, μιας και κατέχουν τέτοιες θέσεις στο τροφικό πλέγμα, που αποτελούν ταυτόχρονα θηρευτές και θηράματα.

«Η υψηλή ποικιλότητα του Σέιχ Σου σε ερπετά και αμφίβια αποτελεί έναν ισχυρό δείκτη υψηλής βιοποικιλότητας γενικά και υποδηλώνει την ύπαρξη ενός πλούσιου οικοσυστήματος, παρά τις πολλές πιέσεις που υφίσταται σήμερα το δάσος. Πυρκαγιές, ρύπανση, σκουπίδια, μπάζα, μηχανοκίνητα εκτός δρόμου, εγκατάλειψη κατοικίδιων, αυθαίρετες κατασκευές, έργα οδοποιίας, παράνομη κοπή δέντρων και λαθραία συλλογή ζώων και φυτών, είναι μερικές από τις πολλές ανθρωπογενείς πιέσεις που αντιμετωπίζει εδώ και πολλά χρόνια το πολύπαθο Σέιχ Σου.

Για να μπορέσει το δάσος του Κεδρηνού Λόφου να συνεχίσει να παρέχει απρόσκοπτα στους Θεσσαλονικείς όλες του τις οικοσυστημικές υπηρεσίες, είναι αναγκαίο να αποσοβήσουμε τις απειλές αυτές, να σεβαστούμε και να προστατέψουμε τη δομή, το ύφος και τη βιοποικιλότητά του στο σύνολό της», καταλήγει ο κ. Στραχίνης.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

“Γιορτάζουμε την επέτειο της ένδοξης Επανάστασης του 1821, έχοντας πάντα ως πυξίδα τις αξίες των προγόνων μας. Η πνευματική ανάταση με την οποία αγωνίστηκαν «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», η αυταπάρνηση και η ανιδιοτέλεια με την οποία υπερασπίστηκαν το ιδεώδες της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, υπήρξε πάντοτε οδηγός για μια εθνική πορεία αντάξιά τους”, σημειώνει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο μήνυμά της προς τον Απόδημο Ελληνισμό, με την ευκαιρία της Εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου.

“Η ιδέα της Επανάστασης, ωστόσο, δεν γεννήθηκε μέσα στα στενά όρια της τότε τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Οι ελληνικές παροικίες στην Οδησσό, την Πίζα, το Λιβόρνο, τη Βιέννη, το Παρίσι, το Βουκουρέστι, το Ιάσιο, την Τεργέστη, τη Βενετία και αλλού καλλιέργησαν τις ιδέες του διαφωτισμού, πρωτοστάτησαν στην πνευματική αφύπνιση του γένους, προετοίμασαν ιδεολογικά και πρακτικά την Επανάσταση. Ρήγας Φεραίος, Ξάνθος, Σκουφάς, Τσακάλωφ, Υψηλάντης, Καποδίστριας μεταλαμπάδευσαν τη φλόγα του οράματός τους σε όλους τους Έλληνες, υπόδουλους και μη” τονίζει στο μήνυμά της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ προσθέτει πως “ποτέ δεν κόπηκε ο δεσμός των Ελλήνων της διασποράς με τον τόπο της καταγωγής τους, ποτέ δεν έπαψαν οι δυνάμεις του απανταχού ελληνισμού να στηρίζουν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, με τη μορφή είτε της ευεργεσίας προς το έθνος, είτε της συνδρομής στην προώθηση των ελληνικών και διεθνών δικαίων”.

Απευθυνόμενη στους απανταχού Έλληνες, η κ. Σακελλαροπούλου αναφέρει: “μοχθώντας στους ξένους τόπους, κατακτώντας αναγνώριση και κύρος στα πεδία της επιστήμης, της τέχνης και των επιχειρήσεων, λειτουργείτε ως πρεσβευτές της πατρίδας μας, διαδίδοντας τη γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό” ενώ με την ευκαιρία της εθνικής μας επετείου και της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, εύχεται υγεία και πρόοδο.

Αναλυτικά το μήνυμα της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου προς τον Απόδημο Ελληνισμό:

Αγαπητοί μου συμπατριώτες,

Ελληνίδες και Έλληνες του εξωτερικού,

Απευθύνομαι σήμερα σε σας, τους απόδημους αδελφούς μας, κάτω από τη βαριά σκιά της πρόσφατης σιδηροδρομικής τραγωδίας που στέρησε αδόκητα τη ζωή από τόσους συμπολίτες μας – νέους ανθρώπους στην πλειονότητά τους, γεμάτους όνειρα και όρεξη για δημιουργία – βυθίζοντας στο πένθος τους οικείους τους και συγκλονίζοντας την ελληνική κοινωνία.

Γιορτάζουμε την επέτειο της ένδοξης Επανάστασης του 1821, έχοντας πάντα ως πυξίδα τις αξίες των προγόνων μας. Η πνευματική ανάταση με την οποία αγωνίστηκαν «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», η αυταπάρνηση και η ανιδιοτέλεια με την οποία υπερασπίστηκαν το ιδεώδες της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, υπήρξε πάντοτε οδηγός για μια εθνική πορεία αντάξιά τους.

Η ιδέα της Επανάστασης, ωστόσο, δεν γεννήθηκε μέσα στα στενά όρια της τότε τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Οι ελληνικές παροικίες στην Οδησσό, την Πίζα, το Λιβόρνο, τη Βιέννη, το Παρίσι, το Βουκουρέστι, το Ιάσιο, την Τεργέστη, τη Βενετία και αλλού καλλιέργησαν τις ιδέες του διαφωτισμού, πρωτοστάτησαν στην πνευματική αφύπνιση του γένους, προετοίμασαν ιδεολογικά και πρακτικά την Επανάσταση. Ρήγας Φεραίος, Ξάνθος, Σκουφάς, Τσακάλωφ, Υψηλάντης, Καποδίστριας μεταλαμπάδευσαν τη φλόγα του οράματός τους σε όλους τους Έλληνες, υπόδουλους και μη. Ενίσχυσαν τον αγώνα με κάθε τρόπο, επηρέασαν προς όφελος της Ελλάδας την πολιτική των χωρών όπου διαβιούσαν, μετέστρεψαν το κοινωνικό κλίμα υπέρ του αγωνιζόμενου λαού μας και συνέβαλαν τα μέγιστα στην άνθιση του φιλελληνισμού. Και ήταν μεγάλος ο αριθμός των Ελλήνων της διασποράς που πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για την ανεξαρτησία μας, μαχόμενοι στο πλευρό των αδελφών τους.

Ποτέ δεν κόπηκε ο δεσμός των Ελλήνων της διασποράς με τον τόπο της καταγωγής τους, ποτέ δεν έπαψαν οι δυνάμεις του απανταχού ελληνισμού να στηρίζουν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, με τη μορφή είτε της ευεργεσίας προς το έθνος, είτε της συνδρομής στην προώθηση των ελληνικών και διεθνών δικαίων. Η χώρα μας θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει με αποφασιστικότητα τις προκλήσεις στο ευμετάβλητο παγκόσμιο περιβάλλον και να υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία και ανεξαρτησία, με γνώμονα το δίκαιο και στόχο την ειρηνική συνύπαρξη και την ευημερία.

Αγαπητοί μου συμπατριώτες,

Μοχθώντας στους ξένους τόπους, κατακτώντας αναγνώριση και κύρος στα πεδία της επιστήμης, της τέχνης και των επιχειρήσεων, λειτουργείτε ως πρεσβευτές της πατρίδας μας, διαδίδοντας τη γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό. Με την ευκαιρία της εθνικής μας επετείου και της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, εύχομαι σε όλους σας, απανταχού στον κόσμο, υγεία και πρόοδο.

Χρόνια Πολλά!

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού κάθε εβδομάδα αναδεικνύει συστηματικά στον επίσημο λογαριασμό του στο FB ένα ξεχωριστό έκθεμα από τα μουσεία της χώρας.

Αυτή την εβδομάδα η επιλογή έγινε από το αρχαιολογικό μουσείο των Φιλίππων και αφορά το εντυπωσιακό φορητό ηλιακό ρολόι, που χρονολογείται στο 250-350 μ.Χ.

Το μοναδικό αυτό στο είδος του ρολόι, φυλάσσεται στον πρώτο όροφο, μέσα σε ειδική προθήκη και έχει παρουσιαστεί σε μεγάλες εκθέσεις του εξωτερικού.

Αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα εκθέματα του αρχαιολογικού μουσείου που βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου των Φιλίππων, ο οποίος αποτελεί πλέον και μνημείο της UNESCO. Όπως αναφέρει στην ανάρτησή του το ΥΠΠΟ «το φορητό ηλιακό ρολόι, αποτελείται από τρεις ανεξάρτητους αλλά εφαπτόμενους πεπλατυσμένους δακτυλίους, οι οποίοι περιστρέφονται 360 μοίρες ο ένας ανεξάρτητα από τον άλλο, δίνοντας στο όργανο τη μορφή σφαιρικού αστρολάβου.

Στην εξωτερική καμπύλη πλευρά του μεσαίου δακτυλίου είναι χαραγμένα ανά δύο σε κάθε ημιδακτύλιο τα ονόματα και τα γεωγραφικά πλάτη των πόλεων: ΡωΜΗC ΜΑΓ ΟΥΙΕΝΝ(HC) ΜΕ–ΑΛΕΞΑΝ(ΔΡΕΙΑC) ΜΛΑ- ΡΟΔΟΥ ΜΛS.

Στις δυο όψεις της κατά πάχος επιφάνειας είναι χαραγμένα τα ονόματα των μηνών με τρόπο που να αντιστοιχούν σε κάθε πόλη από τη μια πλευρά, οι μήνες από Ιανουάριο ως Ιούνιο και από την άλλη από Ιούλιο ως Δεκέμβριο.

Στον εσωτερικό δακτύλιο και στην εξωτερική καμπύλη επιφάνεια διαμορφώνεται βάθυνση στο μέσον της οποίος ανοίγεται η οπτομετρική οπή. Η εσωτερική καμπύλη πλευρά διαιρείται με χαράξεις σε 12 τμήματα.

Μετράει τις ώρες και τα γεωγραφικά πλάτη

Μοναδικό στο είδος του εύρημα, μπορεί να μετρήσει τις ώρες, να χρησιμοποιηθεί για κατά προσέγγιση μετρήσεις γεωγραφικών πλατών, να προσδιορίσει το αζιμούθιο και το ύψος του ήλιου ή κάποιου άλλου αστέρα.

Βασίζεται στα επιτεύγματα της ελληνιστικής παράδοσης την οποία καλλιέργησαν οι Βυζαντινοί κάτω από την επίδραση της χριστιανικής κοσμοθεωρίας αλλά και αλληλοεπιδράσεις από τον κόσμο του Ισλάμ.

Επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο Φιλίππων, εντός του ομώνυμου αρχαιολογικού χώρου, το οποίο στεγάζεται σε κτήριο που σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Ιωάννη Τριανταφυλλίδη και Δημήτριο Φατούρο.

Στο ισόγειο παρουσιάζεται αρχαιολογικό, ιστορικό και εποπτικό υλικό της ιστορίας από τον προϊστορικό οικισμό στη θέση «Ντικιλί Τας» και οι ελληνιστικοί και ρωμαϊκοί Φίλιπποι. Στον πρώτο όροφο παρουσιάζεται η χριστιανική πόλη από τα παλαιοχριστιανικά χρόνια της ακμής ως την οριστική ερήμωση της μετά την τουρκική κατάκτηση στα τέλη του 14ου αιώνα».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, που προκάλεσαν τον θαυμασμό όλης της Ευρώπης, και αποτελούν ως σήμερα τους αρχαιότερους ανακαλυφθέντες οικισμούς της νεολιθικής περιόδου στη Γηραιά Ήπειρο, βρίσκονται μία ανάσα από το κέντρο του Βόλου και περιμένουν περισσότερη ανάδειξη, αξιοποίηση και προβολή.

Πρόκειται για τους οικισμούς του Διμηνίου και του Σέσκλου, όχι άγνωστους, αλλά χωρίς ίσως την προσοχή που θα έπρεπε να τους έχει επιδοθεί.

Σημαντικότερος εκ των δύο οικισμών είναι ο νεολιθικός οικισμός του Διμηνίου, που βρίσκεται πάνω σε ένα χαμηλό λόφο και σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, που δούλεψαν και ανέσκαψαν την περιοχή με απίστευτο ζήλο, εκτιμάται ότι το Διμήνι κατοικήθηκε για πρώτη φορά στη Νεότερη Νεολιθική, κάπου στις αρχές της 5ης χιλιετίας, και τα αρχιτεκτονικά λείψανα του εκτείνονται πάνω στο λόφο δίδοντας την εικόνα ενός οργανωμένου νεολιθικού οικισμού που παρουσιάζει ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό στοιχείο: τους έξι λιθόκτιστους περιβόλους, που κατασκευάστηκαν γύρω από τον οικισμό κατά ζεύγη.

Τα σπίτια βρίσκονταν γύρω από την κεντρική αυλή ή στο χώρο που δημιουργείται ανάμεσα στα ζεύγη των περιβόλων, είναι μεγάλα και έχουν βοηθητικά παράπλευρα κτίσματα που αφήνουν ανάμεσα τους αστέγαστο χώρο για κοινόχρηστη αυλή.

Στις επί δεκαετίες ανασκαφές στα ευρήματα περιλαμβάνονται λίθινα και οστέινα εργαλεία, ειδώλια και κοσμήματα, καθώς επίσης και άφθονη κεραμική, γραπτή και εγχάρακτη που αποτελεί το αποκορύφωμα της νεολιθικής κεραμικής τέχνης.

Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το 1886, μόλις λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση του Βόλου, με πρωτοβουλία του τότε νομάρχη Μαγνησίας Ι. Κονδάκη και του γυμνασιάρχη Ε. Κούση, και με τη συνεργασία των αρχαιολόγων Π. Καββαδία, P. Wolter και H. Lolling.

Τα ευρήματα ήταν σημαντικότατα και οι ουσιαστικές ανασκαφικές έρευνες στο Διμήνι άρχισαν από το 1977 και για 30 ολόκληρα χρόνια η σπουδαία αρχαιολόγος Βασιλική Αδρύμη – Σισμάνη με τα ευρήματά της έδειξε ότι το Διμήνι δεν εγκαταλείφθηκε στο τέλος της Νεότερης Νεολιθικής, αλλά κατοικήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα συνεχώς και μέχρι το τέλος της Χαλκοκρατίας, ενώ στα μέσα του 15ου αι. π.Χ. χτίστηκαν οι πρώτες μυκηναϊκές οικίες οι οποίες διαδέχτηκαν παλαιότερα μεσοελλαδικά μέγαρα.

Οι οικίες χτίστηκαν δεξιά και αριστερά από ένα φαρδύ δρόμο και όλος ο οικισμός απλώνεται σε μία έκταση μεγαλύτερη από 100 στρέμματα.

Η μεγαλύτερη ανακάλυψη στο Διμήνι ήταν και παραμένουν οι δύο επιβλητικοί μυκηναϊκοί θολωτοί τάφοι, το «Λαμιόσπιτο» και η «Τούμπα» που αποδίδονται χωρίς καμία αμφιβολία στους βασιλείς του οικισμού και από τους αρχαιολόγους εκτιμώνται ως εφάμιλλοι εκείνων των Μυκηνών.

Η Βασιλική Αδρύμη-Σισμάνη, που ανέσκαψε όλη την περιοχή από το 1977 μέχρι και το 2011, ήταν επικεφαλής των ανασκαφών και δημιούργησε, μαζί με τους συνεργάτες της, ένα ολοκληρωμένο και επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο κορυφαίας σημασίας και πολλές φορές ξεναγούσε η ίδια τους επισκέπτες και έδειχνε σε ελληνικά και ξένα τηλεοπτικά δίκτυα, τα συγκλονιστικά ευρήματα του Διμηνίου.

Σε πολλές περιπτώσεις αναφέρθηκε και η ταύτιση του αρχαιολογικού χώρου του Διμηνίου με εκείνον της Ιωλκού και ότι ίσως τα ανακαλυφθέντα παλάτια να ανήκουν στον Ιάσονα και τους άνακτες της περιόδου εκείνης.

Σήμερα με επικεφαλής τη διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μαγνησίας Αθηνά Μπάτσιου και την αναπληρώτρια Ελισάβετ Νικολάου «οι ανασκαφές συνεχίζονται και επεκτείνονται συνεχώς».

Όπως εξήγησε η κ. Νικολάου μιλώντας στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων «συγκεκριμένα, στο κέντρο του οικισμού ερευνήθηκε ένα μεγάλο συγκρότημα που αποτελείται από δύο μεγάλα μέγαρα που πλαισιώνονται από άλλα μικρότερα κτίρια και συνδέονται με μία εσωτερική αυλή. Το Μέγαρο Α, όπως το αποκαλούμε, αποτελείται από δύο πτέρυγες δωματίων που συνδέονται μεταξύ τους με διάδρομο. Στη βόρεια πτέρυγα βρίσκονται οι κύριοι χώροι διαμονής, ενώ στη νότια πτέρυγα οι βοηθητικοί και εργαστηριακοί χώροι. Σε έναν από αυτούς αποκαλύφθηκε λίθινο σταθμίο με τρία εγχάρακτα σύμβολα Γραμμικής Β γραφής, ενώ στο διάδρομο βρέθηκαν λίθινες μήτρες και άλλα εργαλεία που σχετίζονται με τη μεταλλουργία. Οι τοίχοι του Μεγάρου Α σώζονται αρκετά καλά, σε ικανό ύψος και είναι επιχρισμένοι, όπως και τα δάπεδα, με λευκό ασβεστοκονίαμα. Προς τα βόρεια και προς τα νότια του κτιρίου αναπτύσσονται δύο ανεξάρτητες πτέρυγες αποθηκών. Το Μέγαρο Α καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε από τους ενοίκους του στο τέλος του 13ου αι. – αρχές του 12ου αι. π.Χ.».

Η αρχαιολόγος Ελισάβετ Νικολάου μιλώντας και για τα άλλα ευρήματα των ανασκαφών, τόνισε ότι «το Μέγαρο Β περιλαμβάνει επίσης δύο πτέρυγες δωματίων που χωρίζονται από διάδρομο. Και αυτό καταστράφηκε ολοσχερώς από ισχυρή πυρκαγιά στο τέλος του 13ου αι.- αρχές 12ου αι. π.Χ. Οι τοίχοι του ήταν καλυμμένοι με επάλειψη πηλού που διατηρήθηκε άριστα σε ορισμένα σημεία λόγω της φωτιάς, ενώ το δάπεδό του ήταν κατασκευασμένο από παχύ στρώμα πηλού με ενίσχυση από ασβέστη και χαλίκια. Στις αποθήκες του αρχαίου συγκροτήματος βρέθηκε μεγάλη ποσότητα κεραμικής και απανθρακωμένα βοτανικά κατάλοιπα, ενώ στον πρόδομο αποκαλύφθηκε ένας πήλινος υπερυψωμένος βωμός».

Οι δύο μυκηναϊκοί θολωτοί τάφοι αποτελούν ωστόσο σημεία αναφοράς για τον νεολιθικό οικισμό του Διμηνίου, και σύμφωνα με τις αναφορές του Υπουργείου Πολιτισμού ο μικρότερος, αλλά και αρχαιότερος, είναι εκείνος που ονομάστηκε «Λαμιόσπιτο».

Η είσοδος στη θόλο του «Λαμιόσπιτου» γινόταν μέσω του στομίου (ύψους 3 μ., μήκους 2,20 μ. και πλάτους 1,90 μ.), που καλύπτεται με τέσσερις μεγάλες πλάκες, που αποτελούν το υπέρθυρό του, πάνω από το οποίο υπήρχε το ανακουφιστικό τρίγωνο.

Η θόλος, με διάμετρο 8,20 μ. και ύψος 8,10 μ., έχει κατασκευασθεί κατά το εκφορικό σύστημα, πιθανώς με τη χρήση ξυλοτύπων, τα ίχνη των οποίων δεν είναι ορατά. Είναι χτισμένη με μικρές ακανόνιστες ασβεστολιθικές πέτρες χωρίς συνδετικό υλικό, οι οποίες στη βάση της είναι ιδιαίτερα ενισχυμένες. Το δάπεδο έχει διαμορφωθεί με ισοπέδωση του ασβεστολιθικού βράχου.

Το άνω τμήμα της θόλου έφραζε μεγάλη στρογγυλή πλάκα, «το κλειδί». Ο τάφος απέδωσε λίγα αλλά σπουδαία ευρήματα, κυρίως γυάλινα κοσμήματα, ελεφάντινα αντικείμενα και χάλκινα όπλα, τα οποία μεταφέρθηκαν και εκτίθενται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Ο θολωτός τάφος «Τούμπα» που ανασκάφηκε το 1892 από τον Β. Στάη, βρέθηκε συλημένος και δεν διατηρείται σε καλή κατάσταση, αφού η θόλος του έχει καταρρεύσει μέχρι το ύψος του υπερθύρου.

Είναι καλύτερα κατασκευασμένος από το θολωτό τάφο «Λαμιόσπιτο», και χρονολογείται – σύμφωνα με την αρχιτεκτονική του μορφή – λίγο αργότερα από αυτόν. Από τα ελάχιστα θραύσματα των αγγείων που βρέθηκαν στην ανασκαφή του δρόμου που οδηγεί στη θόλο, η τελευταία χρήση του τάφου μπορεί να χρονολογηθεί στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού, δηλαδή στο 13ο αι. π.Χ.

Ο τάφος αποτελείται από τη θόλο και από ένα μακρύ δρόμο, του οποίου οι παρειές συγκρατούνται από λιθόκτιστους αναλημματικούς τοίχους, οι οποίοι στη συμβολή τους με τη θόλο έχουν ύψος 4,00 μ. και σώζονται σε αρίστη κατάσταση. Στο δυτικό άκρο του δρόμου σώζεται ο τοίχος της τελευταίας φραγής του τάφου.

Η είσοδος στη θόλο του τάφου γινόταν μέσω ενός στομίου που καλύπτεται από τρεις μεγάλες λαξευμένες πέτρες υπερθύρου πάχους 0,45μ. Η εσωτερική πλάκα του υπερθύρου είναι λαξευμένη ώστε να ακολουθεί τη μορφή της θόλου.

Η θόλος έχει κατασκευασθεί κατά το εκφορικό σύστημα και είναι χτισμένη με μικρές ασβεστολιθικές πέτρες χωρίς συνδετικό υλικό. Οι πέτρες στη βάση της θόλου είναι μεγάλοι λαξευμένοι κυβόλιθοι και είναι θεμελιωμένοι πάνω στον ασβεστολιθικό βράχο που έχει ισοπεδωθεί για να αποτελέσει το δάπεδο του θολωτού τάφου, όπου ανακαλύφθηκε κτιστή λάρνακα για την τοποθέτηση της νεκρικής κλίνης.

Αν και ο τάφος βρέθηκε συλημένος, ωστόσο μερικά ευρήματα, κυρίως μικρά χρυσά και γυάλινα κοσμήματα, διέφυγαν της προσοχής των αρχαιοκαπήλων και τα κτερίσματα αυτά εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.

Σήμερα απαιτούνται γενναίες οικονομικές ενισχύσεις από την Πολιτεία, για την συνέχιση των ανασκαφών στον νεολιθικό οικισμό του Διμηνίου και προπάντων η συστηματική ανάδειξη, προβολή και προώθηση του εξαιρετικά σημαντικού αρχαιολογικού χώρου, όπως ζητά και ο Δήμος Βόλου, αφού μεταξύ άλλων αποτελεί σημείο αναφοράς και υψηλού ενδιαφέροντος για χιλιάδες τουρίστες που καταφθάνουν από τα κρουαζιερόπλοια στο λιμάνι του Βόλου.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ