Ο Νίκος Κούλης από την Αμαλιάδα, 21 χρόνια στην Ελληνική Γαστρονομία., ιδιοκτήτης του εστιατορίου Pratirio στο Βερολίνο. «Εδώ έρχεσαι όχι για να χορτάσεις στα γρήγορα και να φύγεις αλλά για να περάσεις καλά, να απολαύσεις, να ξεφύγεις από την καθημερινότητα.»

– Βερολίνο μια πολιτισμική πρωτεύουσα, με χρώμα, πολιτισμό και με πολλές διαφορές σε κοινωνικές ομάδες. Πόσο δυναμική είναι η παρουσία των Ελλήνων γαστρονόμων και τί είναι αυτό που δίνει η Ελληνική Γαστρονομία;

Ν.Κ.: Είναι λυπηρό αυτό που θα πω, αλλά θα περάσουν πολλά χρόνια ακόμη για να καταφέρουμε να κάνουμε τη διαφορά στα εστιατόριά μας. Η πλειοψηφία των γαστρονόμων είναι 20 χρόνια πίσω στη δεκαετία του 80 /90.

“Πρέπει κάποια στιγμή όσοι έχουν την κοινή ανησυχία προώθησης της Ελληνικής Κουζίνας και των προϊόντων να βρεθούν όλοι μαζί”

-Τί θα πρέπει να κάνουμε για να πάμε μπροστά;

Ν.Κ.: Σκέψεις υπάρχουν. Δε συμπίπτουν όμως με την πλειοψηφία. Ξεκινήσαμε κάποιοι από εμάς να κάνουμε το δικό μας σύλλογο, Σύλλογο Ελλήνων Γαστρονόμων που δυστυχώς έχει μείνει και αυτός στάσιμος. Είναι κρίμα γιατί ζούμε σε μια πρωτεύουσα και πραγματικά θα μπορούσαμε να δώσουμε πολλά, όπως έδωσε η Ελληνική Γαστρονομία στο Λονδίνο.

– Τί έδωσε ο Νίκος στο εστιατόριο Pratirio;

Ν.Κ.: Το εστιατόριο ξεκίνησε αρχικά σα μεζεδοπωλείο. Διαπίστωσα όμως ότι οι Γερμανοί θα αργήσουν πολύ να μπουν στη φιλοσοφία του μεζεδοπωλείου. Το έχω παντρέψει με το καθαρό εστιατόριο το Ελληνικό. Παράλληλα με τα μεζεδάκια προσφέρω καθαρά Ελληνική κουζίνα. Με προϊόντα φυσικά, ρίγανη, θυμάρι, αλεύρι, ελαιόλαδο, γεύσεις και αρώματα Ελλάδας. Δεν πουλάμε γύρο όπως και δεν κερνάμε πλέον ούζο. Δεν μπορώ να δεχτώ αυτό που λέγεται ότι πρέπει να έχουμε ως ελληνικό εστιατόριο οπωσδήποτε γύρο. Υπάρχουν τα γυράδικα (Imbiss ) γι’ αυτό.

Τα εστιατόρια χρειάζονται ποιότητα, τόσο στο φαγητό όσο και στο σέρβις και η ποιότητα έχει και την ανάλογη τιμή. Τίποτα δεν είναι τσάμπα. Το κάθε τι που προσφέρεται παραπάνω στον πελάτη π.χ. το τραπεζομάντηλο, το ποιοτικό κρέας, ο επαγγελματίας μάγειρας μεταφέρετται στο κοστολόγιο του πιάτου. Είναι απαράδεκτο να κοιτάμε να αγοράζουμε ό,τι πιο φτηνό για το μαγαζί μας.

-Ποια είναι η ιδιαίτερη πρόταση του μαγαζιού;

N.K.: Εδώ και 7 χρόνια έχουμε βάλει τον λεγόμενο “κυπριακό μεζέ.” Δε σημαίνει ότι προέρχεται από την Κύπρο αλλά προσφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Είναι διάφορα μεζεδάκια που έρχονται στο τραπέζι ανά 10 λεπτά 4 πιατάκια. Συνολικά 17 διαφορετικές προτάσεις. Ξεκινάς στην αρχή με ουζάκι ή τσίπουρο, επειδή ακολουθούν ψαρικά συνοδεύεται με λευκό κρασί και τελειώνεις με ένα κόκκινο όμορφο κρασί που συνοδεύει τα κρεατικά. Στο επιδόρπιο έρχεται γλυκό ή γιαούρτι. Αυτό το μενού όμως προϋποθέτει ότι θα πρέπει να έχεις χρόνο για να απολαύσεις 1,2,3 ώρες. Είμαστε εστιατόριο όχι Imbiss,

Εδώ έρχεσαι όχι για να χορτάσεις στα γρήγορα και να φύγεις αλλά για να περάσεις καλά, να απολαύσεις, να ξεφύγεις από την καθημερινότητα.

– Τί θα πρότεινες σε συναδέλφους;

Ν.Κ.: Πρέπει κάποια στιγμή όσοι έχουν την κοινή ανησυχία προώθησης της Ελληνικής Κουζίνας και των προϊόντων να βρεθούν όλοι μαζί και από διαφορετικές πόλεις, να ανταλλάξουν απόψεις και να οργανώσουν δράσεις. Η Ελληνική πολιτεία δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει δράσεις ουσίας.

– Ας δώσουμε και ένα στίγμα στον Έλληνα παραγωγό. Τί πρέπει να κάνει για το ελληνικό προϊόν;

Ν.Κ.: Έχουμε πολύ ποιοτικά, ιδιαίτερα προϊόντα. Δεν φτάνει όμως αυτό. Εδώ στο μαγαζί η μπύρα έδωσε δάνειο για το μαγαζί και πουλάω κρασί όχι μπύρα. Για να κάνουμε μια κάρτα κρασιού πρέπει να παρακαλάμε για να πάρουμε 2 κρασιά ή για να μας φτιάξουν την κάρτα. Πρέπει ο παραγωγός να καταλάβει ότι πρέπει να δώσει για να πάρει. Το ίδιο κάνουμε άλλωστε και εμείς στα μαγαζιά μας.