Το Σάββατο 13 Απριλίου πραγματοποιήθηκε το 5^ο Ιατρικό φόρουμ με διοργανωτές τον Ιατρικό Σύλλογο Ελλήνων και Κυπρίων γιατρών,  Γένεσις (Genesis e.V) της Βόρειας Ρηνανίας Βεσφαλίας, στους χώρους του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στο Ντύσσελντορφ. Με θέμα «Γυναίκες στην Ιατρική (WomeninMedicine)»  και σύνθημα «ΣΠΑΣΤΕ ΤΗΝ ΓΥΑΛΙΝΗ ΟΡΟΦΗ»

Συνεπής στις δράσεις για την ενδυνάμωση της δικτύωσης και του διαλόγου μεταξύ συναδέλφων, για τις προκλήσεις και τα προβλήματα που συναντούν στον κλάδο, το 5^ο φόρουμ αφιερωμένο στην γυναίκα, μητέρα, σύζυγο,  επιστήμονα και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει στον κλάδο ακόμα και σήμερα στον ανεπτυγμένο κόσμο, όπως θέλουμε να λέμε τη Δύση του 21^ου αιώνα.  Με προκατάληψη και επιφύλαξη σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους τους. Ταμπού ή οι ίδιες αδικούν τον εαυτό τους; Ποιοι οι λόγοι; Ποιος ο ρόλος του συζύγου ή  συντρόφου στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους; Αυτά και άλλα πολλά ειπώθηκαν μέσα από μια διαδικασία διαλόγου με ομιλήτριες  τέσσερις καταξιωμένες γυναίκες επιστήμονες, την  Δρ. Μαρία Θέμελη Αν. Καθηγήτρια Αιματολογίας του Πανεπιστημιακού Κέντρου Καρκίνου Άμστερνταμ,  την Δρ. Μαργαρίτα Αχνούλα Γυναικολόγο / Διευθύντρια Τμήματος Μαστού στο Ντισλάγκεν, την Δρ. Αδρεανή Νερούλια Επιμελήτρια/ Αγγειοχειρούργο στο Νοσοκομείο Ανγκούστα του Ντύσσελντορφ και την Δρ. Έλενα Ζιώγα  Επιμελήτρια/ Ω.Ρ.Λ του Νοσοκομείου Μαρία Χιλφ της πόλης του Μενχενγκλαντμπαχ.

Την εκδήλωση- συζήτηση  συντόνισαν ο Πρόεδρος του συλλόγου Δρ. Ιωάννης Γιαννακόπουλος και ο Α‘ Αντιπρόεδρος  Δρ. Ιωάννης Κανάκης .

Στο τέλος  του φόρουμ πραγματοποιήθηκε συζήτηση γνωριμίας, συνεργασίας με την Πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας και Αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Ελλάδος στον Τομέα Υγείας  Δρ.  `Αννα Μαστροράκου.

Την εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό και ενημέρωση για τις ευρωεκλογές, τη σημασία της συμμετοχής σε αυτές από την ομογένεια, μέσα από τη διαδικασία της επιστολικής ψήφου, ο οικοδεσπότης Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος κ. Βασίλης Κοΐνης: « Μια σημαντική συμμετοχή των εκτός Ελλάδος Ελλήνων  δείχνεικαι εξασθενεί τα επιχειρήματα των εντός Ελλάδος Ελλήνων, ότι οι Έλληνες του εξωτερικού  έχουν χαμηλότερη βαρύτητα ως προς τις εκλογές άρα δεν θα έπρεπε να ψηφίζουν….. έως 29 Απριλίου, είναι η καταληκτική ημερομηνία, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε εάν επιθυμείτε να ψηφίσετε είναι να μπείτε στο ψηφίζω με επιστολική και δεν χρειάζεται πάνω από 5 λεπτά.»

---

---

Εκ μέρος του  Συλλόγου Genesis ο Β’ Αντιπρόεδρος  Δρ. Φαίδωνας Κατινάκης

τόνισε ότι  η εκδήλωση είναι αφιερωμένη και προς τιμή των Ελληνίδων Γιατρών. Ευχαρίστησε τον Γενικό Πρόξενο για την αιγίδα και τη συμβολή του, με την παραχώρηση του χώρου του Γενικού Προξενείου για τα Ιατρικά Φόρουμ , το προσωπικό του Προξενείου που αγόγγυστα προσφέρει τις υπηρεσίες του σε μέρες, που το Προξενείο είναι εκτός λειτουργίας και τον κ. Βασίλη Βούλγαρη Εκδότη- Δημοσιογράφο  του Ευρωπολίτη για την κάλυψη  δράσεων και στήριξη στο σύλλογο.

• 

• 

Φ.Κ: « Στα Medical Forum ιδιαίτερα σημαντική είναι η γνωριμία και σύναψη σχέσεων μεταξύ των μελών, το γνωστό Net Working. Η σημερινή εκδήλωση σε ακόμη ποιο έντονο Net Working με τις Ελληνίδες γιατρούς τόσο μεταξύ τους, όσο και με τα μέλη του συλλόγου μας. Ο σύλλογός μας στηρίζει όλες τις βασικές αρχές της ισότητας των φύλλων και επίσης των ίσων δικαιωμάτων για όλους, για μια πετυχημένη καριέρα στην ιατρική. Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους στο πανεπιστήμιο το 65% των φοιτητών είναι γυναίκες ενώ σε διευθυντικές θέσεις είναι μόνο το 20%.»

Πριν να προχωρήσουν στο κύριο μέρος της εκδήλωσης καλέστηκε για χαιρετισμό η επίτιμη προσκεκλημένη κυρία Ιωάννα Ζαχαράκη (Φιλόλογος – Κοινωνιολόγος) δημοτική σύμβουλος της πόλης Σόλιγκεν και κάτοχος του τιμητικού τίτλου της Δημάρχου της πόλης, όπως και πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Αιρετών Ευρώπης « ΙΝΙΟΧΟΣ».

Η κα Ζαχαράκη ευχαρίστησε για την πρόσκληση και την ευκαιρία να απευθύνει χαιρετισμό στην εκδήλωση, αναφέρθηκε σε αντίστοιχη εκδήλωση που διοργάνωσε το Δικτύου Αιρετών την ημέρα της γυναίκας, τόνισε τη δραστηριοποίηση στα κοινά της τοπικής αυτοδιοίκησης και την ενίσχυση της δικτύωσης. Ολοκλήρωσε με κάλεσμα για πιο ενεργή συμμετοχή και στα πολιτικά δρώμενα της Γερμανίας.

---

---

5^ο Forum με θέμα: «Γυναίκες στην Ιατρική»

Ο Πρόεδρος του συλλόγου κ. Γιαννακόπουλος ξεκίνησε ζητώντας από τις γυναίκες μεγαλύτερη συμμετοχή σε δράσεις του συλλόγου και εξέφρασε την αισιοδοξία του, ότι μετά την εκδήλωση, θα υπάρχει μεγαλύτερη επιθυμία και κίνητρο.

Παρουσίαζε και απεύθυνε μια ερώτηση σε κάθε ομιλήτρια, ξεκινώντας από  την  Δρ. Μαρία Θέμελη Αν. Καθηγήτρια Αιματολογίας του Πανεπιστημιακού Κέντρου Καρκίνου Άμστερνταμ και ερευνήτριας, που το 2017 βραβεύτηκε ως η επιστήμονας της χρονιάς στην Ολλανδία, για  έρευνα που έχει κάνει στον τομέα της ανοσοθεραπείας.

• Πώς καταφέρνει να γίνει κάποιος επιστήμονας της χρονιάς; Τι χρειάζεται γι’ αυτό;

Δρ. Μαρία Θέμελη: «Βρέθηκα σε μια χώρα που το μόνο κριτήριο ήταν, μια γυναίκα η οποία έχει μια ιδέα και αυτή την ιδέα την πραγματοποιεί. Έκριναν το έργο και δεν είχαν κάποιο πρόβλημα να δώσουν αυτό το βραβείο και ας μην ήμουν Ολλανδέζα, ότι ερχόμουν από μια άλλη χώρα και αυτό το εκτίμησα ιδιαίτερα από τους Ολλανδούς.»

Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η αναφορά της  « Θα ήθελα να ζω σε έναν κόσμο στον οποίο δεν θα υπάρχουν βραβεία για γυναίκες. Αισθάνομαι σαν να είμαι ένα πουλί που του έχουν κόψει τα φτερά και του λένε μπράβο που πέταξες, γιατί; Εγώ θέλω να έχω τα φτερά εξαρχής. Οπότε θα ήθελα βραβεία για άντρες και γυναίκες, όπου και οι δύο θα έχουμε ισότιμα την ευκαιρία να δείξουμε ποιες είναι οι δυνατότητές μας, ποιο είναι το έργο μας.»

Η Δρ. Μαργαρίτα Αχνούλα Γυναικολόγος / Διευθύντρια Τμήματος Μαστού στο Ντισλάγκεν η οποία δουλεύει και σε ιατρείο, έχει καταφέρει από το 2008 να υπάρξει σε θέση ιεραρχίας,  Υποδιευθύντρια και Διευθύντρια κλινικής γυναικολογίας, έχοντας αποδείξει ότι ΝΑΙ μπορεί να είναι άξια μια γυναίκα στις θέσεις αυτές.

Η ερώτηση ήταν απλή: Πώς γίνεται αυτό;

Δρ. Μαργαρίτα Αχνούλα: « Πώς γίνεται; Με μεγάλη επιμονή.»

Έκανε αναφορά για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε όπως και το αίσθημα απογοήτευσης και κόψιμο στα φτερά της που έχει ζήσει. Τις δυσκολίες να βρει θέση εργασίας, τότε δεν υπήρχαν πολλές κενές θέσεις, υπήρχε και η προκατάληψη του ότι ήταν γυναίκα και της έλεγαν: « Δε σε θέλω γιατί είσαι γυναίκα, θα κάνεις παιδιά και θα φύγεις»

Για να τα καταφέρει υποχρεώθηκε και πήρε μια θέση στην οποία εργαζόταν 150% ενώ αμειβόταν στο 50% μόνο και μόνο για να μπορέσει από κάπου να ξεκινήσει. Γινόταν πρόσληψη νέων επιμελητών που αμειβόταν πολύ καλύτερα από την ίδια. «Πιστεύω ότι σήμερα δεν είναι ίδιες οι συνθήκες αλλά και πάλι οι γυναίκες το ζούνε, ότι πρέπει να αγωνίζονται πιο πολύ, ότι δεν αναγνωρίζεται αυτό που κάνουν, ότι προτιμούν τους άντρες για τις μεγάλες θέσεις. Χρειάζεται επιμονή, επιμονή, επιμονή καλή οικογένεια που σε στηρίζει καλούς φίλους που σε στηρίζουν »

Η Δρ. Αδρεανή Νερούλια Επιμελήτρια/ Αγγειοχειρούργος στο Νοσοκομείο Ανγκούστα του Ντύσσελντορφ, μια ειδικότητα που είναι ιδιαίτερα ανδροκρατούμενη, ρωτήθηκε  πόσο εύκολο είναι να κατακτάς και να προχωράς την σταδιοδρομία σε αυτό το περιβάλλον;

Δρ. Αδρεανή Νερούλια: «Δεν είναι εύκολο. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν Αδρεανούλα πήγαινε φέρε καφέδες, το οποίο στην Ελλάδα το ζεις πολύ έντονα. Φυσικά έχουμε και το θέμα των σχέσεων το οποίο εγώ δεν μπορούσα να το δουλέψω και κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι οκ, εάν θέλω να εξελιχθώ, η μόνη μου επιλογή είναι το εξωτερικό.»

Η Δρ. Νερούλια επεσήμανε  ότι όλα είναι καλά όσο βρίσκεσαι υπό την προστασία κάποιου, αλλά όταν αποφασίζεις ότι θέλεις και εσύ να ανοίξεις τα φτερά σου και να γίνεις αητός, αρχίζουν και δυσκολεύουν τα πράγματα, οπότε ο μόνος τρόπος είναι η ΕΠΙΜΟΝΗ.

«Δεν είναι η μητρότητα που πρέπει να προσαρμοστεί στο σύστημα είναι το σύστημα που πρέπει να προσαρμοστεί στην μητρότητα. Δεν γινόμαστε μητέρες, μόνο για το καλό το δικό μας και της οικογένειάς μας. Είναι της κοινωνίας το καλό.»

---

---

Στην Δρ. Έλενα Ζιώγα  Επιμελήτρια/ Ω.Ρ.Λ του Νοσοκομείου Μαρία Χιλφ της πόλης του Μενχενγκλαντμπαχ έγινε η ερώτηση, ποιο είναι το στρατηγικό πλάνο για να μπορέσει να συνεχίσει την καριέρα της, να εξελιχθεί και να ανελιχθεί ώστε να κατακτήσει και τις επόμενες κορυφές;

Η Δρ. Έλενα Ζιώγα έκανε αναφορά στο πρόγραμμα Εράσμους και την δυνατότητα που τις έδωσε να έρθει σε επαφή με το Γερμανικό σύστημα υγείας, όπως και το ότι η Γερμανία θεωρείται η «Μέκκα» στον τομέα του Ωτορινολαρυγγολογικού και χειρουργικού σε πανεπιστημιακό επίπεδο, σε ότι αφορά την ιατρική εξέλιξη των ιατρικών μηχανημάτων .   

  

«Έπρεπε να αποφασίσω σαν Έλενα ανάμεσα  σε τρεις δρόμους ο πρώτος να μείνω στην κλινική που ήμουν σαν ειδικός, να περιμένω σταδιακά να έρθει το επόμενο βήμα, σ’ένα για εμένα οικείο περιβάλλον, είτε να κάνω το επόμενο βήμα, να κάνω τα χαρτιά μου σε μια ανοικτή θέση και να δοκιμαστώ και να δοκιμάσω τον εαυτό μου, είτε να πάω στην πρωτοβάθμια υγεία… Επέλεξα να κάνω το επόμενο βήμα που είναι να κάνω τα χαρτιά μου και μπορώ να πω ότι είχα την τύχη, να μην ερωτηθώ στην συνέντευξη ούτε εάν έχω παιδιά, ούτε ποια είναι η προσωπική μου ζωή, ούτε εάν θέλω να κάνω παιδιά, ούτε εάν σκέφτομαι να γυρίσω στην Ελλάδα. Γι’αυτό θεωρώ ότι υπάρχουν πράγματα που αλλάζουν αυτή την στιγμή στο Γερμανικό σύστημα υγείας.»

Το στρατηγικό της πλάνο ως κλινικός γιατρός είναι να παραμείνει στην κλινική  να μπορεί να μαθαίνει στους ειδικευόμενους, αλλά και να μαθαίνει από συναδέλφους που έχουνε μεγαλύτερη εμπειρία. Η πορεία της Ω.Ρ.Λ τα τελευταία 10 χρόνια εξελίσσεται, δημιουργώντας όμορα, αλλά αυτόνομα τμήματα μέσα στον ίδιο τον τομέα, οπότε για να μπορέσει να ανέλθει, μένει στην κλινική για να ζήσει της εξελίξεις.

---

---

Η διαδραστική συζήτηση που ακολούθησε είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί προσέγγισε κοινωνικά και όχι στενά επιστημονικά τα διάφορα θέματα. Έγιναν αναφορές στο οικονομικό θέμα και την φορολογική διαφορά, που δημιουργεί μεγάλο κόστος στην οικογένεια από τη στιγμή που δεν υπάρχουν και οι ανάλογες υποδομές για να μπορείς να αφήσεις το παιδί και αναγκάζει αυτόν που βγάζει τα περισσότερα και είναι συνήθως ο άντρας, να συνεχίζει να εργάζεται. Η οικογένεια θα πρέπει να μπορεί να βρει τις ισορροπίες της και να μπορέσει ο κάθε ένας να βρει τον χώρο του. Να σκεφτούν πολύ καλά οι νέες γυναίκες τί θέλουν και εάν θέλουν να κάνουν καριέρα, να το διεκδικήσουν, να αναζητήσουν την ενημέρωση και συμβουλή, για να υπάρχει πιο γρήγορη ανέλιξη.  Με κάποιον-α  άλλον-η ποιο έμπειρο-η στο πλάι τους, θα είναι πιο εύκολο για αυτές. Από τις κύριες θυσίες που χρειάζεται η επιτυχία, είναι ο χρόνος. Απαραίτητος και ο  ενθουσιασμός γι΄αυτό που κάνουν. Το θάρρος να πουν θέλω να προχωρήσω.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την  απονομή αναμνηστικών πλακετών στις 4 ομιλήτριες και τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες.

• 

• 

• 

• 

Όπως συνηθίζεται στα τελευταία φόρουμ ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στις συνεργασίες με τον ιατρικό χώρο της Ελλάδος. Έτσι και φέτος πραγματοποιήθηκε συζήτηση γνωριμίας, συνεργασίας με την Πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας και Αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Ελλάδος στον Τομέα Υγείας  Δρ.  `Αννα Μαστροράκου.

Η κα Μαστροράκου ευχαρίστησε για την πρόσκληση και φιλοξενία, συνεχάρη το διοικητικό συμβούλιο και τα μέλη του συλλόγου για το έργο τους.

Έκανε αναφορά για την αφοσίωση του Έλληνα γιατρού και ιατρικού προσωπικού που μέσα από την αυτοθυσία, κράτησε το σύστημα υγείας στην δύσκολή περίοδο της πανδημίας.

Όπως και ότι στον πολιτικό και θεσμικό χώρο στον οποίο δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες, χρειάζεται τσαγανό, ατσάλινα νεύρα, γιατί ο πόλεμος και ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος.

Η δικτύωση των φορέων μπορούν να δώσουν λύσεις, οπότε οι συνεργασίες είναι πολύ σημαντικές και για τα δύο μέρη.

Η κα Μαστροράκου αναφέρθηκε στο πολιτικό σύστημα το οποίο χρησιμοποιεί το οικοσύστημα του ιατρικού χώρου, αλλά δεν αναγνωρίζει  την αξία του και είναι μεγάλο θέμα, βλέποντας την αποζημίωση των Ελλήνων ιατρών, που έμεινε μόνο στα χειροκροτήματα.

Από την πλευρά του ο σύλλογος επενδύει στην εκπαίδευση συνδέοντας την πρωτοβάθμια με τη δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας, ώστε να δώσει καλύτερες λύσεις και αποφόρτιση του συστήματος, όπως και την καλύτερη εικόνα και ενημέρωση για την κατάσταση του ασθενούς, οπότε να υπάρχει γρηγορότερη ίαση και λιγότερες επανεισαγωγές.

Ολοκλήρωσε καλώντας τους γιατρούς να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους την επιστροφή στη χώρα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

• Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου η σημερινή
• Αποκαθίσταται ύστερα από πέντε μήνες η επικοινωνία της NASA με το Voyager 1
• Ιταλική έρευνα εντόπισε τον ακριβή χώρο ταφής του Πλάτωνα
• Εγκρίθηκαν οι προτάσεις του σχεδίου αποκατάστασης για το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης
• Ημερίδα: “Βία κατά των Γυναικών. Η κρίση της εποχής μας” στην Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου

https://youtube.com/watch?v=KuDbUa1HxKY%3Fsi%3DvqSUkt0RnYKrKm99

Η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας είναι μέρα εορτασμού της μητρότητας και των ευχαριστιών προς τη μητέρα, μια γιορτή με αρχαιοελληνικές αναφορές στην λατρεία της θεάς Κυβέλης, της μητέρας των θεών, όπως την προσφωνεί ο Πίνδαρος («Κυβέλα, Μάτερ θεών»).

Στη σύγχρονη εποχή, η αμερικανίδα κοινωνική ακτιβίστρια Άννα Μαρία Τζάρβις (1864-1948) ήταν αυτή που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή της μητέρας.

Οι προσπάθειές της ευοδώθηκαν τελικά στις 9 Μαΐου του 1914, όταν ο τότε αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.

Έκτοτε, πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου (8 Μαΐου 2022).

H Τζάρβις επέλεξε το λευκό γαρύφαλο ως το λουλούδι-σύμβολο της Ημέρας της Μητέρας, επειδή «το λευκό του χρώμα συμβολίζει την αλήθεια, την αγνότητα και τη φιλευσπλαχνία της μητρικής αγάπης· το άρωμά του, τη μνήμη και τις προσευχές της».

Παρά τις αντιδράσεις της Τζάρβις, της εμπνεύστριάς της, η Ημέρα της Μητέρας γρήγορα εμπορικοποιήθηκε από τη βιομηχανία των λουλουδιών, που βρήκε μία «θεόσταλτη» ευκαιρία να αυξήσει τους τζίρους της…

Πηγή: sansimera.gr

Στην περιοχή της Πρέσπας βρίσκεται η μεγαλύτερη αποικία αργυροπελεκάνων στον κόσμο, με το μεγαλόσωμο είδος πουλιού να αριθμεί περισσότερα από 1000 ζευγάρια, ενώ αποικίες του υπάρχουν και στις λίμνες Κερκίνη, Κάρλα και Χειμαδίτιδα, στον Αμβρακικό κόλπο και τη Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου.

Τα μέτρα που έχουν ληφθεί για την προστασία του αργυροπελεκάνου, κυρίως στο πλαίσιο Προγραμμάτων LIFE, έχουν οδηγήσει στη σταδιακή αύξηση του πληθυσμού του και πλέον εντάσσεται σε χαμηλότερη κατηγορία κινδύνου.

Εκτός από την Πρέσπα, η λίμνη της Καστοριάς φιλοξενεί μεγάλο πληθυσμό αργυροπελεκάνων, όπως και λαγγόνες, σε τέτοιους μάλιστα αριθμούς, που σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία (ΕΟΕ), η λίμνη πληροί τα κριτήρια για ένταξη στους υγρότοπους διεθνούς σημασίας Ραμσάρ.

Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων σήμερα, με τα υδρόβια πουλιά να αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο τους αφού τους επιλέγουν για προσωρινό ή μόνιμο καταφύγιο.

Μάλιστα, στο πλαίσιο των Μεσοχειμωνιάτικων Καταμετρήσεων υδροβίων πουλιών, που υλοποιούνται αδιάλειπτα από το 1968 και από το 1997, υπό τον συντονισμό της Ορνιθολογικής Εταιρείας, εκατοντάδες παρατηρητές πουλιών επισκέπτονται και καταμετρούν κάθε χρόνο τα διαχειμάζοντα πουλιά σε 224 υγροτόπους της χώρας μας.

Τα ηλεκτροφόρα καλώδια σκοτώνουν τα πουλιά

Σύμφωνα με μέλη της ΕΟΕ, η πιθανότερη αιτία θανάτου πουλιών είναι είτε η πρόσκρουση με ηλεκτροφόρα καλώδια είτε η ηλεκτροπληξία. Στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου, τέσσερις αργυροπελεκάνοι εντοπίστηκαν νεκροί στην περιοχή της αποξηραμένης λίμνης Αματόβου, στον δήμο Παιονίας – Κιλκίς, λίγο έξω από το χωριό Σιταριά και νότια της Ζώνης Ειδικής Προστασίας Έλους Αρτζάν στην Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς.

Οι πελεκάνοι εντοπίστηκαν έπειτα από ενημέρωση από τη Βουλγαρική Εταιρεία για την Προστασία των Πουλιών (BirdLife Βουλγαρίας), ότι η «Μαρία», ένας θηλυκός αργυροπελεκάνος στον οποίο είχε τοποθετηθεί δορυφορικός πομπός, εξέπεμπε στατικό σήμα από τις 10.12.2021, γεγονός που υποδείκνυε ότι το πουλί ήταν νεκρό.

Μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας που έσπευσε στο σημείο, βρήκε τη «Μαρία» με εμφανή εγκαύματα στο σώμα της, ενώ σε απόσταση δύο χιλιομέτρων εντόπισε υπολείμματα τριών ακόμα νεαρών αργυροπελεκάνων κάτω από ηλεκτροφόρα καλώδια, κάτι που αποδεικνύει, σύμφωνα με την ΕΟΕ, ότι ο θάνατος και των τεσσάρων πουλιών προήλθε πιθανότατα από πρόσκρουση σε αυτά ή και από ηλεκτροπληξία.

Σύμφωνα με τα δεδομένα του δορυφορικού της πομπού, μέσα σε μόλις 10 μήνες, η «Μαρία» επισκέφθηκε πέντε χώρες των ανατολικών Βαλκανίων και της Τουρκίας, διανύοντας περισσότερα από 4600 χιλιόμετρα.

Σημειώνεται ότι η περιοχή του συμβάντος βρίσκεται στον εναέριο διάδρομο μετακίνησης των αργυροπελεκάνων, μεταξύ των λιμνών Πρεσπών και της Κερκίνης και είναι ενδεικτικό ότι στα διπλανά χωράφια απ’ όπου βρέθηκαν τα νεκρά πουλιά, ξεκουράζονταν ακόμα περίπου 50 αργυροπελεκάνοι.

«Βρισκόμαστε σε επικοινωνία με τον Δ.Ε.Δ.Δ.Η.Ε Κιλκίς αλλά και τη Μονάδα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (πρώην Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου) προκειμένου να βρούμε λύσεις για την αποφυγή μελλοντικών απωλειών από πρόσκρουση ή ηλεκτροπληξία και να τοποθετηθούν στα καλώδια ειδικοί μονωτήρες», εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η συντονίστρια Ενημέρωσης Δράσεων Διατήρησης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας Ρούλα Τρίγκου.

Γνωρίστε και προστατέψτε τους υγρότοπους της περιοχής σας!

Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων, καλεί όλους τους πολίτες να επισκεφθούν κάποιον κοντινό υγρότοπο και να συμβάλουν στη διαφύλαξη όλων των καταφυγίων για την άγρια ζωή.

Στην κατεύθυνση αυτή, η ΜΚΟ «You in Europe», προσκαλεί αύριο, στις 10 το πρωί, όσους ενδιαφέρονται να καθαρίσουν την περιοχή της λιμνοθάλασσας του Αγίου Μάμα, που αποτελεί καταφύγιο ορνιθοπανίδας, αποτελούμενης από περισσότερα από 160 είδη αναπαραγόμενων και διαβατικών παρυδάτιων πουλιών, όπως καλαμοκανάδες, πετροτουρλίδες, νεροχελίδονα αλλά και φλαμίνγκο.

Δράση καθαρισμού στη Λιμνοθάλασσα Αγγελοχωρίου προγραμματίζει για την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου, στις 10.30 το πρωί, και ο Μορφωτικός, Πολιτιστικός Σύλλογος Αγγελοχωρίου, με σημείο συνάντησης το Σπίτι του Φύλακα της Αλυκής.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Μητέρα τροφός και τόπος ιερός, “ἕδος πάντων ἀσφαλές αἰεί”, η “εὐρύστερνος γαῖα”, η γη, από τους αρχαίους ήδη χρόνους θεοποιήθηκε και τιμήθηκε ως κάτι σεμνό, ανώτερο και απαραβίαστο, πολύ περισσότερο ως “διδάσκαλος” και αρωγός ζωής για κάθε έννοια ύπαρξης».

Με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, η δόκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάσκουσα στο ECI-European Communication Institute, φιλόλογος, Αγγελική Κομποχόλη, μέσα από την ιστορία και τους μύθους, αλλά κυρίως, μέσα από την βαθιά γνώση της στην αρχαία ελληνική γραμματεία περιγράφει με γλαφυρό τρόπο στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων τη σχέση των αρχαίων Ελλήνων με τη Φύση:

«Στους ήχους της ο άνθρωπος απομόνωσε τους φθόγγους του κι έφτιαξε την φωνή του, στα χρώματα και τις γεύσεις της αναβάθμισε τις αισθήσεις του κι απόλαυσε την υλικότητά του, στους αέναους κύκλους των εποχών της στήριξε τις ελπίδες του και οραματίστηκε την αιωνιότητά του: τίποτε σε αυτήν την φύση δεν χάνεται, τίποτε δεν καταργείται τα πάντα – σε περιοδική ανακύκληση – ρέουν και αναγεννιούνται με σύμμετρη γεωμετρία στην πολλαπλότητα των μορφών τους», λέει.

Και συνεχίζει: «Είναι η προστατευτική “Οἰκουμένη”, το αλάθητο δομικό πλαίσιο κυοφορίας κι επίτευξης, το θαύμα της δημιουργίας, το “ὅσιον” δέος.

Γεννά την αγάπη και γίνεται η Αρχή των όντων συνενώνοντας επάνω της τις λατρείες των θεοτήτων, των θηλυκών αρχικά.

Είναι η Τηθύς, η μητέρα των νερών και των απειράριθμων ποτάμιων θεοτήτων, η Ρέα, η θεά της γονιμότητας και της ευφορίας, η Ήρα, η θεά της σύζευξης, η Μαία, η ωραιότερη των Πλειάδων, η Νύμφη που ο χορός της φέρνει την βροχή, η Δήμητρα, η θεά του θερισμού και της καλλιέργειας, η “Ἑστία”, η θέα του οίκου (και μεταφορικά της γης), η “καλλιγένεια”, η “χλοόμορφος”, η αειθαλής δύναμη. Τα χώματά της δωρίζουν απλόχερα τους καρπούς της και γεννούν την ανταποδοτική ευγνωμοσύνη στις ονομασίες που τους δίνονται: Είναι η “ἔρα (και «ἐρᾶν, τό ἐπιθυμεῖν», που «πρῶτον ἀπό τῆς γῆς ἐλέχθη») η “ἀμμάς”, η ποθητή, η αρχέγονη, υλική μάνα, η “φερέσβιος”, αυτή που συντηρεί τη ζωή η “δαῖα”, η γη που ακριβοδίκαια προσφέρει την συγκομιδή της -από το πανάρχαιο εκείνο ομηρικό “δαίω”, ρήμα που σημαίνει μοιράζω, από όπου και οι μεταγενέστεροι τύποι “δᾶ”, “δῆ”, αλλά και “δᾶμος”, “δῆμος”, με τον άνθρωπο να γίνεται μαθητής της και να εμπεδώνει τα μαθήματα δημοκρατίας που πρώτη αυτή του διδάσκει».

Για τους αρχαίους Έλληνες, όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, με τον μοναδικό της τρόπο η κ. Κομποχόλη, «όπως η φύση παρέχει κοινή σε όλους κι ελεύθερη την τροφή, άρα και την ζωή, με τον ίδιο τρόπο ο άνθρωπος μετέχει στα διδάγματά της, όταν αγωνίζεται να διασφαλίσει την ισότητα στην λήψη κάθε έννοιας αγαθού. Για κάθε ύπαρξη.

Αυτό και το “κατά φύσιν ζῆν” ως αίτημα της αρχαίας ελληνικής σκέψης, αυτό και το περιεχόμενο της αρχαίας οικολογικής συνείδησης, περισσότερο από ποτέ επίκαιρο και αναγκαίο στις ημέρες μας.

Πουθενά δεν επιτρέπεται η άκριτη παρέμβαση, αν αυτή δεν υπαγορεύεται από επιτακτικούς όρους βιωσιμότητας.

“Φυτόν ἥμερον, μήτε φθίνειν μήτε σίνεσθαι, μηδέ ζῶον, ὅ μή βλάπτει ἀνθρώπους”, συμβουλεύει ρητά ο Πυθαγόρας, ενώ η αρχαία ιστορία του Ερυσίχθονα, ο οποίος δενδροτομώντας το αρχαίο άλσος της Δήμητρας δέχεται την αυστηρή τιμωρία της θεάς, επικυρώνει μυθολογικά την παραπάνω άποψη. Η φύση ως ζωντανός θεϊκός οργανισμός πρέπει να γίνεται σεβαστή και να φυλάσσεται: “Ἄσθετο Δαμάτηρ, ὅτι ξύλον ἱερόν ἄλγει, εἶπε δέ χωσαμένα: τίς μοι καλά δένδρεα κόπτει;”».

 «Στην ίδια λογική», συνεχίζει η καθηγήτρια, «τα ποτάμια, οι λίμνες, οι πηγές, όλα τα υδάτινα νάματα κατοικούνται από Νύμφες κι έτσι ιεροποιούνται, ακριβώς για να αποφευχθεί κάθε ενδεχόμενη, μελλοντική, απειλή μόλυνσης.

Ο αγροτικός Ησιόδος στο έργο του “Ἕργα καί Ἡμέραι” συμβουλεύει τους ανθρώπους να μην ρυπαίνουν τα ποτάμια και να τα προστατεύουν, γιατί “με βόρβορο αν μιάνεις το νερό δεν θα βρεις να πιείς”, ενώ ο Σκάμανδρος, ποτάμιος θεός στην Τρωάδα, θυμώνει και ορμά να πνίξει τον Αχιλλέα, όταν ο τελευταίος, μέσα στην εκδικητική του μανία, γεμίζει τον ποταμό με κουφάρια νεκρών και αίματα εμποδίζοντας την ροή των υδάτων του στην θάλασσα».

Όπως επισημαίνει η δρ. Κομποχόλη, «ανάλογες απαγορεύσεις ισχύουν και για την ηχορρύπανση και η προφορική παράδοση μαρτυρεί πως ο θεός Παν τιμωρεί αυστηρότατα τους “συρίζοντας ἤ αὐλοῦντας κατά τήν μεσημβρίαν ὡς ταράττοντας τόν μεσημβρινόν ὕπνον”.

Στον θεό Πάνα, θεό του σύμπαντος και της ολότητας, αλλά και της γενετικής δύναμης της ζωής, στην αρσενική εκπόρευσή της, προσεύχεται και ο Σωκράτης στις όχθες του Ιλισσού ποταμού, κάτω από έναν πλάτανο, ιερό δέντρο του θεού, ζητώντας ηθική βελτίωση κι εσωτερική γαλήνη.

Εδώ η δύναμη και η σταθερότητα του δένδρου, βαθιά ριζωμένου στη γη, καθαγιασμένου από τη θεϊκή συμμετοχή, γίνεται συνυποδηλωτικά ο στυλοβάτης στη σκέψη που αναπέμπει αίτημα».

Σύμφωνα με την δρ. Κομποχόλη: «Η έμψυχη θεώρηση των πάντων, ιδίως των ζώων και των φυτών, και η συμβολική σύνδεσή τους με τη λατρεία των θεών, σύνδεση που διατρέχει την αρχαία ελληνική σκέψη, αναδεικνύουν μία έξοχη οικολογική συνείδηση (και συμπεριφορά), που προσδιορίζει γόνιμα την σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον του».

 «Η ύπαρξή μας δεν πρέπει να νοείται ανθρωποκεντρικά, καθώς “πᾶν ὅτιπερ ἄν μετάσχῃ τοῦ ζῆν”, αποκτά ισοδύναμη αξία, “ζῷον μέν ἄν ἐν δίκῃ λέγοιτο ὀρθότατα”, και ύστερα τον “κόσμον πλήρη δαιμόνων εἶναι”, ο κόσμος δηλαδή κυριαρχείται από την θεϊκότητα» καταλήγει η κ. Κομποχόλη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τα κόκκινα βαμμένα αυγά, που βρίσκονται ήδη βαλμενα στο τραπέζι μας για τη βραδιά της Ανάστασης και για την Κυριακή του Πάσχα, ανήκουν σε μια μακρά λαογραφική παράδοση.

Αν το βρασμένο αυγό αποτελεί το σύμβολο του σταυρικού θανάτου του Ιησού, το τσόφλι του είναι ο τάφος του Κυρίου.

Με το τσούγκρισμα των αυγών κατά τη διάρκεια της Ανάστασης σπάει το κάλυμμα του τάφου για να υποδεχτούμε τον αναστημένο Θεάνθρωπο γεμάτο από ελπίδα για ζωή και έτοιμο να εξαγγείλει τη σωτήρια υπόσχεσή του για έναν καινούργιο και άδολο κόσμο.

Βέβαια, τα «αυγά και τα πασχάλια», όπως ονομάτιζε τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα ο Γεώργιος Σουρής τα βαμμένα κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα αυγά, διεκδικούν θέση σε πολλές λαογραφικές παραδόσεις πριν και μετά την έλευση του Χριστού επί της γης: από τους Πέρσες και τους αρχαίους Αιγυπτίους μέχρι τους Σκανδιναβούς.

Το κόκκινο χρώμα είναι ταυτισμένο, ήδη από τα προχριστιανικά χρόνια, με την ανανέωση και την ανθοφορία της φύσης κι όταν αρχίζει να παραπέμπει στο αίμα του θυσιασμένου Χριστού τα κόκκινα αυγά μετατρέπονται σε κεντρικό στοιχείο της πασχαλινής τελετουργίας.

Τέλη του 19ου αιώνα, την ίδια περίπου εποχή με τον Σουρή, ο Εμμανουήλ Ροΐδης αναλαμβάνει να εξηγήσει την τελετουργία των κόκκινων αυγών σε ένα κείμενό του με παρόμοιο τίτλο.

Γράφει ο μέγας σατιρικός: «Διατί δε βάφονται τα αυγά κόκκινα, τούτο εξηγούσαν οι Ραβίνοι διδάσκοντες ότι, κατά τον Μωσαϊκόν νόμον, όχι μόνον όλα τα τρωγόμενα την ημέραν του Πάσχα, αλλά και αυτοί οι τοίχοι των οικιών πρέπει να κοκκινίζωνται με το αίμα του σφαζομένου αρνίου, προς εξιλέωσιν του Αγγέλου της καταστροφής.

Κατά τον Αίλιον όμως Λαμπίδιον οι Ραβίνοι δεν ηξεύρουν τι λέγουσι, τα δε πρώτα ερυθρά αυγά δεν εβάφησαν, αλλ’ εγεννήθησαν κόκκινα από τας αυτοκρατορικάς όρνιθας την ημέραν της γεννήσεως του Αλεξάνδρου Σεύκρου, ως χαρμόσυνος οιωνός της μελλούσης φιλίας του προς τους χριστιανούς […].

Τας πλείστας άλλας της απορίας ταύτης λύσεις δεν έχω προχείρους εις την μνήμην μου, πλην μόνης της του Πανοσιωτάτου Εξάρχου του Αγίου Τάφου εν Βλαχία Ναθαναήλ, όστις, ερωτηθείς εν πασχαλινώ συμποσίω περί των κοκκίνων αυγών, μοι απήντησεν: ‘’Τρώγε και μη ερεύνα’’».

Πάντοτε στα τέλη του 19ου αιώνα, στο διήγημα «Πάσχα στα πέλαγα», ο Ανδρέας Καρκαβίτσας γράφει για μιαν Ανάσταση εν πλω, σ’ ένα καράβι όπου ακούμε το αναστάσιμο μήνυμα και παρακολουθούμε τη λαμπρότητα του φωτισμένου πλοίου μαζί με την απόλαυση της μαγειρίτσας και των κόκκινων αυγών.

Και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, όμως, στο διήγημα «Χωρίς στεφάνι», όταν πια κλείνει ο 19ο αιώνας, βάζει την ηρωίδα του Χριστίνα να μιλήσει για το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη.

Στη διερεύνηση του αινίγματος των κόκκινων αυγών θα πάρει μέρος και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, λίγο νωρίτερα από τον Παπαδιαμάντη, γράφοντας στο αγαπημένο του περιοδικό «Η Διάπλασις των Παίδων» τα εξής: «Και τα βάφουμε κόκκινα τ’ αυγά του Πάσχα, είτε για να τα κάμουμε ακόμα πιο χαρούμενα σύμβολα, αφού το κόκκινο είναι το χρώμα της χαράς, είτε γιατί κι αυτό, μαζί με τόσα άλλα, το πήραμε απ’ τους Εβραίους που έβαφαν το Πάσχα όλα τους τα πράγματα κόκκινα, ακόμα και τους τοίχους των σπιτιών τους […].

Αυτά τέλος πάντων λένε οι σοφοί για την καταγωγή των κόκκινων αυγών. Καθώς βλέπετε, είναι κάπως δύσκολο να εξακριβωθεί η αλήθεια. Αλλά τι μας μέλει! Φτάνει που το έθιμο είν’ όμορφο κι αθώο. Ούτ’ αίμα χύνει ούτε πόνο προξενεί. Λίγη βαφή στο τσουκάλι που θα βράσουν, και τ’ αυγά βγαίνουν από κει μέσα πασχαλιάτικα».

 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα.

---

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου 1973, όταν ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Ζητούσαν την κατάργηση του Ν.1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της «περιύβρισης αρχής». Οι 8 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ περίπου 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.

Λίγες ημέρες αργότερα, στις 21 Φεβρουαρίου οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα «Δημοκρατία», «Κάτω η Χούντα» και «Ζήτω η Ελευθερία». Αν και η συγκέντρωση ήταν πιο μαχητική καθώς ακολούθησε την προηγούμενη στο Πολυτεχνείο, τελικά έληξε και πάλι με την παρέμβαση της αστυνομίας.

Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Οι συνελεύσεις σε Ιατρική και Νομική λειτούργησαν καταλυτικά καθώς εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους και οι φοιτητές κατευθύνθηκαν προς το Πολυτεχνείο όπου ενώθηκαν με τους συναδέλφους τους. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του Πολυτεχνείου. Οι πόρτες έκλεισαν και από τότε άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης.

Το πρώτο βήμα ήταν η εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής, στην οποία μετείχαν 22 φοιτητές και 2 εργάτες, με σκοπό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν επιτροπές σε όλες τις σχολές για να οργανώσουν την κατάληψη και την επικοινωνία με την ελληνική κοινωνία.

Το πρωί της 15ης Νοεμβρίου βρήκε την Αθήνα πολύ διαφορετική. Το Πολυτεχνείο είχε μετατραπεί στο κέντρο της πόλης. Χιλιάδες πολίτες συγκεντρώνονταν στο οδόστρωμα της Πατησίων εκδηλώνοντας την αλληλεγγύη τους προς τους εξεγερμένους φοιτητές και παράλληλα λειτουργώντας ανασταλτικά για την περίπτωση βίαιης επέμβασης από τις αστυνομικές δυνάμεις. Παράλληλα, στους γύρω δρόμους σημειώθηκαν συγκρούσεις μεταξύ της αστυνομίας και πολιτών.

Την ίδια μέρα ξεκίνησε να λειτουργεί και ο θρυλικός ραδιοφωνικός σταθμός των φοιτητών, μέσω του οποίου ζητούσαν την έμπρακτη στήριξη του λαού αρχικά στο κτίριο του Χημικού και αργότερα στο κτίριο των Μηχανολόγων, με εκφωνητές τη Μαρία Δαμανάκη και τον Δημήτρη Παπαχρήστου.

Στις 16 Νοεμβρίου, η στήριξη αποκτά διαστάσεις λαϊκής εξέγερσης. Υπολογίζεται να είναι σε κινητοποίηση γύρω στις 150.000. Παράλληλα, μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις επιτίθενται εναντίον του πλήθους που ήταν συγκεντρωμένο έξω από το Πολυτεχνείο, με γκλομπς, δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες.

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στρατό. Κοντά στο σταθμό Λαρίσης συγκεντρώθηκαν τρεις μοίρες ΛΟΚ και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών από τη Θεσσαλονίκη. Τρία άρματα μάχης κατέβηκαν από του Γουδή προς το Πολυτεχνείο. Τα δύο στάθμευσαν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρα, αποκλείοντας τις πλαϊνές πύλες του ιδρύματος και το άλλο έλαβε θέση απέναντι από την κεντρική πύλη. Η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών ζήτησε διαπραγματεύσεις, αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε.

Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοέμβρη το άρμα λαμβάνει την εντολή να εισβάλλει στον χώρο. Αστυνομικοί, ασφαλίτες, ΕΣΑτζήδες και ΛΟΚατζήδες, εισβάλλουν στον χώρο του Πολυτεχνείου κυνηγώντας τους φοιτητές.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως, μετά τη Μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2400 άτομα. Οι νεκροί επισήμως ανήλθαν σε 34 άτομα.

Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ’ Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση.